InstagramLiveRecensies

Brian Fallon & The Howling Weather @ Trix Club: Een broeierige lenteavond gevuld met verkoelende americana

© CPU – Peter Verstraeten

Het was weeral meer dan vier jaar geleden dat Brian Fallon ons landje verblijdde met zijn aanwezigheid. Toen was De Roma het decor, gisteren was de club van Trix de plaats van het gebeuren. Het was zelfs van 2011 geleden dat hij in Trix speelde als onderdeel van The Revival Tour met Chuck Ragan, Dave Hause en Dan Andriano. Toen speelde hij als zanger van The Gaslight Anthem, nu kwam hij zijn derde soloplaat Local Honey voorstellen aan het Belgische publiek. Dat hij niet meer dezelfde persoon is als elf jaar geleden, werd ons al snel duidelijk. Dat hij niet zoveel veranderd is sinds zijn laatste doortocht jammer genoeg ook. Maar voor Brian het podium zou beklimmen kregen we nog twee voorprogramma’s gepresenteerd.

© CPU – Peter Verstraeten

Om stipt 19u15 mocht Jesse Malin aan zijn set beginnen. Je kan zeggen wat je wil van de songwriter uit New York, maar hij is een rasmuzikant. Eentje die nog speelt voor de liefde voor de muziek. Mocht hij nu in een uitverkocht Sportpaleis staan of voor een handvol aanwezigen in Trix op dit vroege uur, het deerde hem niet. Of zoals hij het zelf zei; ‘Kwaliteit boven kwantiteit.’ We zagen hem in november nog aan het werk in de AB Club met zijn band, maar deze keer deed hij het solo met zijn vaste gitarist als sidekick. We kregen een korte akoestische set van een halfuurtje met vooral werk uit zijn twee laatste albums. Ook al speelde hij akoestische, hij is het soort muzikant die zijn plan wel trekt en zieltjes probeert te scoren. Wat hem waarschijnlijk ook wel weer gelukt zal zijn.

© CPU – Peter Verstraeten

Wie met Chris Farren een andere country/americana singer-songwriter verwacht, had zal toch even in zijn ogen gewreven hebben. Hij stond inderdaad alleen op het podium met een gitaar, maar hij had precies een volledig orkest mee. De geprogrammeerde drumcomputer diende heel de show als begeleidingsband. Qua stijl kunnen we Farren zijn muziek nog het beste omschrijven als een synthpop-act zoals we die kenden in het begin van het millennium. De beste referentie is misschien zelfs nog een band als Motion City Soundtrack. Ook al viel hij een beetje uit de toon deze avond, hij bewees toch dat hij heel creatief is. De aangepaste drumcomputer, de backdrop waar telkens aangepaste beelden op geprojecteerd werden, alles was fijn uitgekiend.

© CPU – Peter Verstraeten

Klokslag 21u besteeg Brian Fallon dan eindelijk het podium. Begeleidingsband The Howling Weather bestond deze keer uit een heel sobere opstelling: drummer, bassist en keyboardspeler. Met enkel Fallon zelf op gitaar bestond de vrees dat het allemaal toch wel heel fijntjes zou klinken. Een vrees die vooral in het begin een beetje werkelijk leek te worden. Bij de eerste drie nummers was het een beetje zoeken naar de juiste klank, maar eens die goed zat, waren ze vertrokken voor de rest van de avond.

De aankondiging van een tijdje geleden dat Fallon terug aan de slag gaat met The Gaslight Anthem, zal vele aanwezigen verblijd hebben. Ons land doen ze jammer genoeg niet aan deze zomer. Wie trouwens gehoopt had op een nummer van hen tijdens de set, kwam van een kale reis terug; ‘You are gonna have to wait until summer and pay twice’ gaf hij een aanwezige fan met een kwinkslag mee. Het bleef niet bij deze ene grappige opmerking, want bij momenten manifesteerde hij zich als een ware stand-up comedian. Over het niveau valt te twisten. De onderwerpen varieerden van kussen met bassist Nick en Cardi B, naar Game of Thrones, over Dave Matthews Band tot zelfs wat er door de buizen boven het podium zou stromen. Het kwam soms een beetje te geforceerd en overbodig over. Een goeie muzikant als Fallon hoeft het publiek niet te entertainen met grapjes, zijn muziek zou voldoende moeten zijn.

En die muziek was bij momenten van een zeer hoog niveau. De nummers van Local Honey zijn intiemer dan zijn eerdere werk en ze werden met heel veel gevoel gebracht. “No Hard Feelings” mocht de avond openen. Geen grote opening, maar een zachte rustige aanloop waar elke muzikant zijn plaatsje ontdekte. De gestage opbouw zorgde al direct voor een warm gevoel. Ook “21 Days” werd al vroeg in de set een intens hoogtepunt waar de koppeltjes, ondanks de warme temperaturen, een beetje dichter bij elkaar gingen aanschurken. Een tafereel dat zich nogmaals herhaalde tijdens het wondermooie “You Have Stolen My Heart”. De fan die FaceTimede met zijn geliefde die niet aanwezig kon zijn, werd zelfs prompt na het nummer persoonlijk begroet door Fallon.

© CPU – Peter Verstraeten

Zoals eerder gezegd kregen we geen voorsmaakje van The Gaslight Anthem reünie te horen. Van die andere band, the Horrible Crows, kregen we “Behold the Hurricane” te horen. Maar het was een stevige, en geslaagde, cover van “Mary Jane’s Last Dance van Tom Petty die de finale inluidde. Buiten “You Have Stolen My Heart” kregen we enkel nog songs uit debuutplaat Painkillers te horen. Waar Brian Fallon muzikaal op ontdekkingsreis is gegaan op zijn twee laatste albums, sluit Painkillers het dichtste aan bij de sound van zijn bekendste band. Een gevoel dat duidelijk naar boven kwam in het laatste deel van de set. Waar hij in het begin nog koos voor nummers die rustig opbouwenden, draaide hij de volumeknop op het einde steeds meer open. Het trio “Rosemary”, “A Wonderful Life” en “Smoke” liet het publiek luider en luider meezingen. Een apotheose van geslaagde avond, al kon hij het niet laten om de avond rustig af te sluiten met het wondermooie “Steve McQueen”, ook al uit de debuutplaat.

Wat de toekomst brengt voor de solocarrière van Brian Fallon, is een beetje koffiedik kijken. Na drie albums lijkt de grote doorbraak er nog steeds niet te zijn. Waar hij in De Roma vier jaar geleden nog voor een goed gevulde zaal speelde, was de club van Trix toch niet afgeladen vol. Tel daar bij dat The Gaslight Anthem niet enkel opnieuw gaat optreden, maar ook nog eens aan nieuwe muziek aan het werken is en het zou zowaar de laatste keer kunnen geweest zijn dat de heer Fallon solo te aanschouwen was. Van ons mag hij zeker nog terugkomen, al mag hij zijn komisch talent achterwege laten en gewoon doen wat hij het beste kan: mooie songs brengen die je met die breekbare stem recht naar het hart grijpen.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

No Hard Feelings
Nobody Wins
Watson
Come Wander With Me
Lonely for you Only
21 Days
Painkillers
Behold The Hurricane (The Horrible Crows)
Sleepwalkers
Open All Night
Mary Jane’s Last Dance (Tom Petty cover)
Long Drives
You Have Stolen My Heart
Rosemary
A Wonderful Life
Smoke
Steve McQueen

Related posts
InstagramLiveRecensies

Dead Poet Society @ Trix (Club): Hoe vettiger, hoe prettiger!

Dead Poet Society is springlevend en verkeert al een tijdje in een opperbeste stemming. De band uit Boston cruiset namelijk al drie…
InstagramLiveRecensies

Prins S. en De Geit @ Trix Club: Feestdag nummer 1

De laatste tijd lijkt er heel wat speciaals uit de politieke hoofdstad van onze Noorderburen te ontspruiten. Acts als Goldband en Son…
InstagramLiveRecensies

Peter Cat Recording Co. @ Trix (Club): Vrolijk genrehoppen

Van jazz langs disco naar soul met als rode draad een klok van een stem: dat is ongeveer de essentie van Peter…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.