FeaturesInstagramInterviewsUitgelicht

De Grote Beren van Morgen 2023: Adja

© Nathan Dobbelaere

We ontdekken dagelijks nieuwe nummers, albums en vooral ook nieuwe artiesten. Sommige acts laten zelfs zo een grote indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom elk jaar onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen. Na een succesvolle editie vorig jaar, nodigden we dit jaar opnieuw acht opkomende acts uit voor een interview en gebruikten we de sfeervolle ruimtes van Trix als decor voor enkele portretten. Vandaag stellen we met plezier de Brusselse zangeres Adja Fassa, oftewel Adja, aan je voor.

Hoe zou jij je project aan iemand voorstellen, die er nog niet vertrouwd mee is?

De muziek zou ik voorstellen als ‘sophisticated soul’. Dat is een term die ik graag gebruik omdat dat weggeeft dat het misschien een beetje aanleunt bij jazz, maar toch nog niet helemaal jazz is. Om het simpel te houden, ligt het ergens tussen soul en r&b in, en dan vooral 90’s en 00’s geïnspireerd, maar ook met jazz en gospel vanuit de achtergrondstemmen. In één woord dus: sophisticated soul!

Ik heb een achtergrond in theater, dus mijn ambitie is om een soort van hybride concertstijl te creëren waarbij ik vertrek vanuit sophisticated soul, maar waarbij er nog wel elementen van theater in zitten, zoals het fysieke. Ik ben geen danseres, maar ik zou graag dat wat ik meekreeg vanuit het fysieke theater – het aannemen, het sensorische, ik werk ook met geuren – daarin meenemen. Momenteel ben ik bijvoorbeeld een beetje aan het experimenteren met geurmachines, kijken welke zaal welke geur nodig heeft.

Wat zijn de basisingrediënten van je muziek? Welke elementen komen vaak terug?

Invloeden uit soul, jazz, r&b en gospel, maar ook uit theater.

© Nathan Dobbelaere

Hoe is het project eigenlijk ontstaan?

Ik heb een achtergrond in theater, maar mijn ambitie is altijd al muziek geweest. Vorig jaar heb ik mijn bachelor in theater afgerond en dat was een soort muzikale performance met tekst en beweging. Van daaruit zijn de nummers van mijn eerste ep gekomen. Ik ben aan het werken aan een trilogie onder de naam Adjabet, dus net als het alfabet. Hoofdstuk één was dan de bachelorproef, hoofdstuk twee is de nieuwe ep. Dat is een beetje hoe het project is ontstaan.

Die nummers heb ik doorgestuurd naar Sound Track en toen heb ik voor de eerste keer een band gevormd. Ik wou het dus ook effectief spelen en niet alleen zingen, ik wilde er echt muziek van maken. Sound Track heeft dat een beetje gekickstart: het samenstellen van een band, echt beginnen te spelen, omdat het dan ook echt moest. Dat is wel echt heel goed geweest.

Ik vind het fijn om flexibel te zijn. Dat je tussen belangrijke seizoenen door met een wat kleinere formatie speelt, maar voor grote releases, waarbij je het concept van de muziek echt wil meebrengen live, of op zomerfestivals wil ik echt kunnen blijven spelen met een grote band.

Hoe is de sound van het project geëvolueerd? Waar gaat de muzikale reis momenteel naartoe?

Het is altijd mijn ambitie geweest om met een grote band te spelen, zeker omdat ik hou van soul en gospel. Dan zie ik toch wel veel gitaar, veel piano en veel achtergrondzangers en -zangeressen. In het begin was het eigenlijk vooral veel soundscapes maken van hoe ik me zelf dingen voorstelde. Ik gebruikte alleen maar mijn stem en ik speel een klein beetje gitaar, dus ik speelde soms een kleine loop met de gitaar, en daar deed ik dan allemaal stemlagen overheen. Je evolueert van ‘alleen op je kamer’ naar iets veel groters.

Op dit moment ben ik bezig met het creëren van een hybride liveshow. Dat is nu nog heel veel aan het evolueren en nog een beginnend project, dus dat gaat echt nog stapje voor stapje. De ep-release is eind februari, en dat zal dan de eerste aanloop zijn naar die hybride show. Die gaan we in maart een paar keer spelen. Waar ik echt naartoe wil op muzikaal vlak, is kunnen blijven spelen met zo’n grote band. Ik vind het fijn om flexibel te zijn. Dat je tussen belangrijke seizoenen door met een wat kleinere formatie speelt, maar voor grote releases, waarbij je het concept van de muziek echt wil meebrengen live, of op zomerfestivals wil ik echt kunnen blijven spelen met een grote band. Daar ben ik naartoe aan het werken.

Daarnaast heb ik altijd gedroomd om een bus om te bouwen tot een muziekstudio, er een tijd lang mee te reizen en dat te documenteren. Een soort van residentie geven aan andere artiesten, in samenwerking met mezelf. En dan is het ‘Adja goes to Europe’ en ‘Adja goes to South Africa’, dat soort dingen. Dat is wel voor de lange termijn.

© Nathan Dobbelaere

Welke artiest of band vormt een inspiratie op muzikaal of tekstueel vlak?

Heel, heel, heel wat. Qua muziek zijn het D’Angelo, Erykah Badu, Los Zafiros… dat is een Cubaanse band uit de jaren ’70. De manier waarop zij samen zingen is heel integer en leunt aan tegen flamenco, dat vind ik heel mooi. Hiatus Kaiyote is een grote inspiratie, net als haar soloproject Nai Palm. Dat is een beetje hoe ik zou willen evolueren: met een grote band net als Hiatus Kaiyote, met een kleine bezetting meer de feel van Nai Palm. Jordan Rakei vind ik ook fantastisch, vooral zijn eerste albums. Zo kan ik blijven doorgaan, maar ik haal ook veel inspiratie uit bijvoorbeeld choreografen en visuele artiesten.

Ik heb er altijd van gedroomd om een bus om te bouwen tot een muziekstudio en een tijd lang te reizen en dat te documenteren. Een soort van residenties geven aan andere artiesten, in samenwerking met mezelf.

Wat zijn tot nu toe de grootste mijlpalen in je carrière?

Sound Track was zeker een mijlpaal, ook al was dat in december vorig jaar, dus niet echt in het afgelopen jaar. De ep opnemen was ook een mijlpaal, heel dat proces doorlopen, dat kunnen afmaken… De eerste singlerelease was er ook eentje. Ik heb ook een fijne samenwerking met het platenlabel Sdban, en eentje met 30CC. Dat is een soort cultuurhuis waar ik focusartiest ben. Zij focussen heel erg op jazz en soul, maar ook op theater. Het is leuk dat ik daar nu focusartiest ben, want dan kan ik die passies combineren. Dat zijn echt allemaal hoogtepunten geweest, dus het was een leuk jaar!

Welke obstakels of uitdagingen kwamen al op je pad?

Het was eerlijk gezegd een extreem moeilijk jaar. Ik ben iemand die voorafgaand aan dit traject heel erg in mezelf gekeerd was. Iedereen kent mij als iemand die niet verlegen is, maar ik denk wel heel erg veel na. Ik bleef de afgelopen tijd veel op mijn gedachten zitten. Ik heb ook al een paar jaar niet op het podium gestaan, en toen stond ik meteen op Sound Track. Dat was meteen heel heftig om de hele tijd in de spotlights te staan.

Ik heb dat gewoon heel erg moeten loslaten, gewoon accepteren dat het oké is om op het podium te staan, dat mensen graag naar je komen kijken en willen horen wat je te bieden hebt. Dat je jezelf eigenlijk constant moet forceren om het te doen. Daarmee bedoel ik dat ik echt wil zingen zonder dat ik mezelf terughoud, zonder dat ik teveel bezig ben met hoe het eruit ziet. Dat is allemaal best heftig geweest, ook in combinatie met de organisatie van zo’n negen bandleden. Dat moet je coördineren en je moet iedereen bij elkaar zien te houden.

Ik ging van heel veel naar binnen werken naar heel veel naar buiten werken. Dat is heel goed geweest, maar het was wel een uitdaging. Ik heb periodes gehad waarin ik het gevoel had dat ik mezelf moest motiveren, maar ik ben nu op het punt dat ik blijf proberen tot het lukt. ‘Lukken’ betekent voor mij dat ik met genoeg mensen die wat hebben aan mijn muziek een connectie gemaakt heb, om echt een relatie te bouwen. Tot die tijd blijf ik daar gewoon voor gaan.

© Nathan Dobbelaere

2022 komt ten einde. Hoe zou je die 365 dagen in enkele woorden omschrijven?

Transformerend. Pijnlijk. Maar ook echt een geschenk, en tegelijkertijd ook een slap in the face. Het was een hard en confronterend jaar. ‘I’m all about confrontation’, maar dan vooral met mezelf. Nu moest ik continu dingen van mezelf delen met anderen en mezelf de hele tijd in de gaten houden om te zien of de acties die ik onderneem wel in lijn staan met waar we over zingen. Het is echt een reality check geweest, maar ik ervaar ook wel dankbaarheid. Het is cool dat ik dit mag doen, dat ik hier mag staan. Dat gaat de hele tijd heen en weer. Het is heftig omdat het een hele hoop uiteenlopende gevoelens zijn.

Ik probeer hiermee te dealen door bijvoorbeeld veel te slapen. Ik probeer sinds een paar maanden altijd in bed te liggen rond elf uur en als ik een concert heb, dat ik daarna iets drink en direct naar huis ga, zodat ik om twaalf uur in bed lig. Het is mijn job, het is een extensie van mezelf, maar zolang het geen zomerfestival is waarbij alle remmen los mogen gaan en waarbij er niets anders belangrijk is dan op het podium staan, dan moet er een soort balans zijn. Ik moet nog wel een gezond persoon kunnen zijn. Ik probeer verse groenten te kopen op de markt. Ik eet vers, doe yoga en ademhalingsoefeningen, maar ook door op sommige dagen te zeggen ‘fuck it, vandaag doe ik niet wat ik zou moeten doen.’

‘Lukken’ betekent voor mij dat ik met genoeg mensen een connectie gemaakt heb om echt een relatie te bouwen met mensen die wat hebben aan mijn muziek. Tot die tijd blijf ik daar gewoon voor gaan.

Met welke ambitie kijk je naar 2023?

In maart zijn er enkele shows en daarna ga ik onmiddellijk naar mijn thesis. Dan ga ik schrijven over het onderzoek dat ik in het veld heb gedaan, dan is mijn tienjarige opleiding eindelijk afgelopen! Ik hoop ook heel hard op een vruchtbare festivalzomer. Ik hoop dat de ep-release en de liveshows helpen om de bal rollende te houden. Een goed gevulde festivalzomer zou echt gunstig zijn om mensen te vinden die echt resoneren met mijn muziek. Als ik dat zou kunnen combineren met een beetje tijd om nog muziek te schrijven, dan zou dat helemaal perfect zijn.

Welke ultieme droom hoop je waar te maken?

Mijn hele abstracte ideeën wat tastbaarder te maken. Dat is echt mijn langetermijnambitie. Ik zou heel graag iets gospel-achtigs met achtergrondzangeressen en al die muzikanten willen uitvergroten naar iets visueels, iets sensorisch, en een soort van totaalbeleving creëren. Daar wil ik de wereld mee rond reizen.

Fan van Adja? Volg ze op Facebook, Instagram en Spotify.

De Grote Beren Van Morgen 2023

Maandag 2/1 – TJE
Dinsdag 3/1 – RONKER
Woensdag 4/1 – judith
Donderdag 5/1 – Adja

Foto’s door Nathan Dobbelaere
Creative direction door Maxim Meyer-Horn
Interview door Stephanie van Tol
Speciale dank aan Trix

Related posts
FeaturesUitgelicht

De Internationale Grote Beren Van Morgen 2024 (deel 2)

Naar jaarlijkse gewoonte verzamelen we begin januari een hoop nationale en internationale namen in onze rubriek ‘De Grote Beren van Morgen’, waarvan…
FeaturesInstagramInterviewsUitgelicht

De Grote Beren van Morgen 2024: Lézard

Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit…
FeaturesInstagramInterviewsUitgelicht

De Grote Beren van Morgen 2024: I'm the hug

Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit…

1 Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.