Gisteren maakte soullegende Stevie Wonder enkele opmerkelijke aankondigingen. Na vijftien jaar niets uit te brengen (maar wel te touren) maakte de zeventigjarige Amerikaan in een videoboodschap bekend dat hij opnames klaar had om uit te brengen. Deze zouden voor het eerst niet op Motown verschijnen, maar op zijn eigen nieuwe label So What the Fuss…
Cloud Nothings blijft de hoekstenen van de posthardcore afschaven op zoek naar de perfecte popsong. De laatste jaren gooide frontman Dylan Baldi het roer steeds weer om, met het ingetogen Life Without Sound uit 2017, het vurige Last Building Standing van 2018 en het pure The Black Hole Understands van eerder dit jaar als gevolg. Deze laatste is…
Metz is een Canadese punk act die al een klein decennium doorbeukt. Hun combinatie van sludge en post-hardcore kan je vergelijken met het Belgische It It Anita of het legendarische The Jesus Lizard. Doorheen drie albums probeerden ze al onze oren kapot te blazen waarbij de staccato riffs uit de pan swingden. Daarbij veranderde hun…
Thurston Moore ziet het groots. De laatste jaren bleven de verwezenlijkingen van zijn kant ons maar toestromen. Van geïmproviseerde solo-optredens tot minutieus uitgestippelde ruimteomwentelingen, van demo’s uit zijprojecten tot politieke statements, van losse singles tot nummers van meer dan een uur: hij heeft hersenspinsels genoeg, al ontbreekt een allesomvattende visie. De Sonic Youth legende beseft…
Deftones is een van de weinige bands die nu-metal pionierde en het nog in een magazine mag komen navertellen. Voor de opnames van White Pony isoleerden de Califoriërs zich in 1999 op een boot en wisten zo stilistisch te breken met de horde copycats (die recht tegen de muur zou lopen). Hun repetitieve, doch melodieuze…
Het Britse Maxïmo Park uit Newcastle upon Tyne ontstond tijdens de new wave revival ten midden van de jaren 2000. Hun aanstekelijke post punk valt te vergelijken met die van Franz Ferdinand of Kaiser Chiefs, hoewel ze dergelijk succes nooit evenaarden. Net als Bloc Party en stadsgenoten The Futureheads steeg de ambitie hen door de jaren heen wat…
A Certain Ratio is een vroege postpunk band uit Manchester die indertijd het griezelige combineerde met het dansbare. Al snel ontpopten ze zich tot schoolvoorbeeld van de DIY-mentaliteit en het je-m’en-foutisme dat die vroege new wave bands typeerden (zoals trouwens ook talloze Belgische bands, die daarmee de belpop als genre uitvonden). Onze Britten werden evenmin wereldsterren, maar…
Djo is het soloproject van Joe Keery, wiens neopsychedelia geen voorkeur kent wat betreft instrumenten. Wie scheel kijkt bij het lezen van deze woorden, is misschien beter bekend met Steve Harringston uit Stranger Things. De acteur uit Massachusetts blijkt na zijn dagjob plezier te vinden in het schrijven, zingen, gitaar-, bas- en sythspelen, drummen, opnemen en…
Helena Deland schrijft dromerige songs over bijna dromerige onderwerpen. In 2016 bracht ze een eerste ep uit, die in 2018 gevolgd werd door de vier delen van Altogether Unaccompanied. Die negen nummers waren bedoeld als haar debuutalbum, maar omdat ze nogal van elkaar verschillen in stijl, besloot Deland om ze gesplitst uit te brengen. Tussendoor…
Beetje bij beetje breekt Ailbhe Reddy uit haar bubbel van Dublinse spreekbuizen. Zo sleet ze sinds 2016 al een bataljon aan singles en twee fraaie ep’s zonder door een Belgisch medium opgemerkt te worden. Nu is ze eindelijk klaar voor een debuutalbum, Personal History meer bepaald, dat uitkomt uit op 2 oktober. Haar muziek is bedachtzaam en heeft…