The Blaze @ Vorst Nationaal: Grootstedelijke jungle

Bij The Blaze draait het niet enkel en alleen om het auditieve, maar het visuele aspect speelt een zo goed als even belangrijke rol. Echt verwonderen doet dat niet als je weet dat de neven Arlic in eerste plaats hun geld verdienden als regisseurs van reclamefilmpjes en videoclips. Voor Jonathan begon het zelfs allemaal in Brussel, waar hij zijn studies cinematografie tot een goed einde bracht. Sinds 2016 maken ze hoe dan ook muziek onder de noemer The Blaze en dat met alsmaar groeiend succes. Op hun palmares prijken festivals als Coachella, Dour, Primavera Sound en Lollapalooza, net zoals enkele felbegeerde muziekprijzen. Hun discografie gaven ze afgelopen jaar nog een uitbreiding met hun tweede album JUNGLE, dat op plaat niet helemaal de verwachtingen kon inlossen. We waren dan ook uiterst benieuwd hoe ze die moeilijke tweede visueel in de kijker konden zetten in een uitverkocht Vorst Nationaal.

Rond achtten was het in eerste plaats aan Canblaster om de bunker genaamd Vorst Nationaal warm te pompen aan de hand van wat intelligente electronica. De Fransman komt uit dezelfde stal als Myd, maar is toch iets minimalistischer in zijn aanpak. Een arena vullen was dan ook een hele uitdaging, maar met een tamelijk cool lichtplot en voldoende toegankelijke electronica lukte het hem mondjesmaat om wat sfeer neer te zetten. De keuze om onder andere flarden van Frank Ocean en Moderat in zijn muziek te verweven was eentje die verstandig was. Bovendien bouwde hij zijn set heel goed op en werd het na een eerder ingetogen begin iets vuriger en dynamischer. Het volgepakte middenplein mag dan wel niet zo broeierig zijn zoals het zou horen bij een dergelijke set, maar Canblaster heeft er na gisteren ongetwijfeld weer een hele hoop fans bij!

De tribunes waren inmiddels volgelopen en iedereen was goed geïnstalleerd om van The Blaze te kunnen genieten. Als opener kregen we een gedicht voorgedragen uit “MADLY”, dat met de nodige elektronische frequenties werd bijgestaan. De overgang naar “HAZE” was soepel en zorgde ervoor dat de tribunes snel recht veerden en samen met het middenplein de dansbeentjes losschudde. Het meest dansbare nummer kozen ze daarvoor niet uit, al bracht “HEAVEN” daar verandering in. Als eerste ankerpunt zorgde het voor de eerste echte euforiegolf die door Vorst raasde, terwijl het lichtplan sober maar efficiënt werd ingezet en de bijbehorende videoclip door twee goed verstopte beamers op de vijf witte schermen werd geprojecteerd.

Moesten de twee Fransmannen buiten rondlopen, niemand zou ze herkennen, en net dat staat symbool voor hetgeen The Blaze wil zijn. Het draait vooral om de muziek, de sfeer en het visuele aspect. Dat voelde je ook aan alles tijdens de show, want echt in de kijker hoefden de Arlic’s niet te staan. Desondanks namen ze wel vaker de zang voor hun rekening, zoals bijvoorbeeld tijdens “SHE”. Als beste zangers zullen ze wellicht nooit de geschiedenisboeken ingaan, maar mits een donker effectje voegde het zich wel goed bij de lichtvoetige, filmische elektronica. Desondanks waren er ook nummers waarbij de livezang net iets te monotoon was en we iets meer dynamiek wel hadden kunnen appreciëren. “RISE” vormde in elk geval een knappe brug naar “CLASH” dat wederom voor euforie zorgde in de uitverkochte concertzaal.

Hun podiumdesign gaat nu al ruim twee jaar mee en oogde gisteren hoe dan ook net iets minimalistischer dan op een festival. Het paste in elk geval beter bij de muziek, wat ook gezegd kan worden over de zeer sterke lichtshow die ze in elkaar hebben laten steken. De timing was er altijd boenk op, de kleuren pasten als gegoten bij hetgeen door de luidsprekers schalde en het zorgde ervoor dat ze toch een vorm van intimiteit konden creëren, waardoor de show dan weer heel dicht en persoonlijk voelde. Voor “Virile” hielden ze het gelukkig heerlijk simpel en maakten ze er met behulp van een extatisch wordend publiek echt een momentje van. Toch zakte het daarna ietwat in, ondanks dat ze met “RUNAWAY” het luchtige patroon over doorbraken.

Echt helemaal wegzakken deed de sfeer niet, maar je voelde dat het publiek terug nood had aan een shot dopamine om terug ten volle mee te gaan. “PLACES” was een aardige poging, maar bleef net iets te veel hangen in eenzelfde sfeer. “Breathe” kreeg dan weer de handjes vlot op elkaar. Desondanks was de opbouw naar extase net iets te lang uitgetrokken. Dan ging het bij “QUEENS” net iets beter. Een slome opbouw eindigde met een heel vet instrumentaal einde waarbij de lichtman ‘all in’ ging en de laatste fase van het concert was definitief ingeluid. Dat “Juvenile” een favorietje was, bleek uit het enthousiasme dat bij de eerste noot door de zaal kreunde. Ook hier weer werd het visueel mooi onderbouwd en gaven we onze ogen de kost.

De opbouw ging in een stijgende lijn en met “Territory” behaalde The Blaze samen met het publiek de ultieme piek. Op prachtige wijze werd het nummer geënsceneerd en zorgde het samenhorigheidsgevoel voor kippenvel van begin tot einde. Het minutenlange applaus dat volgde sprak boekdelen. En The Blaze had nog een heet ijzer in het vuur liggen. “DUST” mag op plaat dan wel redelijk terughoudend overkomen, live zorgde het in elk geval voor een broeierig einde. Het zweet gutste langs alle kanten en nog een laatste keer lieten we ons meeslurpen in de grootstedelijke jungle.

Wie The Blaze de afgelopen twee jaar aan het werk zag, zal niets live hebben ervaren. En toch was het in Vorst Nationaal wederom de moeite. Enerzijds omdat de show op heel wat vlakken gewoon strak geregisseerd is en anderzijds omdat de sfeer elke keer volledig anders was. Een uitverkocht Vorst Nationaal toonde zich van hun meest hongerige kant en was in een handomdraai mee met het draaiboek dat ze samen met hun team in elkaar hadden gestoken. The Blaze nam ons mee door hun jungle, liet ons proeven van verschillende vruchten en zorgde al bij al voor een leuke excursie.

Op zaterdag 6 juli staat The Blaze in The Barn van Rock Werchter.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Facebook / Instagram / Website

Setlist:

MADLY
HAZE
HEAVEN
EYES
SHE
RISE
CLASH
Virile
RUNAWAY
Dreamer
PLACES
Breath
QUEENS
Juvenile
SIREN
Territory
DUST