Het lijkt erop dat Brian Fallon het juk van The Gaslight Anthem heeft afgeworpen. Nadat hij het laatste restje Gaslight van zich afschreef op z’n vorige soloalbum, is het tijd geworden om de punkfase even in een doos op zolder te zetten. Local Honey is een verzameling van trage, bedeesde ballads over vanalles en nog wat, maar vooral niet over het verleden.
Wie de voorbije tien jaar onder een steen heeft geleefd: The Gaslight Anthem was een band die folk en punk combineerde, herkenbaar door de schurende stem van Brian Fallon. In 2014 nam de band een break en sindsdien hebben ze geen muziek meer uitgebracht. Twee jaar na datum was Brian de stilte beu, en dropte hij een eerste soloplaat. Vanaf dan heeft hij er een sport van gemaakt om elke twee jaar een album uit te brengen, maar er was nooit een duidelijke lijn in te trekken. Tot nu. Met Local Honey laat Fallon zien dat hij weldegelijk over een eigen sound beschikt die losstaat van eerder werk.
We hebben altijd geweten dat Fallon een eindje kon schrijven, en in combinatie met het zeemzoete sfeertje op Local Honey komt dat heerlijk tot zijn recht. Perfect voor zweverige liefdesliedjes zoals “I Don’t Mind (If I’m With You)” en “You Have Stolen My Heart”, maar ook voor een break-up song als “21 Days” waarin hij een punt zet achter zijn relatie met sigaretten. ‘I miss you most in the morning, we used to talk over coffee’ bewijst dat hij er duidelijk nog hartzeer van heeft.
Bijna alle nummers gaan over zichzelf of over de liefde voor z’n huishouden, met uitzondering van murder ballad “Vincent”. Daarin vertelt hij filmisch het verhaal van Jolene en haar gewelddadige man, begeleid door een gemoedelijke melodie die, hoe ironisch ook, overloopt van onschuld. Juist omdat het zo boeiend geschreven is, is het jammer dat er niet wat meer nummers van dit genre op Local Honey staan.
En toch, eerlijk is eerlijk: er zit niet echt een oorwurm tussen waar je tot vervelens toe mee in je hoofd blijft lopen. Het is een album om op te leggen als je buiten in de schommelstoel zit met zicht op de ranch (vooral het nummer “Horses”), terwijl je paarden in het zand rollen en je kinderen cowboy en indiaan spelen in de zakkende zon. Of als je graag ballads luistert met rustige gitaar en roestige stembanden. Het is het onvermijdelijke restje folk dat Fallon zich eigen heeft gemaakt.
Local Honey is zeker geen slechte derde poging om een Gaslight-vrije soloplaat uit te brengen. Het heeft een eigenheid die Sleepwalkers (het vorige album) niet had, maar alle liedjes zijn ballads, dus elk nummer heeft de kans nodig om zich te identificeren. Als Local Honey je dus niet van de eerste keer heeft omvergeblazen, verdient het zeker nog een tweede kans.
Facebook / Instagram / Twitter
