© CPU – Leni Sonck (archief)
Terwijl in haar thuisland, het Verenigd Koninkrijk, de ietwat grotere clubs eigenlijk al te klein zijn geworden voor Olivia Dean, lijkt de rest van de wereld nu ook eindelijk in te zien waarom de jonge zangeres al zo lang als in de gaten te houden talent wordt bestempeld. Met twee ep’s onder de arm en een debuutplaat in het verschiet ziet het er dan ook naar uit dat de Britse aan de vooravond van een doorbraak bij het grote publiek staat, maar voor het effectief zover is wilde ze toch nog graag even op rondreis door Europa. Een weliswaar redelijk korte tocht, want aan deze kant van het Kanaal staan er met Amsterdam, Brussel, Parijs en Berlijn slechts vier metropolen op de planning. De Belgische hoofdstad was in dat verhaal gisteren aan de beurt, met als decor een uitverkochte bovenkamer van de Ancienne Belgique.
Een klein jaar geleden mocht Olivia Dean nog de grote zaal opwarmen voor Jordan Rakei, maar nu ze zelf de hoofdact is, mocht ze er zelf eentje uitkiezen. De uitverkorene was Rosie Alena, meteen ook een van haar beste vriendinnen. De jonge zangeres had niet meer dan haar stem en een gitarist bij zich, dus het leek een understatement dat ze het minimalistisch zou houden. In dat opzicht bleek ze dan ook de ideale opener te zijn, want met een handvol nummers die het midden hielden tussen zwoel en groovy was het een best vermakelijk halfuurtje. Toch werd naarmate haar set vorderde het gebrek aan tempo een hekelpuntje, waardoor Rosie Alena al snel meer van hetzelfde bracht. Voor het laatste lied haalde ze een drumcomputer boven, wat meteen ook voor een opflakkering zorgde. Tussen de nummers door voelde het allemaal heel schattig aan, wat ergens ook voor een leuk contrast zorgde met de innemende songs, maar verder dan een ‘gewoon tof’ komen we helaas niet.
Dan speelde Olivia Dean zelf toch een paar klassen hoger; iets wat al van bij de intro duidelijk werd. Terwijl haar vierkoppige band de zaal onderdompelde in de begintonen van “UFO”, nam de Britse het niet veel later volledig in haar eentje over. Best indrukwekkend, want groot en klein gingen meteen hand in hand; het begin van een avond waarin er gespeeld werd met contrast. Een belangrijke speler in dat verhaal was natuurlijk die liveband, want die kreeg in “Echo” meteen vrijspel. Dat zorgde bijgevolg voor een groovy sfeer, waardoor de zaal vlotjes aan het dansen ging. Olivia zelf ging, nota bene op haar rode pantoffels, op in de sfeer en amuseerde zich zienderogen. Hier stond iemand die oprecht plezier had in wat ze deed.
Alles wat er in de AB Club gebeurde voelde dan ook heel natuurlijk aan. Het reggae-achtige twistje in “Danger” of de bas die naar de voorgrond trad op “Be My Own Boyfriend”; het zijn slechts enkele voorbeelden van details die zo ongeforceerd aanvoelden dat het haast leek alsof de Britse gewoon wat stond te jammen met haar vrienden. Kwaliteit was echter wel dat de vijf in die jamsessie op geen foutje te betrappen waren. Sterker nog, ze brachten de studioversies meer fan ooit tot leven, iets wat – als we echt willen mierenneuken – zelfs nog wat verder kon gaan. Zo kwamen de blazers bij “Cross My Mind” bijvoorbeeld uit een synthesizer en was de achtergrondzang soms te reduceren tot een bandje.
Dat laatste viel weliswaar bijna nooit op, want de zaal zong de teksten van nagenoeg elk nummer van voor naar achter mee. En toch konden we bij “Baby Come Home” of het door Olivia zelf op piano gebrachte “Slowly” een speld horen vallen, heel stilletjes boven tientallen gebroken stemmen. Ondanks dat de Britse met die liedjes het tempo volledig uit de set haalde, slaagde ze er niet alleen in om het niet als een dipje te laten aanvoelen, maar om er ook meteen een hoogtepunt van te maken: hier en daar werd er een traantje weggepinkt.
Olivia Dean was naar eigen zeggen wel naar Brussel gekomen om plezier te maken en daar bleek het nog onuitgebrachte “Dangerously Easy” de ideale inleiding voor. Een jazzy ballade die groots en melancholisch openbloeit, maar toch funky aanvoelt – zei daar iemand contrast? De set bouwde aan de hand van dat nummer ook verder op richting ontknoping, want nadat de AB Club losging op “OK Love You Bye”, werd het ook zichtbaar plezanter op het podium. Het plezier spatte ervan af tijdens een cover van Kelis’ “Millionaire”, waarbij overigens ook de fijne energie tussen band onderling als met het publiek alsmaar duidelijker werd. Het daaropvolgende “Ladies Room” bleek meteen ook de meest weergaloze track van de avond te worden, want terwijl niemand nog kon stilstaan, haalde Olivia een sambabal in de vorm van een banaan boven en begon ze al dansend te tikken op een guiro; ze gooide er guitig nog wat schepjes bovenop.
Disco en funk vonden de hele avond hun weg richting de zwoele soulpop/r&b die Olivia Dean bracht, getuige ook de fijne twistjes in “Reasons to Stay” dat overigens een lang applaus tot gevolg kreeg. Dat de zangeres dat nogal ongemakkelijk, zonder echt te weten hoe ze precies moest reageren, toont alleen maar meer aan dat de Britse nog met beide voetjes op de grond staat en zich veelal gewoon amuseert. Als slotstuk kregen we met “Dive” nog een fijne feelgood melancholische track die volgende week het levenslicht zal zien, om dan af te sluiten met grote hit “The Hardest Part”. Het was de kroon op een gewoonweg ijzersterk optreden.
Olivia Dean wist de AB Club in een mum van tijd uit te verkopen, iets waar we vooraf toch wel wat van onder de indruk waren. De zangeres blijft binnen onze contreien namelijk wat onder de radar, maar ook op muzikaal vlak hadden we een beetje schrik dat het live iets te veel van hetzelfde zou worden. Gelukkig bewees de Britse ons het tegendeel, met verve. Haar set van een uur vloog voorbij als een kleurrijke wervelwind, die nooit als gerepeteerd of verplicht aanvoelde. Leuke muzikale extra’s, wat danspasjes, een grapje tussendoor en een gigantisch natuurlijk voorkomen: Olivia Dean had in de Ancienne Belgique alles om een paar trapjes hogerop te geraken. Ons blies ze in elk geval omver. En dat, letterlijk, op haar sloffen.
Wie Olivia Dean ook live aan het werk wil zien kan op zondag 28 mei terecht op CORE Festival in Brussel.
Setlist:
UFO
Echo
Danger
Cross My Mind
Be My Own Boyfriend
Baby Come Home
Slowly
Dangerously Easy
Whay Am I Gonna Do on Sundays?
OK Love You Bye
Millionaire (Kelis cover)
Ladies Room
Reasons to Stay
Dive
The Hardest Part
