De dertigjarige Yussef Dayes is met drumstokken in zijn handen geboren. De Londenaar kreeg op amper vierjarige leeftijd van zijn ouders een drumstel cadeau, met daarbovenop nog eens de raad om niet meer te stoppen met oefenen als hij een muzikale carrière wilde nastreven. Van het luisteren naar zijn ouders en een wonderbaarlijk aangeboren talent plukt Dayes nu de vruchten. Jazz werd hem met de paplepel ingegeven: mede dankzij zijn muzikale vader kon de jonge Yussef ontelbare jazzplaten beluisteren. Op amper tienjarige leeftijd kreeg hij les van Billy Cobham, de drummer van Miles Davis. Toen stond het al in de sterren geschreven dat hij groots zou worden.
Zijn eerste bekende album schreef hij aan de zijde van Kamaal Williams, die met zijn synths volledig coherent bleek te zijn aan het talent van Dayes. Onder de naam Yussef Kamaal produceerden ze met onder andere “Strings Of Light” en “Remembrance” absolute toppers op hun vooralsnog enige album. Verder genoot Yussef Dayes van verschillende geslaagde collaboraties: in 2020 lag What Kinda Music in de rekken, een samenwerking met Tom Misch, die nu ook eenmalig een gastoptreden op zijn allereerste soloplaat verzorgt: Black Classical Music.
En hoewel het zijn allereerste soloplaat is, kunnen we toch nog bij elf nummers van het negentien lange dubbelalbum van een samenwerking genieten, waaronder zelfs een met zijn dochtertje Bahia Dayes. Haar geboorte, die een paar weken voor de uitbraak van de pandemie plaatsvond, wordt gevierd op “The Light”. Het stemmetje van dat nieuwe licht in zijn leven komt vaak terug in het nummer, geflankeerd door een prachtige harp en basgitaar. In de tweede helft van het nummer schakelt de drummer een versnelling hoger, waardoor zijn ongelooflijke talent komt bovendrijven. ‘I am blessed, I am grateful, I am beautiful’ zijn de woorden die Bahia’s ouders haar doen herhalen. Een viering van een familieband, opvoeding en zelfliefde.
Het album opent met titeltrack “Black Classical Music“, een souljazznummer waarbij tijdens een perfecte chaos meteen de hele band telkens een rolletje krijgt. Verschillende instrumenten komen tegen een verschroeiend tempo gedurende de dikke vijf minuten op de voorgrond. De creatieve energiebom is een perfect openingsnummer en een voorbode van wat komen zou: vrolijkheid boven. Ook tijdens “Raisins Under The Sun” kan je niet anders dan je inbeelden dat de muzikanten met een kamerbrede glimlach het nummer inspeelden. Het is zomerend genieten tijdens een nummer waarbij het plezier in het spelen volledig uitstraalt op het plezier in het luisteren.
Black Classical Music is een perfecte mix van akoestische instrumenten en elektronische synths, waarbij de ene nooit te veel doorhangt tegenover de andere. Dat is onder andere het resultaat van een zeer sterke productie en mix. Britse jazz in een modern jasje, maar ook niet té modern. Op “Turquoise Galaxy” komt dat opvallende, maar zeer sterk werkende contrast het meeste naar boven. Het nummer zou perfect passen in een soort neon jazzclub in een toekomstige sciencefictionwereld. De sci-fi synths en de eeuwig knappe drums gaan opvallend genoeg hand in hand met elkaar en zorgen zo voor een dromerige mengelmoes. Die synths vinden we ook terug op “Birds Of Paradise” – wat een baslijn! – die voor een eenzelfde mijmerende en achteroverleunende sfeer zorgen.
Maar Yussef Days houdt het niet enkel bij klanken uit toekomstige werelden: ook zijn Afrikaanse roots schijnen vaak door. Op “Pon di Paza” gebeurt dat zelfs heel frappant: als een van de enige nummers met tekst op de plaat, ingezongen door Chronixx, zorgt het voor een gemoedelijke Afrikaanse sfeer waarbij het instrumentale voor het eerst een beetje, maar toch nooit volledig op de achtergrond komt. Even verder wanen we ons opnieuw in dat continent met “Gelato”. Leuke variatie die zich telkens weer op het perfecte moment aanbiedt.
Het vat aan superlatieven voor het verbluffende (drum)talent van Yussef Dayes begint stilaan leeg te geraken, maar voor een laatste alinea halen we er terecht graag nog een paar boven. Black Classical Music is een modern jazzmeesterwerk, dat ons in verschillende werelden onderdompelt met drums en baslijnen die ons brein doen tintelen. Muzikaal plezier druipt er in dikke druppels vanaf en een zomerse glimlach komt bij het beluisteren vanzelf bovendrijven. Dankzij de onmeetbare creativiteit en vooral meer dan voldoende variatie hebben we ons negentien(!) nummers lang geen seconde verveeld. Dayes heeft de perfecte plaat in de rekken gelegd om nog net te genieten van het laatste zomerse weer. De Londenaar wordt echt een grootse muzikant, als hij dat met dit rijk, multicultureel en over de hele lijn door fenomenaal werk al nog niet geworden is. Yussef Dayes als een personificatie van de puurste vorm van muzikale passie.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Raisins Under the Sun”, ons favoriete nummer van Black Classical Music, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
