© CPU – Matthias Engels (archief)
Predatory Void is qua bestaansrecht een jonge band, maar als je de bandleden hun huidige en vorige levens opzoekt, gaat ze langer mee dan vandaag. Aan het hoofd staat gitarist Lennart Bossu die met Amenra en Oathbreaker meermaals over de grote plas trok. Links en rechts zien we Tim De Gieter (Doodseskader) en Thijs ‘Tace DC’ De Cloedt (Cobra The Impaler). Drummer Vincent Verstrepen (Carnation) is de ruggengraat en zangeres Lina R. de stem. Door Lina’s toetreding tot Predatory Void werd de vergelijking met Oathbreaker snel gemaakt. Nochtans heeft Predatory Void meer in haar mars. De singles “*(struggling..)” en “Endless Return to the Kingdom of Sleep” waren een pittige brok metal bestaande uit flarden black-, doom- en sludgemetal. Roadburn kreeg de eer voor de livepremière van het debuut Seven Keys to the Discomfort of Being. Het Belgische publiek kreeg erna een voorsmaakje in De Zwerver.
De Zwerver was toen het decor van de tweede editie van The New Wave of Belgian Heavy Metal. Op Les Nuits Botanique kregen we een iets afgeslanktere versie. De eerste act van de avond was namelijk een Franse band. Death Engine’s discografie bestaat nog maar uit drie albums, maar kan zich qua sound meten aan Gojira. Terwijl buiten de zon nog volop scheen, was l’Orangerie bij aanvang verhuld in pekzwarte duisternis. De donkerte verklapte al wat voor een avond het zou worden. Aan de merchstand was alles nog peis en vree, totdat alle muzikanten hun dingen konden doen op het podium. Death Engine kreeg de eer om de zaal te ontwijden. De robuuste sound was na dertig minuten gebeuk iets te veel van het goede, toch speelden de Fransmannen alsof hun leven ervan afhing. Zonder een microfoon schreeuwde bassist het merendeel van de teksten mee. Deze fysieke handeling was onhoorbaar, maar dat er later op de avond andere innerlijke demonen een uitweg zouden zoeken, kon haast niet meer op.
© CPU – Mathias Verschuere (archief)
HIPPOTRAKTOR is al eventjes geen Belgisch geheim meer. Stefan De Graefs (Psychonaut) postmetalproject uit Mechelen mag deze zomer bijvoorbeeld aandraven op MetalDays en ArcTanGent. Bijna twee jaar na release maakt het debuut Meridian de hype meer dan waar. Dat zagen we eerder al in de Ancienne Belgique en de Balzaal van de Vooruit. Ondanks dat HIPPOTRAKTOR qua sound hard aanleunt tegen Amenra en Psychonaut heeft de Mechelse band een originele opstelling. Stefan De Graef in profielhouding lucht zien proberen te grijpen of apart drummen blijft een impressionant schouwspel. De populariteit leek ook mondjesmaat binnen te sijpelen in Brusselse grond. “Mover of Skies”, “God is in the Slumber” en “Beacons” lieten een heleboel mensen synchroon headbangen. Bovendien speelde de vijfkoppige band in volste concentratie. Dat werd duidelijk toen Tool-achtige riffs feilloos uit de gitaren werden geschud of De Graef toenadering zocht bij het publiek en in de fractie van een seconde terugkeerde naar zijn statief. Hier in België staat de groep voorlopig nog wat in de schaduw van pakweg Amenra, maar in het buitenland kan HIPPOTRAKTOR ongetwijfeld hoge ogen doen openen.
HIPPOTRAKTOR speelt nog in De Casino (04/05), Tivoli (26/05) en Graspop Metal Meeting (18/06). De twee zaalshows maken deel uit van The Great Belgian Trendkill: een honderd procent Belgische affiche met BARK en Cobra The Impaler.
© CPU – Matthias Engels (archief)
Jammer maar helaas kregen we vanavond geen integrale uitvoering van Seven Keys to the Discomfort of Being. Desalnietemin wist Predatory Void ons van begin tot einde te boeien. De melancholische intro van “Seeds of Frustration” zette ons op een grijze wolk die onverbiddellijk transformeerde in een zwarte donderwolk. Frontvrouw Lina R. stelde zich nog iets te schuchter op om het publiek volledig mee te krijgen. Toen ze bij “Grovel” haar schuurpapieren stembanden open trok, raasde alles een pak sneller. Doordat de Gentse groep een samenstelling is van een diverse hoop metalmuzikanten, valt er moeilijk een stijl op te plakken. Black- en sludgemetal zijn voor de hand liggend, al hoorden we hier en daar toch riffs waar we moeilijk onze vingers op konden leggen.
Voorts werden er kleine inspanningen gedaan om de set ook visueel te doen prikkelen. De roodgloeiende verlichting en ingezoomde projecties van de albumhoes waren een welgekomen geschenk voor diegenen wiens hun verbeelding niet zo ver reikte. Na het diepe “*(struggling..)” voelden we de ondergrondse aardstukken weer aan onze voeten. De halsbrekende truc van diepe grunts in combinatie van scheurende riffs leek op “The Well Within” uitgedoofd te zijn. Niettegenstaande eindigde Predatory Void zijn set hoe ze begon: hartstochtelijk en tegelijk enorm heftig. Bij momenten hadden we het gevoel dat Lina emotioneel op uitbarsten stond. Bassist Tim De Gieter stond vocaal meermaals aan haar zijde. De Gieters diepe uithalingen maakten Predatory Voids eerste, Brusselse headlineshow alleen maar spectaculairder.
Predatory Void bezoekt op 10 mei het thuisfront in de Balzaal van de Vooruit. Daarna is het de beurt aan Vera in Groningen (06/07), Alcatraz Open Air (11/08), Samhain (29/10) en Deep Sound City Fest (17/11).
