© CPU – Jan Van Hecke
Het verhaal van ECHT! leest als een modern Brussels sprookje. De vier mannen komen geen van allen zelf uit onze hoofdstad, bassist Federico komt uit Italië, toetsenist Dorian uit Frankrijk en drummer Martin, net als gitarist Florent uit de streek rond Bergen, maar vonden elkaar wel tijdens het jammen in de Bonnefooi. In het café recht tegenover de zijingang van de Ancienne Belgique versmolten de mannen met elk hun eigen achtergrond samen tot ECHT!, waar ze jazz mixen met footwork en hiphop wat leidde tot DOUF en INWANE. Die twee platen brachten hen door het volledige Brusselse clubcircuit, van Bonnefooi en Volta ging het naar de Beursschouwburg, waar ze het dak eraf bliezen op de releaseparty van INWANE en bijna dag op dag een jaar later mochten ze dat kunstje nog eens herhalen in de grote zaal van de AB.
De opwarming werd overgelaten aan NAH, de Amerikaan verdeelt zijn tijd tussen Philadelphia en Antwerpen, waar hij bekend staat als zowel drummer, producer, geluidsbricoleur en visuele artiest. Met zijn donkere soundscapes kreeg NAH de eerste aanwezigen in een lichte trance, al kwam deze snel tot een einde toen de Amerikaan achter zijn drumstel kroop. Als voorprogramma heb je niet altijd de even dankbare taak om het publiek klaar te stomen, dat soms liever nog wat staat te keuvelen dan interesse te tonen in wat er op het podium gebeurt. Maar daar was er gisteren geen sprake van, mede doordat de grauwe, soms Death Grips-achtige beats zo hard door onze trommelvliezen knalden dat je elkaar ook gewoon niet kon verstaan. Met het hoge tempo en zware beats was NAH dan ook de perfecte opwarmer voor wat nog komen zou.
Dat donker, grimmig sfeertje werd in eerste instantie ook doorgetrokken door de mannen van ECHT! Met wat logge beats werden we verwelkomd in de AB, waarna “Permanent” het vuur aan de lont stak. De funky basgitaar uit “Charlier” kreeg onze heupen los, al maakten de mannen er een nog meer groovy versie van dan dat we gewend waren. Dit zorgde voor een wat meer gezapige sfeer die meteen weer omsloeg toen de donkere bassen en zware blazers werden bovengehaald voor “500 gr.”. Die sfeerwisseling zou nog niet de laatste zijn. Elke keer wanneer een nummer wat lichtvoetiger begon, voerde het kwartet op het podium een tempoversnelling in zodat de sfeer meteen weer wat donkerder werd en we ons op bepaalde momenten eerder in een underground club waanden dan in de grote zaal van de AB.
ECHT! verraste ons ook met het goede nieuws dat er een nieuwe plaat op komst is, waaruit we al een voorproefje te horen kregen. Het lage tempo en donkere sfeer van hun aankomende worp kon al meteen op goedkeuring van het publiek rekenen. Bij de intro van “Dunes” werden de schijnwerpers letterlijk en figuurlijk op toetsenist Dorian geplaatst. Al weet je met ECHT! dat zo een zoet momentje nooit al te lang duurt, want toen de snijdende gitaar werd bovengehaald, stonden we alweer in een danstempel. Van die dansvloer geraakten we al helemaal niet meer af toen er op het podium nog een versnelling hoger werd geschakeld door de volgende nummers aan elkaar te mixen.
Wie toen al dacht over het hoogtepunt heen te zijn, moet zich in de zevende hemel gewaand hebben toen alle remmen nog een laatste keer los gingen bij de covers van “MSMSMSM” en “The Goose That Got Away” van respectievelijk SOPHIE en Objekt. Om de avond echt helemaal verrassend af te sluiten, zorgde het publiek tijdens het bisnummer voor de eerste moshpit ooit op een jazznummer, al was de ‘beatdrop’ misschien niet helemaal wat ze ervan verwacht hadden.
Van de Bonnefooi naar de grote zaal van de Ancienne Belgique, het is niet iedere artiest gegeven, maar ECHT! bewees gisteren met hun stevige beats uit echte instrumenten dat ze moeiteloos negenhonderd man rond hun vinger kunnen winden en aan het dansen krijgen. Binnen een paar jaar Vorst Nationaal?
