© Nathan Dobbelaere
We ontdekken dagelijks nieuwe nummers, albums en vooral ook nieuwe artiesten. Sommige acts laten zelfs zo een grote indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom elk jaar onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen. Na een succesvolle editie vorig jaar, nodigden we dit jaar opnieuw acht opkomende acts uit voor een interview en gebruikten we de sfeervolle ruimtes van Trix als decor voor enkele portretten. Vandaag stellen we met plezier onze eerste ‘Grote Beer van Morgen’ van dit jaar voor: het straffe trio TJE, dat ons recent met het eerste deel van een kortfilm kon overtuigen. TJE bestaat uit Lindy Versyck (stem), Melvin Slabbinck (gitaar) en Klaas Leyssen (bas).
Hoe zouden jullie het project TJE aan iemand voorstellen die er nog niet vertrouwd mee is?
Melvin: De muziek van TJE is wat moeilijk te omschrijven, maar ik schets het binnen de brede waaier van indiefolk. Een beetje donkere – ik ga niet ‘zwartgallige’ zeggen – indiefolk met elektronische elementen, zoekend naar dissonantie en muzikale wrijving.
Klaas: Met weinig middelen proberen om een grote impact te hebben.
Lindy: We zijn heel erg bezig met buiten ons instrument te denken. Ik zing, maar daarom hoef ik niet per se ‘die typische leadzangeres’ te zijn.
Klaas: We zoeken de grenzen van onze instrumenten op.
Melvin: Live is TJE nog een ander gegeven dan in de studio. In de studio kunnen de nummers alle kanten uitgaan. Voor onze ep hebben we nu bijvoorbeeld nog twee nummers die op een volledig andere manier geproduceerd zullen worden dan dat we ze live spelen. Op het podium gebeurt alles met deze bezetting: akoestisch, enkele effecten… En met die kleine bezetting proberen we grootse indrukken na te laten.
Ik probeer zoveel mogelijk te zeggen tegen de klankman van dienst dat we niet per se gemixt willen worden als een singer-songwritertrio. In het begin stond alles vaak veel te stil, waardoor onze muziek niet echt tot uiting kwam live
Is het akoestische dan ook het basisingrediënt van jullie muziek?
Melvin: Ondertussen willen we daar een beetje van afstappen. Ik probeer zoveel mogelijk te zeggen tegen de klankman van dienst dat we niet per se gemixt willen worden als een singer-songwritertrio. In het begin stond alles vaak veel te stil, waardoor onze muziek niet echt tot uiting kwam live. Dat imago mag ondertussen stilaan plaats ruimen voor een trio dat wel zware muziek speelt, maar met een kleine bezetting.
Hoe is het project eigenlijk ontstaan?
Lindy: Melvin en ik studeren in hetzelfde jaar aan PXL Music. Hij als drummer, ik als zangeres. Voor een schoolopdracht moesten we een nummer schrijven. Het klikte wel tussen ons, dus we dachten: ‘We doen dat samen.’ Daarna hadden we allebei het gevoel van: ‘Dat was keitof, laten we nog wat schrijven.’ We hebben toen een paar nummers in een slaapkamer opgenomen en doorgestuurd naar Sound Track.
Melvin: Gewoon uit curiositeit.
Lindy: En toen waren we erbij, dus toen dachten we meteen van: ‘Oh shit, nu moeten we dat vertalen naar een live gebeuren.’ Dan is Klaas erbij gekomen en sindsdien zijn we gewoon met z’n drieën blijven schrijven.
Melvin: Van die Sound Track-voorronde is er nu ook niks meer overgebleven.
Klaas: Ik denk dat de jury in het begin meer fan van was van ons. In de finale was er een andere muzikale vibe en ik denk dat de jury zich daar wat aan mispakt had. Maar we zijn er toch mee doorgegaan.
Melvin: Tot op de dag van vandaag ben ik daar eigenlijk nog wel wat ambetant van. Het klopt wat je zegt. In de voorronde speelden we meer poppy nummers.
Klaas: Zoete liefdesliedjes.
Melvin: Ja, maar op een toffe manier. En in de finale was dat eigenlijk al niet meer het geval, en daar is de jury wat op afgeknapt.
Lindy: We waren toen ook nog maar net begonnen. We hadden ook pas sinds de dag van de finale Instagram. En meteen na die show was die ook gehackt. (lacht)
Melvin: Ik denk ook dat dat ons een beetje parten heeft gespeeld. Een uitspraak als: ‘We hebben net Instagram’, al dan niet slecht bedoeld, geeft het idee van: ‘Amai, die staan echt nog maar in hun kinderschoenen.’
Klaas: Het was toen ook pas de tweede keer dat we samen op het podium stonden. Maar ik denk wel dat we door die deadlines van Sound Track gewoon hard hebben gewerkt om ervoor te zorgen dat die paar nummers die we moesten spelen goed zaten en echt klonken zoals we het wilden.
Lindy: Het grootste cadeau in dat verhaal was ook om Pieter-Jan Decraene te leren kennen. Hij was onze coach tijdens heel het traject en uiteindelijk zijn we met hem blijven samenwerken.
Melvin: Hij heeft ons eigenlijk echt omarmd. Op plaat is hij een vierde lid. Zijn inbreng en kennis om de nummers een hele coole twist te geven op plaat… heel belangrijk.
Klaas: Ik zou zelfs niet alleen zeggen dat hij bij opnames een vierde lid is, want als we bijvoorbeeld advies nodig hebben voor wanneer we best zouden releasen of zo, dan bellen we hem.
© Nathan Dobbelaere
Een beetje een vaderfiguur?
Klaas: Ja!
Melvin: Papa Pjan! (lacht)
Lindy: Hij gaat dit lezen en dan smelten van schaamte. (lacht)
Klaas: Maar dus, het is eigenlijk ook de persoon waar we naartoe gaan om advies in het algemeen. We hebben onlangs ook een soort kortfilm opgenomen, waar hij ook voor een heel groot stuk bij betrokken is en waarin hij heel veel invloed heeft gehad.
En vanwaar komt de naam ‘TJE’?
Lindy: We hebben een brainstorm gedaan met de vraag: ‘Wie zijn wij eigenlijk? En wat willen wij overbrengen?’
Melvin: De verklaring voor de naam ‘TJE’ is in eerste instantie fonetisch.
Lindy: Grafisch vond ik het ook een hele mooie naam.
Melvin: Vroeger was het met een streepje (-tje, nvdr.), maar dat was een beetje een joke. Dat is nu wel wat ambetant, want veel mensen hebben dat onthouden.
Klaas: Iedereen begon ons ook ‘streeptje’ te noemen.
Melvin: Uiteindelijk is dat ook te fluffy voor de muziek die we maken. Initieel maakten we wel kleine en schattige muziek, maar dat is nu niet meer zo. We kregen ook wel wat commentaar op de naam, omdat het moeilijk te vinden is op het internet.
Lindy: Dan moeten de mensen maar beter hun best doen. (lacht)
Melvin: Ik snap wel dat het voor Google niet superevident is.
Lindy: Het is zelfs keimakkelijk. Je zoekt ‘TJE’ op Google en dan vragen ze: ‘Zoek je ‘het’?’ en dan kan je ernaast kiezen van ‘Neenee, ik zoek ‘TJE’.’ Dus eigenlijk is het maar één klik extra.
Melvin: Als je wil weten wat de link is tussen de naam en de muziek: ik vind het metaforisch correct, want we willen op de een of andere manier groots zijn met kleine middelen. Groots in het kleine.
We zijn nog steeds zoekende, maar dat zal ook nooit stoppen
Hoe zouden jullie de evolutie in sound omschrijven?
Klaas: Onze sound is tijdens dat hele Sound Track-parcours eigenlijk heel erg veranderd. In het begin was het veel zoeter.
Melvin: We zitten daar nu eigenlijk nog middenin.
Lindy: We zijn nog steeds zoekende, maar dat zal ook nooit stoppen.
Melvin: Het moment waarop je zegt: ‘De sound is er’, dan vind ik dat je niet echt goed bezig bent.
Klaas: We hebben nu twee nummers opgenomen van de ep en er zijn er twee die nog moeten worden opgenomen. Voorlopig is dat echt een wit blad papier. Het kan nog alle kanten op.
Melvin: Die songs zijn structureel wel af, hè. Het gaat vooral om hoe ze worden ingekleurd. We zitten binnenkort bijvoorbeeld samen met Pieter-Jan om te kijken of we live drums kunnen opnemen. Dan spreken we een soort sfeer af.
Klaas: Tijdens het opnemen laten we al die grenzen waar we binnen moeten blijven op het podium volledig los.
Melvin: En dan is het ook wel cool om het contrast te zien. Als je de nummers live hoort, dan herken je het ergens wel supergoed, maar het heeft een hele andere uitvoering.
Lindy: Ik vind het wel fijn om met die twee werelden te spelen; het digitale en het live gebeuren.
Melvin: Live klinkt het sowieso ook organischer. Klaas is daarin een grote meerwaarde. Zijn pedalboard is een beetje de saus die over alle nummers gegoten wordt. Anders blijft het ‘gewoon een akoestische gitaar en vocals’. De nummers zouden dan wel overeind blijven, maar nu geeft het een grootsere indruk.
© Nathan Dobbelaere
Welke band of artiest vormt een inspiratie op muzikaal of tekstueel vlak?
Melvin: Dat is bij iedereen wel wat verschillend. Er zijn altijd wel bands die overlappen, maar bijvoorbeeld voor mij… aangezien ik eerder een drummer ben, probeer ik op een andere manier gitaar te spelen. Ik neig al heel snel naar open tunings met van die rare, speciale dissonante voicings en akkoorden. Daarvoor ga ik al snel richting een Adrianne Lenker, Big Thief, Jeff Buckley, Nick Drake… luisteren.
Klaas: Ik speel ook bij The Yummy Mouths. Dat is wat hardere muziek, maar binnen TJE heb ik veel meer vrijheid dan bij andere bands omdat er veel meer ruimte is om op te vullen. Voor mij is het inspirerend om meer te gebruiken dan anders, om meer met effecten te werken.
Lindy: Puur qua arrangementen en productiegewijs denk ik dat Tirzah ook een grote inspiratiebron is. Ik, enkel op vlak van zang, luister supergraag naar een Aldous Harding, omdat ik zelf ook heel hard bezig ben met hoe ik mijn stem op verschillende manieren kan gebruiken. Zij is ook heel goed in het vinden van verschillende typetjes per song en dat vind ik ook wel heel fijn om te doen.
Melvin: Waar we ook allemaal een kluifje van hebben, zijn post-achtige toestanden. Postrock, postmetal… In de kern van onze muziek kan je dat wel terugvinden; de vormen en de kleuren. Op de een of andere manier zijn bands als STAKE of Amenra in onze muziek terug te vinden. De sound heeft er niets mee te maken, maar het is echt puur het karakter. De post-vibe van alle donker gerelateerde genres.
Klaas: En tekstueel? (richting Lindy)
Melvin: Serge Gainsbourg, hè. (lacht)
Lindy: Dan ga ik misschien ook voor Aldous Harding. Wat ze zegt is niet allemaal ‘in your face’. Zo ga ik ook wel meer proberen schrijven. Ik vind het idee leuker van: ‘iemand hoort een nummer en dan laat ik die persoon daarmee’. Dan kan die persoon er uiteindelijk mee doen wat hij of zij wil.
Melvin: Eigenlijk heb jij een beetje een punkachtergrond, Klaas. En ik vind dat er ook een grote punkattitude in onze liveset zit, omdat Lindy alles een beetje met een ‘je m’en fous’-uitstraling op een energetische manier brengt. Je hebt ook de zware distortion en die punkritmiek. En dat is een rare, goedwerkende combinatie. Dat leunt een beetje aan bij het post-achtige
Lindy: Dat vind ik ook een belangrijk ding bij ons: die ‘fuck it’-mentaliteit, zonder dat we daarom moeten schreeuwen. Zoals we daarnet zeiden: de manier waarop we onze instrumenten gebruiken, de manier waarop we naar songs kijken…
Melvin: Ik vind ook dat dat op dit moment ons grootste werkpunt is; om met een sound te komen, of met een set… We zijn op zoek naar een live blok waarvan we zeggen: ‘Of we het nu daar, daar of daar doen, het zal altijd werken.’
Dat vind ik ook een belangrijk ding bij ons: die ‘fuck it’-mentaliteit, zonder dat we daarom moeten schreeuwen.
Klaas: Nu is het inderdaad zo dat, elk optreden dat we doen, ofwel écht goed is ofwel écht niet goed. Gewoon qua gevoel dan.
Melvin: En sommige dingen lopen gewoon nog niet hoe het zou moeten, omwille van het feit dat de sound er nog niet honderd procent is. En dat vind ik ook wel interessant.
Lindy: Bij ons is het niet van: ‘We rammelen tien nummers af.’ We willen een soort van sfeer en wereld creëren. Ik denk niet dat het per se ons doel is dat het publiek naar buiten loopt en denkt: ‘Wow. Nummer twee, vier en zes waren fucking nice’, maar dat de set één groot geheel vormt.
Klaas: We willen ook voelen dat we mensen kunnen meenemen in wat wij aan het doen zijn. Als je er zelf niet helemaal inzit, dan is dat moeilijk.
Melvin: We hebben afgelopen jaar een paar keer in Gent gespeeld en daar merk je wel een ongelofelijke interesse. Die mensen waren stil op de momenten dat ze stil moesten zijn. Er was precies een bepaalde curiositeit voor elk nieuw akkoord.
Lindy: Dat lag misschien ook aan de locatie. Dat was in een kathedraal. Allez, kathedraal, een kapel. (lacht)
Klaas: Je voelde dat de mensen aan onze lippen hingen.
Melvin: Hoe langer we spelen, hoe meer we daarin slagen.
Klaas: We spelen een goeie show als we op ons gemak zijn ervoor. We hebben al situaties gehad waarin we heel hard moesten rushen en dan zijn we helemaal gestresst.
Melvin: We zijn maar met drie en dan denken mensen dat de changeovers heel vlot gaan, maar eigenlijk is er heel veel gaande technisch – groots in het kleine, ook op technisch vlak (lacht) – waardoor dat ‘efkes’ zo een changeover doen op tien minuten… bij ons werkt dat niet. Soms komt dat wel wat arrogant over, maar dat brengt zoveel stress met zich mee, zodat je op voorhand al geen goede show speelt. Een show waarbij we op ons gemak zijn, waarbij we twee uur ervoor op ons gemak kunnen soundchecken… dan wordt het écht een goeie show.
Wat zijn zoal de hoogtepunten of mijlpalen in de carrière van TJE?
Melvin: De show in Theresia in Gent was een hoogtepunt.
Lindy: Alles in Gent vond ik een hoogtepunt. En hier in Trix hebben we in het voorprogramma van BLUAI gespeeld; alles klopte toen gewoon.
Melvin: BarBroos vond ik ook een hele goeie. En tijdens dat tourtje met The Christian Club vond ik Café Café ook een hele toffe.
© Nathan Dobbelaere
Welke obstakels of uitdagingen kwamen al op jullie pad?
Melvin: We hebben soms wel eens meningsverschillen.
Klaas: Aan “echoes” zijn we bijvoorbeeld heel lang bezig geweest, waardoor we een heleboel verschillende dingen hebben geprobeerd. Dat werkte dan niet, iets anders werkte ook niet…
Lindy: Ik denk dat het wel opvalt dat we alle drie een heel verschillend type mensen zijn, dus het is soms wel moeilijk om daar een midden in te vinden. Maar toch lukt het wel altijd op muzikaal vlak.
Klaas: In de studio zijn er soms zoveel mogelijkheden dat het moeilijk is om je te beperken.
Melvin: Het ding is ook, doordat we maar met drie zijn… Als je een grote band hebt, is er al snel een groep van vier-vijf man die het goed vindt. Bij ons is het meteen twee tegen één, en dan moet er wel nog een keer over gebabbeld worden.
Lindy: En daarom is iemand als Pieter-Jan wel superbelangrijk.
Klaas: Het handige is inderdaad dat hij niet alle repetities heeft meegevolgd en dan met een fris oor naar alles kan luisteren. Maar soms is het ook gewoon een extra mening erbij. (lacht)
Melvin: Voor de rest zijn we wel in de goeie richting aan het groeien. Maar weet je wat het ‘probleem’ was met die wedstrijden; in de beginfase hadden we een soort momentum, waardoor ze ons overruleden. We bestonden nog niet lang, dus we hadden nog geen groot arsenaal aan nummers. Maar na Sound Track en Humo’s Rock Rally kregen we wel wat aanvragen om te komen optreden. We hebben toen heel lang moeten teren op die drie-vier nummers.
In het begin hebben we dus in een rush nummers moeten maken, waarvan we heel lang niet supertevreden waren. Maar dat is ondertussen niet meer zo. We gebruiken de momenten waarop we niet moeten spelen om die nummers te finetunen, tot we er honderd procent achterstaan. Een overrompeling van wedstrijden dus, maar we hadden er ook nooit op gerekend dat we zo ver gingen raken.
Lindy: Elke band heeft ook het doel om een booker of label te hebben, maar als dat te snel of te vroeg komt, dan word je al snel meegezogen in een geheel. Ik vind het wel fijn dat we nu tijd hebben om gewoon zelf ons ding te doen.
Melvin: Wat ik nog een obstakel vind, is het beeld van een band. Wij maken moeilijke muziek om een goed beeld rond te maken.
Lindy: Het beeldende rond TJE is moeilijk. Ik ben ook vormgever, maar het is heel raar om bij TJE een beeld te krijgen. Dat is denk ik ook gewoon omdat we zelf in het proces zitten van ‘Wat zijn we aan het doen.’
Klaas: Omdat TJE moeilijk in een hokje te duwen is, is er niet echt een scène. Als je bijvoorbeeld in een rockband speelt, dan is dat al veel gemakkelijker. Je vindt meteen vijf andere rockbands. Alhoewel, we hebben datzelfde nu ook wel een beetje met The Christian Club, dus dat is wel fijn.
Melvin: Ik vind persoonlijk dat we soms wat onderschat worden, omdat de image rond ons nog altijd dat kleine is. Ik hoor veel mensen die ons recent zagen zeggen: ‘Amai, ik wist niet dat het zo stevig of groots was.’
Omdat TJE moeilijk in een hokje te duwen is, is er niet echt een scène
2022 komt ten einde. Hoe zouden jullie die 365 dagen in enkele zinnen omschrijven?
Klaas: Zoektocht. Proces.
Lindy: Allemaal positief, hé! Hoeveel interessante mensen ik dit jaar heb leren kennen! En er dan een samenwerking mee ben aangegaan. Klaas is daar een mooi voorbeeld van.
Melvin: Ik vind het ook gewoon bijzonder dat we veel gespeeld hebben zonder echt een entourage te hebben. We zijn ongeveer een jaartje bezig en ik vind dat we daarvoor op eigen houtje al heel veel gespeeld hebben. Hoe meer dat gaat gebeuren, hoe meer de curve gaat groeien qua kwaliteit. Het was dus eigenlijk gewoon een super leerrijk en vruchtbaar jaar, waar we belangrijke stappen namen voor onze verdere evolutie.
© Nathan Dobbelaere
Met welke ambitie kijken jullie naar 2023?
Lindy: Ik zou het persoonlijk superfijn vinden als de ep er is, maar dan ook alles errond. Beeldwerk, de liveshow, de looks… Dat aan de hand van die ep de wereld van TJE duidelijk wordt.
Melvin: Onze stempel doordrukken. Muzikaal is dat nu redelijk duidelijk, maar voor de buitenwereld is dat nog niet honderd procent zo, omdat we nu volop aan het zoeken zijn naar nieuwe persfoto’s en we zijn aan een livevideo aan het werken. Het is allemaal wel in aantocht.
Wat zijn de eerste dingen waar jullie naartoe werken?
Klaas: Er gaat sowieso redelijk wat verschijnen in 2023; een livevideo en een ep…
Lindy: Er is al een deeltje van die livevideo uit.
Melvin: Het is eigenlijk een kortfilm van een dikke twintig minuten, waarin er vier nummers gespeeld worden. De vier nummers van de ep op de manier waarop we ze live gaan brengen, maar dan op een binaurale manier. Het is op een alternatieve manier opgenomen, dus koptelefoon vereist.
Lindy: Daar hebben we ook echt heel veel tijd ingestoken, zodat het qua beeld ook weer klopt met wie we zijn.
Klaas: We willen geen compromissen sluiten omdat andere mensen zeggen dat het dan beter zou zijn. Gewoon ons eigen ding blijven doen.
Lindy: Voor mij is het gedaan met luisteren naar labels of bookers die denken van: ‘Ik wil jullie wel, maar verander de naam, of doe dit of dat’. Ik geloof er echt wel in dat er iemand is die gelooft in wat wij zelf willen doen. Ik vind het al superbelangrijk dat wij drie megacontent zijn met wat het is. En dan komt de rest er wel bij.
We willen geen compromissen sluiten omdat andere mensen zeggen dat het dan beter zou zijn
Melvin: Op vlak van bookers en labels… Ik heb het gevoel dat we ongeveer wel in het netwerk beland zijn en dat we op de radar zitten…
Klaas: En dat niemand ons wil. (lacht)
Melvin: Maar ik heb er echt geen probleem mee om die eerste ep onder eigen beheer uit te brengen. En dat we dan dankzij die zoektocht naar branding kunnen zeggen van: ‘Dit is het. Dit is wat we maken.’
Klaas: Er is allemaal geen haast bij. We kunnen nu die ep gewoon zelf uitbrengen. We gaan zeker niet onszelf veranderen voor een bepaald label. Als we mensen vinden om mee samen te werken, dan wil ik wel ons eigen ding blijven doen.
Lindy: Het belangrijke is dat heel veel artiesten vergeten dat ze het nog steeds voor zichzelf blijven doen. Het is niet dat wij muziek schrijven omdat we weten dat iemand anders het goed vindt.
Melvin: Het feit dat wij hier dit interview doen, is ook niet slecht. Jullie waarderen het keihard wat wij doen en jullie kunnen niet de enige zijn.
© Nathan Dobbelaere
Welke ultieme droom hopen jullie in 2023 waar te maken?
Melvin: Het is niet iets supersexy, maar ik zou gewoon het arsenaal aan nummers graag een beetje uitbreiden. Dan kunnen we nog selectiever kijken naar welke songs we live willen brengen. En het geheel van TJE meer benaderen door veel te spelen, door vanalles uit te brengen zoals de ep. Dat TJE gewoon iets heel duidelijk wordt.
Klaas: Gewoon op coole plekken spelen en misschien nog wat voorprogramma’s doen. Ik denk dat dat wel een goede manier is om onszelf te laten horen aan mensen die ons nog niet kennen. Ze zijn er niet voor ons, dus we hebben eigenlijk niets te verliezen.
Melvin: Je bent een beetje de underdog, want de mensen weten niet wie je bent. Het enige wat je kan doen is verrassen, want ze zijn er niet voor jou.
Lindy: Ik zou volgend jaar heel graag de stempel ‘TJE’ af willen toetsen. Ergens hoop ik volgend jaar ook, want wij studeren nog, meer tijd te hebben en meer te kunnen schrijven.
Fan van TJE? Volg hen op Facebook, Instagram en Spotify.
Morgen ontdek je onze volgende ‘Grote Beer van Morgen’.
De Grote Beren Van Morgen 2023
Maandag 2/1 – TJE
Dinsdag 3/1 – RONKER
Woensdag 4/1 – judith
Donderdag 5/1 – Adja
Foto’s door Nathan Dobbelaere
Creative direction door Maxim Meyer-Horn
Interview door Lucas Palmans
Speciale dank aan Trix
