De Grote Beren van Morgen 2024: Lézard

Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit binnen- en buitenland in de schijnwerpers plaatsen. Sommige acts laten zelfs zo een diepe indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom naar jaarlijkse gewoonte onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, een reeks waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen.

Na twee succesvolle edities in Trix met onder andere BLUAI, Ão en Porcelain Id, nodigden we afgelopen maand opnieuw acht opkomende artiesten uit voor een interview. Daarvoor trokken we voor het eerst naar De Roma; het decor voor enkele portretten door onze fotograaf Nathan Dobbelaere. We sluiten vandaag onze Belgische selectie van 2024 af met de Sound Track-laureaeten Lézard, die met hun multi-genre mix tussen 70’s disco en 80’s postpunk hoge ogen gooien.

Hoe zouden jullie je project voorstellen aan iemand die er nog niet vertrouwd mee is?

Viktor (De Greef, synths): Scherphoekige muziek met een hoek af, die tegelijk ook heel dansbaar is. Heel energiek ook. Het is soms een beetje stom om alles in genres te plaatsen, maar ik denk dat ‘energiek’ zeker wel het juiste woord is voor ons.

Wat zijn de basisingrediënten van jullie muziek? Welke elementen komen vaak terug?

Neil (Claes, zanger/gitarist): Ritme. Heel veel begint met een baslijn en drums, en daarrond worden de songs opgebouwd. Dat zijn de fundamenten die heel stevig moeten zijn. Wat wij dan doen, is wat raar inkleuren.

Viktor: Wat daar gebeurt is soms heel repetitief, maar ook trancy en dansbaar. Het hoekige komt voornamelijk vanuit het gitaarspel van Neil, en als er dan nog plaats is, dan duw ik op een knopje. (lacht) Ik denk dat dat ook het leuke is, want het is beetje een betrachting van ‘de muziek van toen’. Dan is het vooral de bedoeling om daar heel slim mee om te gaan; het is dan ook zeker wel mijn rol om daar wat in te kleuren.

Roel (Delplancke, drummer): Het is zeker geen stijloefening, want iedereen speelt enorm als zichzelf.

Viktor: Dat is ook het toffe aan ons.

Roel: Ik heb zo nooit het gevoel van: ‘Oh shit, wat speel ik nu?’ of ‘Wat gebeurt er nu?’.

Viktor: De manier waarop het gebeurt – en dat is het leuke – is dat Neil met demo’s of songs afkomt, die eigenlijk al redelijk wat vorm hebben. En dan halen we dat door onze filter, zodat iedereen zijn eigen muzikaliteit erin kan steken en het allemaal wat rijker klinkt. We werken allemaal samen. één, twee, drie: democratie. (lacht)

Roel: Dat is misschien nog een idee voor onze bio: ‘Democratische hoekigheid’. (lacht)

Viktor: Dat misschien niet, want dat klinkt direct alsof we compromissen sluiten. Ik wil niet te politiek worden natuurlijk – het is geen politieke hiphop -, maar ik kan wel zeggen dat de volgende plaat fascistisch wordt. (lacht) We mogen ons niet herhalen, hè. Onze beginperiode was communistisch, dus moeten we nu verder gaan. Afwisseling is belangrijk.

Hoe is het project ontstaan?

Viktor: In de kelders van Berlijn zeker?

Andreas (Duchi, bassist): Neen, we zijn allemaal gestart aan het conservatorium van Gent, en daar merkte ik dat het heel tof was. Er ontstonden daar wel heel snel cliques, zonder dat dat per se slecht is, maar ik wilde een manier vinden om dat te doorbreken. Ik wilde niet elke keer met dezelfde mensen spelen, dus had ik heel veel verschillende mensen waarvan ik vond dat die wel cool speelden. En dus wilde ik hen eens uitnodigen om samen in een kot te kruipen. Op die manier merkte ik heel snel wat er wel en niet klikte, zo ook met Roel, Neil en mezelf. Je voelde dat het fijn was en dat er wel iets gebeurde. Dat is dan blijven sluimeren en uiteindelijk is Viktor er nog bijgekomen. Wel eerst als producer.

Viktor: Ik heb productie gestudeerd en ze hadden al een heel leuk nummer (“Person of Consistency”), dat we dan samen hebben opgenomen. We merkten wel dat er synths mistten, en dan hebben we daar met vier wat zitten spelen en aan knoppen zitten draaien. Ik denk dat we vier takes over elkaar opnamen, wat heel wijs was, dus uiteindelijk vroegen ze of ik niet gewoon bij de band wilde komen. Nu is dat wel heel teleurstellend, want ik kan niet altijd op de knoppen drukken. (lacht)

Neil: Dan is Myrthe erbij gekomen. Eigenlijk was ze er al bij van tijdens de opnames, want zingen en spelen was voor de jongens niet altijd…

Roel: Dat lukt perfect! (lacht)

Neil: Als je je niet moet focussen op zowel spelen als zingen tegelijk, kan er meer plezier zijn op podium.

Viktor: Het gaat ook wel over een bepaalde kleur. Zeker in de performances.

Neil: Het is de bedoeling om Myrthe een meer prominentere rol te geven in onze muziek. Nu zijn het weliswaar de oudere nummers van enkel wij vier, met dan backings van Myrthe erbij. Nu is het dus wel de bedoeling om in de toekomst meer te switchen tussen de vocals.

Hoe is de muzikale sound van het project geëvolueerd? Waar gaat de muzikale reis naartoe?

Myrthe (Marnef, zangeres): We gaan naar Eurosong! Gohja, ik denk dat we wel het idee hebben om eens een zomer lang heel veel festivals te doen en gewoon veel te spelen. Ik denk dat dat ons wel heel wat verder zal brengen.

Viktor: Ook gewoon veel werken aan nieuw materiaal, want er ligt al veel klaar dat nog enkel uitgewerkt moet worden.

Neil: We zijn ook aan het uitkijken naar een residentie, want wekelijks repeteren is moeilijk nu we het allemaal zo druk hebben.

Zijn er artiesten waar jullie inspiratie uit putten op muzikaal of tekstueel vlak?

Viktor: Eminem

Andreas: Laura Omloop.

Viktor: Eminem meen ik wel, hij was echt mijn jeugd. Dat antwoord was eens om niet te lachen.

Neil: Een van mijn inspiraties voor Lézard kwam eigenlijk vanuit een optreden van Lip Service. Een andere band waar Roel drums voor speelt.

Roel: Onlangs waren we ook aan het bespreken dat veel mensen Talking Heads gebruiken om ons mee te vergelijken.

Viktor: Maar dat kennen wij eigenlijk niet. (lacht) We hebben dat echt moeten opzoeken en dat vind ik eigenlijk niet zo wijs.

Neil: Dan denk ik dat David Bowie toch wel een betere is.

Viktor: Japan vind ik wel echt de max, dat meen ik. Die band is toch wel ergens zeer geleerd. Als ik even terug mag keren op de vorige vraag, wil ik toch nog benadrukken dat we niet alles willen uitpuren, maar alles een beetje een eigen wereld willen geven. Ik heb soms het gevoel dat alles nog een eerste versie is, dus er mag nog meer detail inkruipen.

Neil: Voor mij zijn de mensen die me het meest inspiratie geven, gewoonweg de mensen waar ik nu in een band mee mag spelen.

Wat zijn tot nu toe de grootste mijlpalen in jullie carrière?

Roel: Diest. Zeker Diest. (lacht)

Andreas: Bar Baboe in Tongeren. Dat was er ook wel eentje om te onthouden.

Neil: We speelden vorig jaar op Overlast en dat was heel tof, dan Sound Track winnen. Ook heel tof.

Neil: Het dansfeest van Wijnbar Edelrot in de Vooruit was ook geweldig om te doen.

Viktor: Het voorprogramma spelen van Cate Le Bon in de Botanique, omdat we daar eigenlijk ook wel echt fan van zijn. Maar dat was misschien niet zo’n goede show van ons, omdat we toch wel onder de indruk waren van de omstandigheden.

Neil: Ja, dat was nog een beetje wonky, want Myrthe was er toen nog niet bij.

Roel: Dat was toen ook nog niet ons twintigste optreden. We hadden eigenlijk echt nog niet zoveel gespeeld op dat moment. We zijn ook nog niet zo superlang bezig.

Viktor: Er zijn ook periodes geweest dat we er niet superveel mee bezig waren.

Myrthe: Maar nu is het wel echt aan het boomen.

Welke obstakels of uitdagingen kwamen al op jullie pad?

Iedereen: Tijd.

Viktor: We moeten allemaal leven, dus moeten we allemaal onze tijd zien te verdelen. We zitten nu in de fase dat we geen rotte bal verdienen met onze muziek, dus moeten we ook allemaal brood op de plank krijgen.

Roel: Van alle bands waarin ik speel, heb ik met Lézard het gevoel dat we de dingen heel snel achterhalen omdat er superveel gebeurt. Dat is zeker goed, maar dat maakt dan ook wel dat we daartegen moeten counteren.

Wat is tot nu toe de mooiste fase of het mooiste moment geweest van jullie project?

Myrthe: Ik vind het superleuk als we onze momentjes op het podium hebben, en dat we even contact kunnen maken met het publiek. Maar daar probeer ik ook altijd even om af te gaan en momentjes te hebben met Viktor en Neil.

Neil: Ja, maar gisteren waren jullie mij zelfs aan het negeren. (lacht)

Myrthe: Ik vind het gewoon heel mooi om met deze fijne mensen samen te werken, en dat we samen heel veel plezier kunnen hebben.

Roel: Ik vond die week in Melle toch ook wel een hoogtepunt. Dat is wel echt een core memory voor ons. We hadden een week gewoon geblokkeerd om samen te werken. Dat vind ik vaak gewoon het leukste; dat gewoon samen zijn. Muzikaal was dat heel productief, maar ook voor ons als band.

2023 komt tot een einde. Hoe zouden jullie de afgelopen 365 dagen omschrijven?

Myrthe: Druk.

Viktor: Ik vond het een heel verwarrend jaar. Ook een beetje in de algemene wereld. We maken misschien leuke muziek, maar tekstueel gaat het ook wel over de ondergang van de samenleving.

Roel: Zo al feestend ten onder gaan. Allez, als we nog even mogen feesten, leuk he? En graag zelfs.

Neil: Onze muziek gaat misschien soms over de ondergang van de wereld, maar wel op een optimistische manier.

Met welke ambitie kijken jullie naar 2024?

Neil: Onze lange ep / mini-album eindelijk afwerken.

Roel: Misschien een nieuw format?

Viktor: Aan onze cartoon moeten we ook nog wat werken. (lacht)

Neil: Ook de liveset volledig afwerken. Nu spelen we zo’n veertig minuten per set, en die willen we graag aanvullen met nieuwe nummers die niveauwaardig zijn. Dat zijn onze andere ook wel natuurlijk, maar nu wil ik gewoon een volwaardige set kunnen spelen.

Zijn er al concrete dingen waar jullie naartoe werken?

Neil: Ik ben op mijn gemak die nieuwe nummers volledig aan het afwerken. Binnenkort zitten Myrthe en ik ook nog eens samen. Ik heb al redelijk wat vocals alleen opgenomen, maar ik mis de energie die we met ons twee kunnen opbrengen. Dan kan Myrthe mij ook coachen.

Myrthe: Het zijn altijd een beetje karaoke vibes als we samen in de kamer zitten te zingen. Dat is heel leuk.

Wat is de ultieme droom?

Myrthe: Pukkelpop hè. Let’s go!

Neil: Het zou voornamelijk gewoon leuk zijn om echt ons publiek te vinden…

Myrthe: De lizzard people.

Neil: Dat is voor mij het allerbelangrijkste.

Viktor: Ook gewoon de tijd en omstandigheden vinden om meer te kunnen samenwerken en -spelen.

Myrthe: Of een vast voorprogramma mogen verzorgen van een artiest? Dat zou ook echt heel cool zijn.

Andreas: Het voorprogramma zijn van Laura Omloop. Dat is onze ultieme droom.

Fan van Lézard? Volg hen op Facebook, Instagram en Spotify.

De Grote Beren van Morgen 2024

Maandag 1/1 – Dressed Like Boys
Dinsdag 2/1 – ISE
Woensdag 3/1 – STEVE
Donderdag 5/1 – Dad Magic
Vrijdag 6/1 – Fat Dog, Elmiene, Picture Parlour, mary in the junkyard en HotWax
Maandag 08/01 – Eosine
Dinsdag 09/01 – MAVEE
Woensdag 10/01 – I’m the hug
Donderdag 11/01 – Lézard