© CPU – Peter Verstraeten
Het lijkt wel een jaarlijkse afspraak van SLIFT om naar België te komen, want sinds 2019 heeft de band al ieder jaar in ons land gespeeld. Vorige zomer nog waren ze te zien op Pukkelpop en enkele maanden daarvoor speelden ze de Ancienne Belgique Box aan flarden. Ondertussen is er niet echt iets gebeurd bij de band, op nieuwe muziek blijft het na ILION vorig jaar wachten en dus kwam SLIFT dit keer naar Trix Club in Antwerpen om hun furieuze riffs op de zaal af te vuren. De zaal was net niet uitverkocht, maar de band was wel uitgekookt en gaf weer een snedige show zoals we dat ondertussen al gewoon zijn van de Fransmannen.
Population II © CPU – Peter Verstraeten
De Franse taal was ferm vertegenwoordigd op het podium, want ook voorprogramma Population II had de Franse tongval. De band heeft als thuisbasis weliswaar Montréal waardoor er net iets meer psychedelische sounds in de muziek leken te sluipen. Op 28 maart verschijnt het derde album van het drietal en live lijkt de groep hun sound alvast helemaal tot in de puntjes te hebben uitgewerkt. We hoorden snedige riffs, heel wat energieke sounds en vooral een intensiteit om u tegen te zeggen. Het was niet zo dat de songs altijd erg voor de hand liggend waren, soms werden er heel experimentele tussenstukken bij gestopt, maar wanneer alles samenkwam, hoorden we wel een serieuze explosie van fuzz en riffs. Iets wat ze op plaat nog iets meer minimalistisch brengen, wordt live dan toch een tikkeltje voller en luider. Population II liet dus een uitstekende indruk na in Trix en wakkerde het vuur in de zaal helemaal aan voor SLIFT.
© CPU – Peter Verstraeten
Het drietal uit Toulouse schoot met opener “Ilion” verschroeiend uit de startblokken. De felle visuals op het kleine podium hulden de bandleden in een soort van waas waarbij ze soms verlicht werden, maar altijd een bepaald mysterie bleven uitstralen. Het leek alsof het drietal uit de onderwereld was opgeroepen om hier hun boodschap te komen verkondigen en dat deden ze dan ook vol intensiteit en furiositeit. De agressie in de vocals bleek een constante te zijn van begin tot eind, maar die stem was niet het allerbelangrijkste in de muziek van SLIFT.
Het was namelijk zo dat we in het eerste halfuur van de show slechts drie nummers te horen kregen. De band nam altijd de ruimte om zijn liedjes te laten opbouwen en uiteindelijk tot ontplooiing te laten komen met heel wat muzikaliteit en verfrissende solo’s. Door ook eens wat rustiger in te zakken of soms wat meer experimentele klanken in het geheel te mixen, bleef de volledige zaal ook geboeid en vol interesse luisteren. Je moet ook wel boeiend blijven als je nummers zo lang laat uitspinnen en dat is iets wat SLIFT tot in de puntjes kon uitwerken. Ze weten hoe ze een lied tot het uiterste kunnen drijven om ons daarna volledig omver te blazen.
© CPU – Peter Verstraeten
Zo liet SLIFT ook het hele concert iedereen op het puntje van zijn stoel zitten met enerzijds nummers uit ILION, die duidelijk iets sneller en donkerder waren, en anderzijds songs van UMMON, waarbij het allemaal wat langer en logger klonk. Maar er was ook ruimte voor twee onuitgebrachte songs. “Orbit Tertius” klonk alvast even smerig als het reeds bekende werk en had ook die typische opbouw waar SLIFT graag mee uitpakt. Toch leek het wat ons betreft net iets toegankelijker te zijn. Dan was “Secret Mirror” toch meer een echte klop in het gezicht doordat het einde echt heel stevig binnenkwam en ook visueel niet voor epilepsiepatiënten was.
Uiteindelijk sloot SLIFT af met het snellere “Lions, Tigers and Bears”, dat in het midden ook heel wat kanten opschiet, waarbij het publiek toch ook een klein beetje wilder ging rondspringen. Het is moeilijk om echt volledig uit onze bol te gaan bij SLIFT, daarvoor vergt de muziek te veel concentratie. Maar als er dan echt eens wat geramd wordt, dan moet alles uit het lichaam. Met het epische “The Story That Has Never Been Told” werd er een echt einde gebreid aan de set waarmee SLIFT nog even de riff van de opener liet horen. De cirkel was rond en de Fransmannen hadden ons weer anderhalf uur in een trance laten luisteren naar een berg aan riffs en krachtige gitaarsolo’s.
Wie de band nog in België aan het werk wil zien, kan morgen naar Reflektor in Luik.
Setlist:
Ilion
Nimh
Ummon
Altitude Lake
The Words That Have Never Been Heard
Orbit Tertius
Secret Mirror
Weavers’ Weft
Lions, Tigers and Bears
The Story That Has Never Been Told