© CPU – Stijn Verbruggen
Nu dat in onze contreien de coronacrisis eindelijk leek bedwongen te zijn, speelt er zich weeral een humanitaire crisis af die de wereld op haar kop zet. Oorlog is daarentegen van alle tijden en we mogen ons niet verblinden door verdeel-en-heerspolitiek. 20 jaar geleden was België ook mee verwikkeld in de conflicten tussen de VS, Afghanistan en Irak. Als er toen één ding is wat we konden leren van onze Amerikaanse bondgenoten was het wel ‘grave’ muziek maken. Volop in de nu-metalhype beukte .calibre zich toen een weg door de Belgische hardcore-underground. De hitsingles “Calibre” en “Karma” kregen instant aandacht op De Afrekening en TMF, waardoor het debuut Killthelogo een generatie hardcorekids en metalheads wist aan te spreken.
17 jaar na de laatste show op Durby Rock Festival en een dik jaar na het signalement van COVID-19, gaven zanger Daniel Mies en gitarist Nico Poortmans .calibre een tweede adem. Bijgestaan door Sven Leyemberg (gitaar) Herwig Scheck (bas) en Jonas Sanders (drums) van Cyclus, schrijven we nu over killthelogo. Deze formatie trad voor het eerst naar buiten op Werchter Parklife 2021. Daar zagen we een ervaren groep die met volle goesting zijn maatschappijkritische boodschappen wist te verkondigen. Die boodschappen werden nadien vereeuwigd op Reset. Na twee uitgestelde data verliep de releaseshow gisteren zoals intern verhoopt: een uitverkochte club, geen mondmaskers en een uitgebreid voorpogramma. Deze rol werd toebedeeld aan het Brusselse Through The Void en John Roan’s blackmetalband Lalma.
Through The Void deed bij ons niet zo snel een belletje rinkelen. De groep z’n sound en attitude waren dan wel weer zeer herkenbaar. Naar de geest van Fever 333 hoorden we een jonge groep waarbij het spelplezier ervanaf spatte. De tracks van de debuutep Aria (2020) waren een leuk tussendoortje. Zanger Chaz was dan ook een glimlachende spring-in-‘t-veld, die goed besefte dat ie eigenlijk voor een groep vrienden en vroege vogels aan het performen was. Dat weerhield hem er niet van om iedereen te blijven opjutten. Zijn trukendoos was vol genoeg om toch wat kleine mosh- en circlepits op gang te krijgen. De mechanische drums hielden het tempo zodanig strak aan dat de boel geen enkel moment in elkaar stuikte. Wanneer dat dreigde te gebeuren, werd onze aandacht afgeleid door twee gastzangers die eerst tussen het publiek stonden en erna de microfoon ter hand namen. Het was fijn om te zien dat de jonge groep zelfs voor zo’n korte spot alles uit de kast haalde. Through The Void zijn ‘jump the fuck up’-moment had nog niet de proporties waar Slipknot tijdens “Spit it Out” festivalweides mee in de fik steekt, de kunst om het publiek je goesting te laten doen, zat goed onder knie.
Na Through The Void was de club goed opgewarmd. Toen Lalma de bühne betrad, daalde de temperatuur naar het vriespunt. Voor de zwoele beats van Arsenal moet je deze zomer naar Werchter Boutique. Artistiek gezien is John Roan zijn blackmetalband een unicuum binnen de vaderlandse muziekgeschiedenis. Geprogrammeerd tussen twee crossoverbands kwam Lalma nogal tenenkrullend over. Dat blackmetal door Deafheaven even een alternatief modebegrip was, nemen we niemand kwalijk. Debuutsingle “The Realm” bevatte naast wat blackmetal bijvoorbeeld ook postrockelementen die ons konden bekoren. Gisterenavond leek Lalma echter op een therapeutische zelfsessie voor John. Zijn abstracte dansbewegingen hielden de schwung er wat in, maar doordat zijn stem technisch onverstaanbaar was, drongen de tracks niet door. Op een gegeven moment herschiepen de drums de snedige sound tot één grote modderbrei.
Zulke ‘defecten’ waren extra pijnlijk als je weet dat Brent Vanneste (STAKE) en Stephane Missegheers (dEUS) betrokken waren bij de voorbereidingen van Lalma. Dat terzijde wist het publiek evenmin wat er te verwachten viel van dit eigenaardig gezelschap. Tijdens de intermezzo’s dat John aan het rocken was met zijn Gibson SG, leek de show eindelijk op dreef te komen. Jammer genoeg drukte de band die sfeer eigenhandig de kop in door ongeïnspireerd te willen raggen als een stel blackmetalpuristen. De blastbeats en nodige tremelogitaarpartijen vlogen rond onze oren. Daardoor raakten ze kant noch wal. We hopen stellig dat John dit project nu gewoon finaliseert in de studio en erna pas zijn stek gaat zoeken in de hardere scene. Aan muzikale ideeën en een sterk netwerk geen gebrek, een uitgesproken visie des te meer.
Hoe hard we het livegebeuren ook gemist hebben, sommige ‘tradities’ overleven zelfs een twee jaar durende pandemie. Vijf minuten voor aanvang keken we achterom en was de zaal plotseling afgeladen vol. Met andere woorden speelde killthelogo een dikke thuismatch die vonken moest geven. Dat laatste mondde uit in een kat-en-muisspel tussen nostalgie en de moderne tijdsgeest. Uitgedost in een rood-zwart Dalton-plunje was zanger Daniel Mies een bezorgde spreekbuis voor een ouder publiek, dat weinig oren had naar de hypochrisie van onze wereldleiders. Openers “Iconoclast”, “Deep State” en “Taxes” werden zeer vakkundig gebracht en deden hier en daar wel wat hoofden headbangen. Stagedives en moshpits bleven weliswaar uit den boze. ‘De frontstage is niet alleen voor de fotografen’, merkte Mies schamper op. Het is juist daar dat het schoentje misschien knelde. Enerzijds is de AB Club uitermate geschikt voor brutale hardcore- en metalshows, anderzijds leek de setting iets te ‘professioneel’. We verwachten nu niet dat artiesten die al bijna 30 jaar muziek maken zich verplicht moeten voelen om in kruipkelders te spelen. Toch is het niet evident dat er tijdens een uitverkochte show geen fans/kijklustigen op de eerste rij staan.
Verder hoorden we in het publiek een paar keer vallen dat killthelogo ‘gewoon’ .calibre is. Gezien de huidige bandnaam afkomstig is van een .calibre-album kan het inderdaad verwarrend zijn. De vonken die we hierboven vermeldden, vlogen er bij het publiek wel furieus van af toen het eerste rondje .calibre-tracks werd afgevuurd. De teksten van “Karma” en “Meritocracy” blijven nog steeds brandend actueel. De pit ging ineens open en die leek vanaf dan niet meer te sluiten. Bovendien speelde de vernieuwde line-up deze krakers alsof ze geschreven waren voor Reset. Vooral Mies zijn stemkwaliteit moest daarbij niet inboeten aan oudersdomskwaaltjes. Zijn sprongen en gestroomlijnde bewegingen bewezen dat eveneens fysiek. ‘Dansen moet niet ritmisch zijn’, en dan zet killthelogo postuum “Midlife Crisis” in van Faith No More. De cover bleef trouw aan het origineel maar zorgde wel voor het eerste collectieve zangmoment van de avond. De nineties leken heel even nooit van weggeweest te zijn.
Bij aankondiging van de laatste tracks ging het publiek voor de laatste maal hevig tekeer op de oude hitsingle “Calibre”. Bij de outro klapte het publiek helaas dicht, wat de sfeer weeral naar beneden dreef. Het is evenwel niet zo dat de tracks op Reset minder hard, geloofwaardig of iconisch zijn. “Fuck Your Data” en “Buy More Sh!t” zijn immers geen platte popnummers, en werden ook totaal niet gespeeld met een schijnheilige grijns. Authenticiteit buiten beschouwen gelaten, zorgde bisnummer “Riot As One” evenzeer voor geen enkele opwelling. Laat staan een waakvlammetje van een Russisch gasvuur uit het Sovjettijdperk. Dat is een zeer spijtige zaak want killthelogo deed volgens ons alle moeite van de wereld om zowel de nostalgici als de bredere liefhebber van het zware genre te plezieren.
Op zaterdag 16 april is killthelogo uitgenodigd voor de derde editie van FleddyPalooza, het indoorfestival van Fleddy Melculy. Ook dan belooft de Ancienne Belgique een Belgische metaltempel te worden. Naast curator Fleddy Melculy en killthelogo spelen achtereenvolgens Spoil Engine, Coffin Feeder, Hippotraktor en BARK in de Main Hall.
Facebook / Instagram / Twitter / Website
Setlist killthelogo:
Iconoclast
Deep State
Taxes
Boutique Pharma
Karma (.calibre-nummer)
Meritocracy (.calibre-nummer)
Warehouse
Clear As Day
Midlife Crisis (Faith No More-nummer)
Calibre (.calibre-nummer)
Fuck Your Data
Buy More Sh!t
Riot As One
