Heel de maand juli en een dagje in augustus werd de weide van Rock Werchter omgetoverd tot Werchter Parklife. Enkele nationale helden kwamen er, al dan niet nieuwe, muziek voorstellen en er was ook plaats voor enkele Noorderburen. Om af te sluiten, maakte de organisatie van Werchter nog maar eens duidelijk waarom de ‘Rock’ zo’n prominente rol speelt in hun naam, want we kregen achtereenvolgens killthelogo, STAKE, Equal Idiots en Brutus te zien, met als afsluiter nog eens Black Box Revelation. Het werd een onverwacht zonnig dagje, dat uiteindelijk toch in regen uitmondde. Het kon de pret echter niet bederven. De gitaar zal niet meteen verdwijnen en het bijhorende bier ook niet. Dat konden we zien op deze Werchter Parklife, waar het publiek stevig tekeer ging.
Openen is nooit makkelijk en bij killthelogo was dat zeker het geval. De band had wat geluk dat de regen net was opgehouden, maar had het dan weer lastig om de aandacht van het publiek te vast te houden. Nochtans was er aan inleving geen gebrek. De Belgische metalband ontstond uit de assen van Calibre en brengt daar een vervolgverhaal op. Deze show was hun eerste onder die naam en dus was het wel uniek dat die op Werchter kon plaatsvinden. Aan goesting ontbrak het dus niet, wel aan memorabele songs. We hoorden stevige riffs, soms wat furieuze vocals en lekker vettige gitaarsounds, maar meer dan dat was er ook niet aan.
Toch zien we in killthelogo wel potentieel. De groep kan een beperkt publiek aanspreken, omdat het een sound brengt die nog niet al te veel Belgische bands brengen. Iemand moet het feestje natuurlijk openen en killthelogo is ook nog geen band die tot de verbeelding spreekt, maar muzikaal spelen ze strak en vettig en dat is soms ook fijn. Alleen waren de omstandigheden bij momenten minder. In december stellen ze hun plaat voor in de Ancienne Belgique, waar we veronderstellen dat de omstandigheden wel beter zullen zijn.
Als STAKE live speelt, dan weet je altijd dat het goed zal zijn. Ook op Werchter Parklife was dat het geval. De band speelde vrijdagavond nog op de Lokerse Feesten, maar mocht het dit keer al in de namiddag doen. Dat het uur niet inboet aan de intensiteit van de band, konden we heel duidelijk ervaren van begin tot eind. Het vieruurtje van STAKE is er wel eentje dat we iedere dag kunnen verorberen en dat zelfs niet stiekem. “Devolution” gaf de aanzet voor een stevig begin waarin Brent Vanneste zijn duivels nog rustig tot ontbinding bracht. De set bevatte vooral de slome gitaarnummers die heel krachtig tot uiting kwamen en we kregen verrassend weinig songs die al onder de naam van STAKE werden gereleased. De band wilde het dus heel stevig en intens aanpakken, en dat werkte.
Het duurde natuurlijk niet lang vooraleer Vanneste zijn kledij uitsmeet en zich volledig in de zone bevond. Waar zijn vraag aan het publiek om recht te staan in het begin nog aarzelend werd beantwoord, kwam er na een tijd toch meer sfeer in de keet en konden we tegen het eind bijna iedereen zien rechtstaan. Dat hebben ze natuurlijk aan zichzelf te danken, want muzikaal was dit weer een uitmuntend strakke set. ‘Hard rock will never die’ wordt er nog geschreeuwd en dat kunnen we na het zien van STAKE wederom beamen.
Dat Equal Idiots misschien wel de minst harde band van de dag was, kon niemand echt deren. De jongens hadden zeker hun plaats op deze dag want met lekkere riffs, heerlijke fuzz en natuurlijk de extreem catchy nummers wist de band het publiek van begin tot eind in te palmen. Het is ook niet moeilijk als je zo’n hitjes als “Salmon Pink en” Hippie Man” in je arsenaal hebt. De band weet ook goed waar ze mee bezig is en brengt de muziek strakker dan een lederen broek die een maatje te klein is. Toch zakte de set in het midden wat in en dat lag vooral aan de nieuwere nummers die iets minder springgraag zijn. Je merkte dat ook aan het publiek, want in het begin was het heel enthousiast aan het meedoen, maar later ging iedereen toch mooi terug zitten.
Bij “Salmon Pink” ging het publiek voor het eerst op zijn stoel staan, al werden ze snel terug naar beneden verwezen door de security. Met “Comfortable Home” en “Run” viel de sleur er wat in tot “16” het vuur terug aan de catchy lont stak. ‘We don’t care, we’re just having fun’, zingt frontman Thibault Christiaensen en dat lijkt wel altijd van toepassing op de muziek van Equal Idiots. Het is de perfecte band voor op een feest van de scouts, want sfeer is er altijd. Dat het muzikaal niet altijd super interessant is, moet je er dan maar bij nemen, want plezier hebben is ook plezant, zeker op Werchter Parklife. Afsluiters “Ça plane pour moi” en “Put My Head In the Ground” zorgden voor een extatisch einde en zo hadden de plezierzoekers ook hun deel gehad.
Stefanie Mannaerts had haar t-shirt van Deftones aangetrokken om de show van Brutus op Werchter Parklife tot een goed eind te brengen. Echte rock dus, en dat was ook wat Brutus bracht. Het drietal was zonder twijfel de beste band van de hele dag. De groep weet heel goed waar ze mee bezig is en brengt altijd een show vol overgave. Met “War” hebben ze een herkenbare song die ook de perfecte opener van een set is. Eerst krijgen we Mannaerts haar stem die ondersteund wordt door enkele ijle gitaren, waarna het geheel volledig explodeert en de song uit zijn voegen barst. Ook nu viel het weer op dat haar stem tamelijk hees door de microfoon kwam. Dit is iets wat altijd wel al zo was, maar het lijkt erop dat ze haar stem beter zal moeten onderhouden om dit soort shows te kunnen blijven aankunnen.
Muzikaal blijft de band wel tot de top in België horen. Zowel gitarist Stijn Vanhoegaerden als bassist Peter Mulders zorgen ervoor dat de Brutus-sound altijd stevig klinkt en nooit weet te vervelen. We krijgen een goeie mix tussen catchy nummers en de meer dramatische songs die meer intensiteit met zich meedroegen. De muzikanten smijten zich volledig op het podium en door die overgave zie je ook dat het publiek vol aandacht luistert naar wat de band allemaal presteert. Bij “All Along” gaat het toch even mis en vergeet Mannaerts hoe ze ook alweer aan dat nummer moest beginnen, maar gelukkig blijkt het wel een hoogtepunt te zijn in de set; vooral door de aanstekelijkheid en natuurlijk het publiek dat de song volledig meezingt. Met “Sugar Dragon” krijgen we zoals steeds een episch einde, waarbij postmetal en rock perfect in cohesie met elkaar staan. De emotionele kracht van Brutus werd nog maar eens bewezen en we kunnen alleen maar hopen dat ze ooit een plekje krijgen op de affiche van het grote Rock Werchter.
Black Box Revelation mocht deze eerste editie van Werchter Parklife afsluiten en dat deed het in troebele weersomstandigheden. Waar alle voorgaande bands geluk hadden dat het zonnetje bleef schijnen tijdens hun set, lagen de kaarten bij Black Box Revelation volledig anders. Tijdens het negende nummer van de band, “Blown Away”, werd al het goeie weer weggeblazen en gingen de hemelsluizen open. Toch deerde dit hen niet om een mega coole show neer te zetten. Zoals steeds kan je ervan uitgaan dat de band een degelijke show aflevert met hits met een extatisch publiek, en dat was dit keer niet anders.
Dat er de hele middag al overvloedig alcohol was gevloeid, kwam nu pas echt tot zijn uiting. De security had zijn handen vol om iedereen onder controle te houden en vooraan werd iedereen uitzinnig. Zelfs de heuse plenspartij was plots plezierig, want de kleren konden worden uitgedaan en dansen in de regen is zoveel plezanter, dat weet iedereen. Met songs als “My Perception”, “Never Alone, Always Together” en “I Think I Like You” moesten Jan Paternoster en de zijnen niet veel moeite doen om het publiek mee te krijgen. De man was ook in vorm, want op een bepaald moment riep hij zelfs op om gewoon met iedereen te gaan rondlopen op de weide. Die vraag werd gelukkig niet beantwoord, want de chaos zou niet te overzien zijn. De band bleef spelen terwijl het bleef gieten, maar het publiek verdween wel druppeltjesgewijs. De mensen die wel bleven, zagen dat Black Box Revelation ook in de regen bleef rocken als geen ander en zo Werchter Parklife als de beste afsloot.
Setlist Black Box Revelation:
Gloria
Gravity Blues
Built to Last
War Horse
Tattoed Smiles
Do I Know You?
High on a wire
Never Alone, Always Together
Blown Away
Love Licks
I Think I Like You
My Perception
Sealed With Thorns
Set Your Head On Fire