AlbumsFeatured albumsRecensies

TV Priest – My Other People (★★★★½): Hard bevochten eerlijkheid

Er werden de voorbije jaren al heel wat postpunkgroepen uit de grond gestampt tot het de spuigaten uitliep, maar TV Priest zat al vanaf minuut één bij de grote jongens. Dat het Londense viertal uitgegroeid is tot een van grootste chouchou’s van het kwaliteitslabel Sub Pop, is voor mensen met een neus voor postpunk niet meer dan een vanzelfsprekendheid. De band wist aan zijn debuutsingles “House of York” en “Runner Up” een sterk vervolg te breien, dat resulteerde in debuutalbum Uppers. Dit zorgde voor veel validatie bij de fans, gezien die debuutsingles ervoor zorgden dat hoge verwachtingen een standaard zouden worden.

Met wat we reeds in de nieuwe singles van dit album konden horen, kon men redelijk snel voorspellen dat TV Priest zijn gebruikelijke stijl wat zou aanpassen. Geen complete herziening, dat niet. En toch, in het anderhalf jaar tussen Uppers en deze My Other People, lijken er in de band wat dingen gegroeid, maar ook gekrompen te zijn. De vermoeidheid na meer dan twee jaar pandemieleven slaat alleszins toe. De ‘I need to sleep, so very very deeply’ vanop opener “One Easy Thing” klinkt dan ook volledig gemeend. De akoestische aanhef maakt plaats voor warrig gitaarspel, dat nog net niet uit mekaar valt. Dat is in een notendop sowieso een beschrijving van My Other People: stevig in klank, maar toch fragiel in uitvoering.

Ondanks hun klerikale bandnaam behoort TV Priest nog steeds tot de arbeidersklasse van het postpunkgenre, die duchtig de basisprincipes navolgt. De vunzige, forse bas en het onbuigzaam drumwerk zijn dan ook steeds alomtegenwoordig. “Bury Me In My Shoes” is bijvoorbeeld een enorm snedig stukje schuurpapierpostpunk. De band schopt zoals op Uppers nog steeds graag tegen schenen, zoals de grommende bas en arrogant knarsende gitaar van het nummer aantonen. Er is echter ook een soort van wanhoop in de muziek gekropen. ‘And the old man sang / Life only comes in flashes of greatness / Bury me in my shoes’, hoor je met een haast bezopen radeloosheid van zanger Charlie Drinkwater. Je zou het kunstig kunnen noemen, maar van meer nuance dan het betere beukwerk ga je ook niet dood. Het is een overweldigend nummer met zijn alsmaar chaotischer wordende instrumentatie, maar toont ook een eerlijkheid die bitter kan overkomen en wild om zich heen kan slaan.

Het sarcastisch gemor van Drinkwater klinkt sowieso meer verweerd, alsof de harde wereld van de voorbije jaren zijn stempel gedrukt heeft op zijn stem. Onder het oppervlak van zijn stem lag altijd wel een verdraaiing van dat typisch postpunksarcasme en de ironische shtick die de meeste bandjes hanteren. Bij Uppers was dat ook zo, maar die furieuze passie heeft plaatsgemaakt voor iets meer bedachtzamers. Nee, TV Priest doet niet aan “Sports” of “Fixer Upper” toestanden als Viagra Boys of Yard Act. Terwijl die de absurditeit en de onredelijkheid van het leven alleen maar amusant vinden, kiest TV Priest voor oprechte sentimenten. ‘To be conscious is to be cursed’, klinkt het op het sardonisch getitelde “I Am Safe Here”.

Bij de titletrack “My Other People” horen we ritmes zo strak als een wasbord met autoritair basspel dat zich opdringt. Dat behoort ondertussen al lang tot hun handelsmerk, maar met de meer teruggetrokken en melodieuze zang steekt de krasserige gitaar er pas echt bovenuit als een boomgaard in de woestijn. Ook op “The Breakers” piept de gitaar er verwoestend op los en doet hij zijn uiterste best om er een boeltje van te maken. Zonder succes, weliswaar. De zachte en verlegen synthlead doorheen het lied geeft alle waanzin een schoonheid die niet kapot te krijgen is. Ook afsluiter “Sunland” is van datzelfde soort breekbare doch onvermoeibare pracht.

My Other People zet de aftakelende mentale gezondheid van de bandleden voorop, iets dat na het coronatijdperk zeker nog voor zal komen. Terwijl andere postpunkgroepen die mentale storm proberen te doorstaan met een serieuze laag ironie, toont TV Priest een oprechtere drang om het allemaal een plaats te kunnen geven. My Other People demonstreert hoe een uiteenvallende band omgaat met de helaasheid der dingen.

Op 24 oktober staat TV Priest in Doornroosje Nijmegen en de dag daarna in VERA Groningen. Op 26 oktober kunnen we hen in Rotown Rotterdam aan het werk zien en op 28 oktober op het London Calling Festival in Amsterdam. 20 november is het aan België, dan staat TV Priest in de Witloof Bar. Ook op de 23ste zijn ze nog bij ons te vinden, in 4AD.

Instagram / Twitter / Facebook

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

176 posts

About author
guess this must be the place
Articles
Related posts
2022FeaturesInstagramUitgelicht

35 albums die je misschien over het hoofd zag in 2022

We stelden je de afgelopen weken al heel wat lijstjes voor met onder andere de beste platen van Belgische en Nederlandse bodem,…
LiveRecensies

TV Priest @ Botanique (Witloof Bar): Persoonlijk relevant

Als laatste etappe op hun Europese tour mocht TV Priest de Witloof Bar van de Botanique ontroeren. Het Londense viertal stelde er…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single TV Priest - "It Was Beautiful"

17 juni zal een feestdag worden voor iedere postpunkliefhebber en daar zal het nieuwe album van TV Priest met zekerheid de reden…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.