© CPU – Kaat Hellinckx
IDLES is tegenwoordig groter dan ooit. Onterecht is dat helemaal niet, want met een beresterke livereputatie en vier uitstekende albums op de teller tonen ze al een dikke zeven jaar dat ze een band van wereldklasse zijn. De oerkracht van het weergaloze Joy as an Act of Resistance lijkt echter steeds meer naar de achtergrond te verdwijnen, niet toevallig door een oudere en wijzere Joe Talbot. De leadsingle van de nieuwe plaat, “Dancer“, klonk, hoe kon het ook anders, bijvoorbeeld een stuk aanstekelijker en dansbaarder dan we van de band gewoon zijn. Ook met “Grace” laat het vijftal niet echt het beest in zich los.
Een ingetogen single lossen in aanloop naar een album is namelijk stilaan een vaste gewoonte geworden voor IDLES. Voor Ultra Mono was er zo “A Hymn“, terwijl “The Beachland Ballroom” het eerste voorsmaakje was voor CRAWLER. “Grace” ligt vooral in de lijn van die eerste. Opnieuw vormt een dreunende baslijn de ruggengraat van het nummer en mag er maar spontaan wat gitaargeluid op de voorgrond treden. Zelfs Joe Talbot laat zich van zijn zachtste kant zien, want voor de verandering komt er geen ruw geschreeuw uit zijn mond, maar een ingetogen verheerlijking van naastenliefde. Het interessantste werk van de Britten is het allerminst, maar een verademing van het luide gitaarwerk is het dan weer wel. Het ziet er echter meer en meer naar uit dat TANGK naar een iets breder publiek gericht zal zijn.
De vijfde plaat van de band laat nog even op zich wachten en zal vanaf 16 februari beschikbaar zijn. Op 9 maart komen ze die voorstellen in de Lotto Arena.
Facebook / Instagram / Twitter (X) / Website
Beluister de singles van de week op onze Spotify.
