Het waren drukke maanden voor Enter Shikari. Sinds dat band begin januari bekend maakte dat ze haar zevende studioalbum A Kiss for The Whole World zou uitbrengen, is de promotietrein op volle kracht gaan denderen. Nummers als “(pls) set me on fire” en “It Hurts” werden om de vier weken uitgebracht en de band speelde kleine shows doorheen Europa, waar ze ook het Brusselse Botanique aandeden. De groep had iets goed te maken sinds de flater die ze in 2020 zijn begaan met Nothing is True and Everything is Possible. Het laatste studioalbum kon, mede door de hoge hoeveelheid aan digitale bewerkingen en inspiratieloze teksten, niet rekenen op veel lof. De eerder genoemde singles waren in ieder geval al positieve voortekenen dat de band zichzelf herpakt had, maar het werd afwachten of ze dat ook een heel album lang konden volhouden. Die verlossende woorden kwamen vrijdagnacht, toen A Kiss for The Whole World eindelijk het levenslicht zag.
Titeltrack “A Kiss for the Whole World x” en “(pls) set me on fire”, waarmee de plaat vier maanden geleden op stoom kwam, zorgen al vroeg voor een hoogtepunt. Vooral het laatst genoemde nummer springt eruit. Het stond tijdens zijn single-release al als een huis, maar komt op A Kiss for The Whole World nog beter uit de verf. “(pls) set me on fire” zorgt er letterlijk voor dat het album ontvlamt en laat hier hiermee de negatieve nasmaak van het vorige album in rook opgaan.
Wat ons al snel opvalt is dat de band op sommige momenten compleet doorslaat met de hoeveelheid elektronische effecten en digitale bewerkingen. Met name het tweede gedeelte van “Dead Wood” is hier een schoolvoorbeeld van. De stem van Reynolds is doorgaans loepzuiver en toonvast, maar door de hoeveelheid filters en effecten voelt het op momenten onaangenaam aan. We begrijpen dat je als groep wil evolueren en dat elektrische tonen steeds vaker onderdeel zijn van de muziek die Enter Shikari wil maken, maar op dit moment straalt het onnatuurlijkheid uit en is het zeker geen positieve toevoeging.
Zoals we gewoon zijn van Enter Shikari weet ook A Kiss for The Whole World te overtuigen op tekstueel vlak, met een scala aan thema’s die zich uitstrekken van politiek en klimaatverandering tot aan persoonlijke strijd en reflectie. De teksten zijn sterk maatschappelijk kritisch en weerspiegelen op indringende wijze de actuele toestand van de wereld. De teksten hebben diverse, diepere lagen waarin allerlei referenties naar eerdere werken zitten. Toen we recent Rou Reynolds spraken gaf hij aan dat dit met opzet gedaan is om zo een ‘Enter Shikari-universum’ te creeëren. Dat is aardig geluk, want het album vliegt in vogelvlucht door de gehele discografie. “Live Outside“, “{ The Dreamer’s Hotel }” en het eerder genoemde Nothing is True and Everything is Possible komen textueel allemaal voorbij. Zelfs de officiële anthemtekst ‘Standing like statues’, dat voor het eerst het levenslicht zag tijdens de debuutplaat Take to the Skies, vond een weg naar het nieuwste werk en zorgt, naast het gevoel van continuïteit, voor de nodige nostalgische waarde.
Als we de intermezzo’s en de outro wegdenken, dan is het album met slechts negen nummers redelijk aan de korte kant. Wel horen wij dat de plaat van het begin tot aan het einde vol zit met diversiteit, dat uiteenloopt van een cinematische intro tot aan een stevig aantal ravebeats. Een mooie touch zijn de natuurlijke geluiden die vooral tijdens de titeltrack “A Kiss for the Whole World x” en “giant pacific octopus swirling off into infinity…” de bovenliggende toon vormen. Het geluid van een kabbelende beekje, de tjilpende vogels en de roffelende specht geven het A Kiss for The Whole World de nodige kleur en zijn een aangename aanvulling op de soms wat onnatuurlijk klinkende langspeler.
Als we richting het einde gaan, kunnen we concluderen dat dit misschien niet de beste plaat is dat de band ooit gebracht heeft, want die eer gaat tot op heden nog steeds naar de in 2015 uitgebrachte lp The Mindsweep. Wel bevat A Kiss for The Whole World enkele pareltjes die potentieel kunnen uitgroeien tot Enter Shikari’s greatest hits. Een daar van is “Giant Pacific Octopus (i don’t know you anymore)”, dat ondanks de aparte titel een waar hoogtepunt van het album is. Het nummer laat ons tijdens het refrein voor het eerst in ruim dertig minuten swingen, terwijl de rustige coupletten het gewenste contrast geven. Het lied zal waarschijnlijk snel zijn weg richting het podium vinden, want met deze track krijgen ze zeker de handen op elkaar. Rou Reynolds vertelde ons dat A Kiss for The Whole World de start is van een nieuw Enter Shikari-tijdperk. Laten we hopen dat dat nieuwe tijdperk meer pareltjes als “Giant Pacific Octopus (i don’t know you anymore)” bevat.
Met A Kiss for The Whole World laat Enter Shikari een indrukwekkend staaltje van haar veelzijdigheid en vakmanschap zien. De band vindt zichzelf opnieuw uit na de flater die ze met Nothing is True and Everything is Possible hebben begaan en laten zien dat niet ieder nummer tot de nok gevuld moet zijn met inspiratieloze, digitale trucjes. Dat neemt niet weg dat het op sommige momenten nog een pak minder mag en laat ons twijfelen of hun gekozen pad dat ze een aantal jaren geleden waren ingeslagen wel de juiste was. Wat we wel kunnen apprecieren is het feit dat Enter Shikari niet wegdeinst van het experimenteren van verschillende genres en geluiden, waarin ze met vlag en wimpel slaagt om dit op een subtiele en verfijnde wijze te combineren.
Facebook / Instagram / Website
Ontdek “Giant Pacific Octopus (i don’t know you anymore)”, ons favoriete nummer van A Kiss for The Whole World, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
