Soms moeten we lang wachten vooraleer een volwaardig debuutalbum voorgeschoteld krijgen. Dit was dan ook niet anders met Olivia Dean. De Britse r&b-popzangeres staat al even op onze radar en mochten we zelfs verwelkomen in de goede oude tijden van de winterslaapsessies. Sindsdien bleef ze enkel maar groeien en steeg haar populariteit ook met zienderogen, wat meer dan terecht is. Haar ep Growth was een smakelijk toemaatje in afwachting naar die eerste echte ware debuutplaat. Er is dan ook eindelijk een einde aan dat wachten, want na al het getease tijdens haar show in de Ancienne Belgique en haar passage op CORE Festival is Messy hier eindelijk.
Beginnen doet Olivia Deans Messy op een rustige manier met “UFO“. We kregen dit in januari al voorgeschoteld en was net zoals nu een goede introductie van haar nieuwe muziek. Een zachte gitaar en licht vervormde stem van Dean die een gezellig verhaal vertellen waardoor we rustig ingeleid worden voor wat er verder zal volgen. “Dive” is dan ook de echte ware opener van het album. Met wat pianotoetsen en zacht beatje laat de zangeres haar stem ontrafelen en speelt ze met hoogtes en laagtes alsof ze die zelf uitgevonden heeft. Stilstaan en zwijgen is geen optie op het liefdevolle “Dive”, want het makkelijke refrein zorgt ervoor dat we snel alles kunnen meezingen, terwijl de muziek ons uitnodigt om volop mee te wiegen. Het is dan ook het meest perfecte nummer om samen te zingen met een partner terwijl je je klaarmaakt of gewoonweg samen mee aan het koken bent. Met “Dive” nemen we dan ook vanaf nu een figuurlijke duik verder in het album.
Wie het geluk al heeft gehad om de Britse zangeres live aan het werk te zien, weet dat “Ladies Room” al een publieksfavoriet is. Hoewel het live nog zwoeler en speelser is, vaart Dean verder op de vrolijke dansbare groove die ze introduceerde op “Dive”. Zachte drum, wat trompet hier en daar en de gezapige stem van haar brengt het allemaal tot een degelijk geheel en zou zeker niet misstaan als de volgende single met een fijne clip erbij. “No Man” doet ons bij de eerste tonen wat denken aan Angèle’s “Je veux tes yeux”, maar niets is minder waar. Met wat lichte bubbels en zoutvatgeschud, krijgen we niet een zachte prinsessenstem, maar een zwoele maar bloedeerlijke Dean aan het woord. We worden hier dan ook voor de eerste keer geïntroduceerd tot het figuurlijk ‘messy’ gedeelte van het album. Een rommelige relatie of zelf geen-relatie-maar-situationship wordt hier bezongen en maakt ze dan maar de beslissing neemt dat ze helemaal geen man nodig heeft.
We blijven nog even hangen in het emotionele gedeelte van het album met “Dangerously Easy”. Meer dan een piano en haar stem heeft Dean niet nodig om ons weer te kapen in de melancholie. Wat later komt er een zachte drumbeat bij kijken, wat het nummer niet per se minder emotioneel maakt, maar wel wat voller. We keren weer even terug naar de keuken of living om even wat emotioneel heen en weer te wiegen terwijl we buiten het natte regenweer laten zijn voor wat het is. Waar we daarnet nog in de emotie omwikkeld bleven, blijven we nu nog wat even in het thema van gevaar. Na een korte interlude op het album, is het nu de beurt aan “Danger“. Het klinkt veel vrolijker dan voorgaande nummers en het rommelige gedeelte ligt nu in het feit dat vallen voor iemand wel eens gevaarlijk kan zijn. Of dat een positief of negatief gevaar is, zal natuurlijk enkel maar met tijd duidelijk worden. Maar waar we zeker van zijn is dat tijdens het luisteren van “Danger” het enige gevaar die is van enthousiast meezingen en dansen.
De grootste hit van Olivia Dean tot op de dag vandaag mocht dan ook zeker niet ontbreken. “The Hardest Part” kreeg naar aanloop van Messy een alternatieve versie met Amerikaanse singer-songwriter Leon Bridges, maar simpelheid is troef en de soloversie zal toch diegene zijn die ons het nauwst aan het hart ligt. De strofes zijn lekker rustig en tijdens de refreinen komt er wederom een goed beatje bij en de zwoele en diepe stem van Dean laat het voelen alsof het pop-r&b-genre gewoonweg gemaakt is voor haar en niemand anders. Ze betovert ons keer op keer met haar vocalen en haar herkenbare teksten vormen zo de soundtracks van iedereen zijn liefdesleven. Titletrack “Messy” voelt ergens helemaal anders aan, maar tegelijk past het ook perfect. Gitaar staat hier iets meer centraal, maar het getokkel gecombineerd met zachte drumslagen geven het een zeer zwoele en sensuele vibe. We kunnen dus genieten van de sensuele rommel die een relatie met zich meebrengt. Pak je geliefde maar even dicht bij de kraag en maak wat goedaardige rommel in de slaapkamer op “Messy”.
Afsluiten doet Olivia Dean met “Carmen“. De ode naar haar grootmoeder maakt het een wholesome einde van haar debuutplaat die het net dat tikkeltje persoonlijker maakt, wat zeker niet kan ontbreken na het afleveren van een debuutplaat om U tegen te zeggen. Waar we heel rustig begonnen met “UFO”, kunnen we nu al dansend en meelevend meedansen op het zacht dansbare “Carmen”. Op Messy leerden we alle soorten rommelig kennen, maar wat we zonder enige vorm van twijfel kunnen zeggen is dat het debuutalbum van Olivia Dean allesbehalve een rommeltje is. De soms broze, maar ook zwoele en sensuele stem van Dean gepaard met de even zachte, maar ook dansbare muziek gaat zo goed samen dat het allemaal één mooi magisch geheel vormt. Hoewel het album zelf maar een 35-tal minuten aan luisterplezier zorgt, zijn wij er zeker van dat iedereen de plaat op constant repeat zal zetten.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Ladies Room”, ons favoriete nummer van Messy, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
