Kurt Vile & The Violators @ OLT Rivierenhof: Bliksemende gitaren, donderende drums

Kurt Vile is al lange tijd een chouchou van de alternatieve muziekwereld. De afgelopen jaren is hij erin geslaagd om met elke nieuwe plaat meer mensen te overtuigen met zijn laidback slackerrock en americana. Het verrast dan ook niet dat het optreden in OLT Rivierenhof in korte tijd was uitverkocht. De man weet met al z’n ervaring hoe hij een catchy nummer moet maken, iets wat hij onlangs nog bewees op z’n achtste album (watch my moves). Het was het eerste album dat verscheen bij een groot platenlabel, maar van een inhoudelijke stijlbreuk of commerciële toegiften kan je allerminst spreken; op (watch my moves) bracht Vile alweer een dosis freewheelende gitaarmelodieën om lui bij weg te dromen. Het album bewees nog maar eens dat er geen betere manier is om een zonnige avond af te sluiten dan met muziek van Kurt Vile en z’n begeleidingsband The Violators. Wij trokken dan ook met grote verwachtingen richting Antwerpen, niet wetende wat voor regenbui we uiteindelijk op ons dak zouden krijgen. Maar alvorens het zover was mocht het Australische duo Mess Esque het publiek opwarmen.

Mess Esque is een samenwerking tussen Mick Turner, de gitarist van Warren Ellis’ nevenproject Dirty Three, en zangeres Helen Franzmann. Wat vorig jaar begon als een online lockdownproject tussen hen twee, is nu ontpopt tot een samenwerking op het podium, compleet met de begeleiding van een drummer en bassiste. Met twee albums onder de arm had Mess Esque in Antwerpen al wel wat materiaal om voor te stellen en de sprookjesachtige setting van het OLT Rivierenhof leek vooraf uitermate geschikt om je te laten onderdompelen in hun droomwereld. Toch hadden Turner en Franzmann samen met hun drummer en bassiste heel wat moeite om het publiek te blijven boeien met hun liedjes; Antwerpen liet zich van zijn luidste kant horen en praatte lustig doorheen de set. Een beetje jammer, want ondanks de introverte houding van de band gebeurde er in de tweede helft van het optreden van Mess Esque muzikaal wel wat. Turner z´n vertrouwde gitaarspel en hypnotiserende ritmes gingen goed samen met de dromerige melodieën van Franzmann, zeker op momenten dat extra samenzang kwam van de bassiste. Het publiek zat duidelijk wat meer te wachten op classic rock en liet de dreampop en jazzrock van Mess Esque dan ook van zich afglijden.

Kurt Vile had er gelukkig minder moeite mee om het publiek te beklijven. Met de haren in de wind verscheen de man uit Philadelphia klokslag negen uur op het podium en trapte hij af met “Palace of OKV in Reverse“. Het nummer kwam aarzelend op gang, maar na enkele ogenblikken vielen alle effecten op hun plaats en waren Vile en z’n Violators helemaal klaar om er een boeiende avond van te maken. Ze hadden in elk geval een sterke setlist samengesteld, waarin voornamelijk werd geplukt uit het recent verschenen (watch my moves) en de publiekslieveling Bottle It In.

Anderhalf uur lang stond Vile met zijn vlammend gitaarspel en luie stem centraal, The Violators waren een goed geoliede machine die zorgde voor ijzersterke steun. Extra showelementen hoef je bij een dergelijk optreden natuurlijk niet te verwachten; geen vuur- of confettikannonen, en al helemaal geen gigantische ballen die in het publiek werden geworpen. OLT Rivierenhof is sowieso wel een sprookjesachtige locatie, dus Vile had dan ook voldoende aan een bescheiden lichtshow die af en toe dimde voor sfeer of bijkleurde tijdens een solo. De meest spectaculaire lichtshow speelde zich echter heel wat meters boven het podium af; tientallen bliksemschichten verlichtten voortdurend de hemel en lieten het terrein regelmatig baden in spookachtig wit licht. Helaas duurde het niet lang alvorens de regen volgde. Wat begon met een kleine plensbui ontaarde al snel in een bescheiden zondvloed. Het publiek liet zich na enkele snikhete maanden echter niet uit het lood slaan; jassen en paraplu’s boden wat bescherming, en de gloeiende muziek op het podium zorgde voor verwarming.

En bij momenten ging het er verschroeiend aan toe. “Loading Zones” kwam al erg vroeg in de set en deed her en der al wat mensen enthousiast meezingen. In “Check Baby” gooide Vile zich helemaal in de zang en een scheurende gitaarsolo, iets wat het publiek zeker en vast kon smaken. Toch waren er ook enkele rustige uitstapjes, zoals een bloedmooie versie van “Runner Ups” waarin de frontman alleen op het podium stond te tokkelen, of een loepzuiver “Bassackwards” waarin gitaarloops in een geweldige geluidsmix verwerkt werden. Ook de nummers van (watch my moves) kwamen live bijzonder goed tot hun recht. Zo was “Say the Word” gezegend met sterke samenzang en deed “Flying (like a fast train)” de benen van het publiek verder losgooien. In het verleden durfde concerten van Kurt Vile al eens te lang te duren omdat solo’s soms excessief werden uitgesponnen, maar in OLT Rivierenhof sloeg die verveling nergens toe. De zanger stond dan ook met veel enthousiasme op het podium en bedankte het publiek meermaals voor hun komst en doorzettingsvermogen tijdens de regenbuien.

De grootste hitmaker uit Philadelphia had voor deze tour een goed uitgedachte setlist samengesteld, maar voor het Antwerps publiek vielen de grootste herkenningspunten aan het einde van de reguliere set. “Pretty Pimpin” deed iedereen vrolijk meeschuifelen op een pompend ritme terwijl de tekstregels luidkeels werden meegebruld. Ook de publieksfavoriet “Wakin On A Pretty Day” was muzikaal een echte topper; Vile haalde werkelijk alles uit z’n semi-akoestische gitaar, gaande van betoverende tokkels tot een krijsende wah-wahsolo. Ondanks de regen smulde het publiek met volle teugen van wat de muzikanten te bieden hadden. Niet verwonderlijk dat iedereen na de vlammende afsluiter “Hunchback” nog luidkeels joelde om meer. Onder luid applaus betrad de groep nog een keer het podium voor twee nummers: een zweverig “Like Exploding Stones” waarin Vile himself wat dromerige toetsen toevoegde, en een luie versie van “Cool Water”. Na de regenbuien van de avond konden we ons geen toepasselijkere afsluiter voorstellen.

Kurt Vile & The Violators bracht in OLT Rivierenhof een sterke set waarin de gitaar helemaal centraal stond. De weergoden schrikten het optreden op met stevige regenbuien, maar het publiek liet zich niet klein krijgen en trotseerde de druppels met veel plezier om de band te zien rocken. Op die manier voldeden de Amerikaanse rockers helemaal aan de verwachting. Fans die hem nog eens aan het werk willen zien, moeten niet veel geduld meer uitoefenen, want op 19 september staat de man alweer op het podium van Depart te Kortrijk. Het concert is wel al een hele tijd uitverkocht.

Facebook / Instagram / Twitter / Website

Setlist:

Palace of OKV in Reverse
Loading Zones
Bassackwards
Hey Like A Child
Check Baby
Runner Ups
Flyin (Like a Fast Train)
Say the Word
Mount Airy Hill (Way Gone)
Wakin On A Pretty Day
Pretty Pimpin
Hunchback

Like Exploding Stones
Cool Water

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!