Kid Kapichi @ Trix (Bar): Gore gitaaraanslagen

Ze openden al voor Nothing But Thieves en Frank Carter & The Rattlesnakes in Trix, maar op 24 februari 2023 mocht Kid Kapichi eindelijk een eigen headlineshow voor hun rekening nemen. De band uit Hastings heeft ondertussen al een discografie van twee albums, met Here’s What You Could Have Won als laatste dat vorig jaar in september verscheen. Dat stond dan ook centraal in de show in Trix, al mocht het ouder werk zeker niet ontbreken. Een net niet uitverkochte Trix Bar kon dus wel weten wat te verwachten: vettige gitaren en echte Britse rockmuziek.

Eerst mochten de landgenoten van SNAYX de boel wat ophitsen. Dat lukte aardig, want de band had heel stevige songs in het arsenaal die met enkel een basgitaar en drum het publiek al aan het bewegen kregen. Frontman Charlie Herridge is een rasechte Brit die geen gêne kent en op die manier kwam hij ook te pas en onpas het publiek in. Toch voelde de set van SNAYX iets te clichématig aan bij momenten. Een vreemde intro van “We Like To Party! (The Vengabus)” om het feest aan de gang te krijgen was daar zo een voorbeeld van. De band wilde het net iets te humoristisch en tof aanpakken, waardoor de slinger doorsloeg. Toch eindigde de band met een publiek dat volop aan het springen en dansen was, en dan heb je het als voorprogramma goed gedaan.

Met een fletse intro kwam Kid Kapichi het podium op gestrompeld. Het is altijd een beetje gênant als je een heuse bombastische intro hebt voorbereid en je dan door het publiek het podium op moet. Kid Kapichi denkt duidelijk al aan de toekomst en aan groter werk, iets wat frontman Jack Wilson ons nog wat later in de show ook vertelde. De band ziet het groots en dat mag natuurlijk. De sound is dan ook iets wat perfect in een grote zaal vertaald kan worden.

Dat werd al meteen duidelijk bij opener “5 Days On (2 Days Off)”. Een catchy refreintje, een goede en vettige riff, en natuurlijk ook een bepaalde arrogantie in het vocale arsenaal. Gitarist Ben Beetham is een showman en dat helpt bij dit soort shows. Hij liet zijn gitaar zijn geliefde zijn en deed er dingen mee waarvan ieders verbeelding op hol slaat. Ook zijn gelaatsuitdrukking sprak telkens boekdelen en dat is iets waar we enkel maar van konden genieten. Op die manier had iedereen bij Kid Kapichi zijn eigen rol.

Zo stond frontman Jack Wilson met zonnebril aan (in een naar eigen zeggen te warme zaal) en deed hij onder geen beding zijn kostuumvest af. Het viel ook op dat nummers van de eerste plaat iets meer een groove in zich hebben. Hierdoor was er toch een klein verschil op te merken tussen beide nummers, al liet Kid Kapichi bij iedere song de gitaren gieren alsof ze nooit iets anders doen. Toch was er ook een momentje voor rust met “Party at No. 10”. Voordien excuseerde de band zich nog om Brits te zijn, want een blad voor de mond nemen doen ze niet.

“Party at No. 10” is een ballade en een rustpuntje in de set. Iedereen in de zaal kende de lyrics duidelijk uit het hoofd en brulde ze mee. Nadien volgde met “New England” een atypische song voor Kid Kapichi. Gitarist Ben Beetham was namelijk achter de synths gekropen om hier een gore sound uit te laten komen en zo was de song met enkel een bas en synth misschien een van de vuilste die ze in het arsenaal hebben. Hoewel het stukje van Bob Vylan op tape werd gebracht, bleek het toch een banger van jewelste.

En zo ging Kid Kapichi op een verschroeiend tempo door hun set. De ene gore riff na de andere fuzzy gitaar werd in ons gezicht gesmeten en we werden met meerdere knock outs tegen het canvas geslagen. Op “Super Soaker” kregen we een gitaarsolo te horen en de intro van “Smash The Gaff” kon zomaar uit het arsenaal van Muse komen. Op die manier smeerde Kid Kapichi ons de ene harde gitaarlijn na de andere aan zonder daarbij compromissen te sluiten. De show was stevig, vol pretentie, maar wel eentje die boeiend bleef en ons ook hoop geeft voor de toekomt. Nu was het publiek bij bijna iedere song aan het springen, binnen enkele jaren worden dat gigantische moshpits.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

5 Days On (2 Days Off)
Working Man’s Town
Glitterati
Fomo Sapiens
I.N.V.U.
Cops & Robbers
Party at No. 10
New England
Rob the Supermarket
Super Soaker
Sardines
Violence

Smash the Gaff
Death Dips