Je weet het of je weet het niet, maar ook onze lezers ontsnapten aan het einde van 2020 niet aan talloze eindejaarslijstjes. We vroegen toen aan heel wat Belgische artiesten en mensen uit de industrie welke act we in 2021 in de gaten moesten houden. Een naam die gigantisch vaak terugkwam was Iliona, een twintigjarige Brusselse zangeres die het met niet meer doet dan een piano, wat elektronische effectjes en haar wondermooie stem. Mocht je een trouwe Dansende Beren-fan zijn, dan herkende je de naam natuurlijk al, maar toch willen we graag nog even de capaciteiten van de Brusselse onderstrepen.
Op 27 maart 2020 bracht de toen nog nobele onbekende Iliona Roulin haar debuutsingle “J’ai du mal” op de markt. De breekbare pianoballade viel zo hard in de smaak, dat we ook meteen het eerste artikel ooit over de Brusselse zangeres schreven, trendsetters die we zijn. Daarna liep het een rotvaart. Er volgden nog vier andere singles, waaronder onlangs nog het elektronischgeladen “Reste” als laatste voorsmaakje. Intussen stapelden de streams zich op tot bijna honderdduizend luisteraars per maand, bekroonden wij haar tot ‘Grote Beer van Morgen‘ en tekende ze bij het Parijse label Artside, waar onder andere Damso en Zed Yun Pavarotti onder contract liggen. Hoezo is Franstalige muziek dood?
Nu, een klein jaar later, is daar eindelijk de debuut-ep van Iliona. Het kind kreeg de naam Tristesse en dat kunnen we zeker begrijpen, aangezien de muziek die ze maakt zeer emotiegedreven is. Dankzij “Intro” krijg je de wereld eigenlijk al te zien door de ogen van Iliona: donker, elektronisch geladen en een piano aangevuld met een engelenstem. Een wondermooie mix, die ze maar liefst acht keer – ja, een ep met acht nummers(!) – in een andere samenstelling aan ons voorschotelt. De ene keer blijft het prachtig minimalistisch, de andere keer worden we overrompeld door elektronica.
Dat laatste is bijvoorbeeld het geval op “Reste”, waarop de elektronische variant van de piano de hoofdrol opeist. Daar wordt dan een leuke r&b-achtige beat onder gegooid en daarbovenop krijgen we eenmalig Iliona op een extreem elektronisch bewerkte manier te horen. Gedurfd, maar het pakt op zich zeker goed uit, zeker als ze die lijn nog een stapje verder doortrekt. Het volledig instrumentale – afgezien van de onduidelijke elektronische stemsample – “Marguerite” dompelt je onder in een zwoele, donkere wereld vol mysterie. Overstappen van klassieke piano op dance-invloeden? Iliona verlegt haar grenzen en ze doet dat goed.
Is Tristesse dan een soort huilen-op-de-dansvloer-plaat geworden? Deels misschien, maar het werd ook deels een wandeling door een wondermooie bloementuin. De ene keer worden die bloemen verlicht door het maanlicht zoals op “Une autre vie”, de andere keer lijkt het alsof de lente aanbreekt zoals op “Baguette magique”. De bloemen op eerstgenoemde bloeien doorheen het nummer helemaal open in de refreinen. De dromerigheid neemt je mee naar het land der roze wolken, terwijl de sterretjes je om de oren vliegen. Ook dat andere nummer bloeit open, maar het is vooral Iliona zelf die hier de rol van het bloemetje speelt. Ze zet haar stem in alle mogelijke facetten in de kijker, waardoor de toekomst even rooskleurig wordt als de wolken waar ze ons hoofd naartoe brengt.
Nog één keer zet ze haar stem in de schijnwerpers: “Les tulipes”. Een dikke minuut lang wordt er minimalistisch gebruik gemaakt van de klassieke piano, waardoor Iliona zelf nog mooier uit de verf komt. Het klinkt uiteindelijk zelfs zo liefdevol dat het lijkt alsof ze onder je huid kruipt. Het nummer ligt dan ook in dezelfde lijn als eerdere singles “Rattrape-moi” en “Moins joli”: het klinkt schattig, het voelt nostalgisch aan en de Brusselse klinkt als een engeltje.
Muziekliefhebbend België (lees: het Brusselse en Wallonië) en Frankrijk keek al een klein jaar uit naar de dag dat Tristesse het levenslicht zou zien, en dat is nu eindelijk het geval. De debuut-ep van Iliona is het begin van iets moois, zoveel is zeker. De zangeres heeft de revival van de Franstalige muziek nog maar eens onderstreept en de comeback van de chanson nog maar eens een duwtje in de rug gegeven. Er is nog progressiemarge, maar wat Iliona op 20-jarige leeftijd al heeft bereikt, is op z’n minst een prestatie te noemen. De weg naar de top is ingezet, daar bestaat nu al geen twijfel meer over.
Op 26 februari verschijnt Tristesse ook in fysieke vorm.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
