Tenacious D @ Vorst Nationaal: Rock & onderbroekenlol

In de huidige tijdsgeest is Tenacious D een memeband avant la lettre. Moest Hollywoodster Jack Blacks naam niet onder het project staan, zou het zelfgetitelde debuut uit 2001 wellicht meer kul dan cult geweest zijn. Hetzelfde geldt voor de coming of age B-film The Pick Of Destiny. Sindsdien is ’the Greatest Band in the World’ een wereldwijd fenomeen waarbij Spinal Tap-achtige slapstickhumor het handelsmerk is. Niettemin zijn Jack Black en Kyle Gass twee begenadigde musici die weten hoe ze een stevig potje moeten rocken. Anders zou opper-Foo Fighter Dave Grohl sporadisch nooit live mee komen drummen of figureren in de videoclips.

Daar waar het olijke duo acht jaar geleden de Ancienne Belgique akoestisch in zwijm liet vallen, kwam ze drie jaar terug met een volledige liveband en productie naar Vorst Nationaal. Een nieuw album lijkt niet voor onmiddellijk te zijn, maar “Video Games” en de “Wicked Game“-cover houden Tenacious D actueel. Vlak voor Graspop Metal Meeting vonden we het ergens spijtig dat The D alweer afzakte naar Vorst. Ondanks dat we op Rock Am Ring zagen dat de act het meer moet hebben van belegen moppen dan diens muziek, was ze ongetwijfeld een verademing tussen al het metalgeweld.

Steel Beans is Jeremy DeBardi’s muzikale speeltuin. De Amerikaanse artiest verdiende zijn sporen in Washingtons lokale lo-fi-scene. Echt commercieel succes heeft de man daar nooit gekend. De naam Steel Beans is afkomstig uit een verhaal van DeBardi die blikken bonen stal omdat hij met zijn mama’s boodschappengeld liever hallucinerende middelen kocht dan conserven. Twaalf albums later verkiest DeBardi koffie boven drugs, maar blijft hij trouw aan zijn eigen filosofie. Stipt om 19u30 startte de multi-instrumentalist aan zijn fuzzy set. Dat Beans een multi-instrumentalist is, mag je letterlijk nemen. In zijn aluminiumgekleurde pak hanteerde hij zowel de gitaar (linkerarm) als de drumkit (rechterarm). Door deze unieke verschijning leek zijn show een gewonnen match te zijn. Na een kwartier begon alles toch meer lawaai dan muziek te zijn en zagen we rondom ons de aandacht afzwakken. ‘Wat je zelf doet, doe je beter’, klinkt in tijden van besparen op internationaal touren als een aanlokkelijk idee. In de realiteit kan dat dik tegenvallen en dat bevestigde Steel Beans door geen fuck te geven.

Tenacious D blijft een groep van extremen en stelde het geduld van het publiek speels op de proef. Een kwartier over tijd begonnen de duizenden fans zichzelf dan maar te entertainen. Toen de Mexican wave vanuit de zittribunes het middenplein bereikte, luidde een heldhaftige intro het schouwspel in. De bierbuiken werden bewust niet ingetrokken en de show ging onmiddellijk vurig van start. Jack Black leek op een memeversie van Karl Marx, maar wanneer hij tijdens “Kickapoo” zijn castraatstemmetje naar boven haalde, veranderde hij in de knullige JB. Het was een straf zicht dat iedereen de teksten woord voor woord kon meezingen. Bovendien was het in Vorst een unicum dat het geluid vanaf de eerste gitaarlijn goed zat. We waren namelijk bang dat de akoestische partijen nogal schel zouden klinken. Daar was gelukkig niets van aan.

Ondanks The D zijn set en bindteksten misschien iets te goed had ingestudeerd, wisten Black en Gass uitstekend waar ze vanavond performden. Tijdens deze show van de Spicey Meatball-tour reduceerden ze ons kikkerlandje tot frieten, mosselen en spruitjes. De ‘merci beaucoups’ klonken oprecht gemeend. Desalniettemin trapte de band soms iets te veel in de routineuze val om grappig te willen overkomen. Roadie ‘Biffy Pyro’ was bijvoorbeeld ironisch kop van jut, maar in plaats van een acteur te betalen, zagen we liever het vagevuur branden tijdens “Tribute” of “Beelzeboss (The Final Showdown”). Nu was de gevallen engel een opblaasbaar stuk speelgoed. Niettemin zat het duivelse DNA voornamelijk in de stem van de leadgitarist en zijn vingertoppen. Moesten we niet beter weten, leek het alsof Dave Grohl postuum zijn rol als Satan ter plekke weer opnam.

Vervolgens bleven Gass en Black wel in hun rolletje. Dat de fans proactief meegingen in hun flinterdunne verhaallijnen van The Pick of Destiny, bewees dat deze film meer impact heeft dan wij aanvankelijk vermoedden. Smartphones vlogen spontaan de lucht in en er hoefde niet te worden gevraagd om handgeklap. Moest Tenacious D ooit bij een afscheids- en opeenvolgende reünietour “Dude (I Totally Miss You)” spelen, zouden er krokodillentranen weggepinkt worden. Toch was het niet allemaal kommer en kwel. De fallusfenix en getekende piemels bleven achter Satans slot en grendel. De jazzy wedstrijd tussen Gass en Black draaide echter niet om virtuositeit, maar wie het best op de grootste speelgoedsaxofoon kon blazen. Subtiliteit was kortstondig troef. De “Saxaboom”- en “Baker Street”-covers deden de metalheads ongegeneerd dansen. De beste dansmoves kwamen pas naar boven toen een metalen krijger de voorzet gaf bij “The Metal”.

Naast de klassieker “Roadie” werden de liveband en crewleden uitvoerig bedankt toen “Double Team” het eerste deel afsloot. De track werd één lange groove waarop iedereen zijn instrumenten mocht laten botvieren. Het grootste ego in de zaal bleef echter Jack Black, die zichzelf als laatste in de bloemetjes zette door het refrein van “Seven Nation Army” te zingen. De bisronde viel niet uit de lucht, maar zat strak in elkaar. Het begrip luid moet je bij Tenacious D met een korreltje zout nemen, maar voor grotendeels akoestisch te zijn blies “Master Exploder” heel wat decibels de lucht in. Nadien werd Biffy Pyro op een piëdestal geplaatst en was “The Spicy Meatball Song” een peperkoeken aanzet tot “Fuck Her Gently”. Onder alle ongein blijven Jack Black en Kyle Gass twee plezante nonkels die het beste met de wereld voor hebben. Voor een set die met een vrij sobere productie een kwartier te laat uit de startblokken schoot, waren de twee echter iets te fel in festivalmodus. Het publiek lustte daarentegen pap van de grappen en grollen, waardoor Tenacious D nog lang niet uitgespeeld is.

Facebook / Instagram / Website

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Kickapoo
Low Hangin’ Fruit
Rize of the Fenix
Wonderboy
Tribute
Video Games
The Metal
Sax-a-Boom (cover)
Baker Street (Gerry Rafferty-cover)
Roadie
Dude (I Totally Miss You)
Wicked Game (Chris Isaac-cover)
Beelzeboss (The Final Showdown)
Double Team

Master Exploder
The Spicy Meatball Song
Fuck Her Gently