VV @ Ancienne Belgique (AB Ballroom): Slowen op het graf

Zelfs in het gelukkigste land ter wereld is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Door een gebrek aan natuurlijk zonlicht is metal een belangrijk exportproduct geworden. Bekende Finse namen op dit gebied zijn Apocalyptica, Children of Bodom en Korpiklaani, die mythische verhalen over de dood omzetten in melodische nummers. Aan de andere kant van de rivier bloeit echter ook liefde, waar HIM een eigen subgenre heeft ontwikkeld. Na 26 jaar blies de lovemetalband in 2017 haar laatste adem uit. Rond de tijd van de coronapandemie herwon Ville Valo zijn inspiratie om solo te schrijven, met zijn initialen ‘VV’ en het heartagram-symbool als handelsmerk. In minder dan drie jaar componeerde hij de ep Gothica Fennica Vol. 1 en zijn debuutalbum Neon Noir. Op het podium van de Ancienne Belgique werd de frontman bijgestaan door Mikko Virta (gitaar), Risto Rikala (drums), Sampo Sundström (drums) en Juho Vehmanen (bas). Valo en zijn band verloren de klassiekers van HIM niet uit het oog, maar het solowerk hoefde er niet voor onder te doen.

Zetra mocht als eerste de geesten uit de fles wrijven. Het Londense duo is gepassioneerd door blackmetal en gothic, en heeft al de aandacht getrokken van Kerrang! en Nuclear Blast. Vorige maand brachten ze samen met Serena Cherry van Svalbard de single “Starfall” uit. Met een mini-altaar en backdrop benutten ze het voorste stuk van het podium efficiënt. Wat de instrumenten betreft, volstonden de synths en gitaar om een ijselijke sfeer te creëren. Als act was Zetra goed op elkaar ingespeeld en de kleding leek rechtstreeks uit de kast van Cradle of Filth te komen. De zanglijnen en sierlijke bewegingen volgden elkaar synchroon op. Muzikaal gezien bleef het echter iets te zweverig. Het feit dat er van alles op tape meeliep, was op zich geen probleem. De drumcomputers gaven bijvoorbeeld een stevige new wave vibe. Het leek echter alsof Zetra meer bezig was met het vinden van zijn eigen inspiratiebronnen. Op enkele momenten hoorden we iets van Type O Negative of Myrkur terug. Niettemin brachten de Britten zelfs voor deze korte set een verhaal. Zowel de intro als de outro bleven in dezelfde cryptische trend. Wanneer ze uitbreiding krijgen met meerdere livebandleden, zien we Zetra het verder goed doen.

Voor de zondagsmis waren we rijkelijk laat, maar dat deed geen afbreuk aan het plezier om het weekend gewoon af te sluiten met een feest. De geüpdatete heartagram met Ville Valo’s initialen erin verwerkt, vormde het decor van de avond. Zodra de neonverlichting aanging, begonnen Valo en zijn bandleden met “Neon Noir” om de feeststemming in te luiden. De discobal boven hen maakte de sfeer compleet. Deze vibe werd voortgezet met de twee HIM-hits “Right Here in My Arms” en “Rip Out the Wings of a Butterfly”. Valo zelf bleef vrij koel, gehuld in zijn pikzwarte blazer en platte pet, leek hij op een mooi verouderde Marten Vilijn die niet transformeerde in Voldemort. Waar hij vroeger zich vaak overgaf aan sigaretten en alcohol, stond hij er nu ook nuchter bij om de uitgebreide show van begin tot eind professioneel af te ronden. Alleen bij de hoge uithalen eiste het verleden zijn tol. De man moest zichzelf tijdens deze momenten iets te fel inhouden.

Los van het feit dat we meerdere keren op een roze wolk zoefden, zagen we hier wel degelijk een krachtige metalband optreden. Tijdens “Buried Alive by Love” spande Mikko Virta zijn snaren strakker aan en verhoogde Risto Rikala het drumtempo. Dat was ook te merken aan de lichtshow. De roodgloeiende spots, in combinatie met de rode doeken langs de zijkant van de Ballroom, creëerden een duistere atmosfeer. Hoewel het geen satanische mis was, was er toch veel liefde in het spel, zelfs als de dood tijdens “Join Me in Death” om de hoek loerde. In het publiek zagen we koppels dichter bij elkaar kruipen of neuriën op de zoete melodieën. Het was jammer dat Valo hierbij iets te introvert bleef. Zelfs bij spontaan handgeklap speelde hij niet in op het enthousiasme, waardoor het snel uitdoofde. De zanger seinde echter Zetra via een roadie bovenaan de coulissen om zijn dankbaarheid door te geven.

Hoewel de set voor de helft gevuld was met nummers uit zijn vorige leven en solowerk, was “Echocolate Your Love” een viering van meer dan 30 jaar Ville als muzikant. De single uit Neon Noir werd dan ook hartelijk ontvangen. De man zakte zachtjes door de knieën en straalde diepe blijdschap uit. De show moest echter zonder verpinken doorgaan, waardoor – zonder opzoekingswerk – het viertal nobele onbekenden zouden blijven. Wanneer Valo dan toch eens glimlachte, zagen we niet per se een gebroken man, maar eerder iemand met een visie die nu definitief voor zichzelf kiest en zich laat omringen door mensen die daar begrip voor kunnen opbrengen. Daardoor doemde de gedachte meermaals op dat VV als band er wel degelijk stond. Valo mocht dan blindelings geadoreerd worden, zonder zijn liveband stond hij wellicht niet in de Ancienne Belgique. Zij waren het kloppende hart waarop “Vertigo Eyes” traag het eerste showstuk afsloot.

Voor de uitgebreide toegift mocht de discobal terug lustig rond zijn as draaien. Opnieuw speelde Valo eigen werk en HIM-nummers, maar alles was nu iets ingetogener. Het laatste halfuur stond meer in het teken van herdenkingsliefde zoals “Killing Loneliness” sereen etaleerde. Bij zulke nummers was het gezicht van de avond immers ook meer op zijn gemak. De focus kwam meer op zijn stemgeluid te liggen dat naar het einde toe zuiverder klonk. “When Love and Death Embrace” werd zo het gepaste sluitstuk van een concertavond waarbij (met jezelf) slowen op het graf van een dierbare of geliefde geen heiligschennis was. De concerten voor menselijkheid speelden zich dus niet enkel af op het Sint-Jansplein in Antwerpen; de meest bekende concertzaal van Brussel was bij Ville Valo een voortreffelijke locatie.

Ville Valo speelt op 7 mei in de main hall van 013.

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

Zener Solitaire
Neon Noir
Right Here in My Arms (HIM-nummer)
Run Away From the Sun
Rip Out the Wings of a Butterfly (HIM-nummer)
Salute the Sanguine
The Kiss of Dawn (HIM-nummer)
Loveletting
Buried Alive by Love (HIM-nummer)
Heartful of Ghosts
Join Me in Death (HIM-nummer)
The Foreverlost
The Funeral of Hearts (HIM-nummer)
Echolocate Your Love
Poison Girl (HIM-nummer)
Vertigo Eyes

Gone With the Sin (HIM-nummer)
In Trenodia
Killing Loneliness (HIM-nummer)
Baby Lacrimarium
When Love and Death Embrace (HIM-nummer)