© Dora Paphides
Het is pas sinds vorig jaar dat we af en toe iets te horen kregen van de Londense muzikante Molly Burman. Met slechts twintig jaar levenservaring op de teller is ze nog volop op zoek naar zichzelf, en dat stelt ze graag tentoon in fragiele indiepopliedjes. Haar debuutsingle “Fool Me with Flattery” bevat een scherpzinnige feministische kant die op “everytime” en “Debt” stapsgewijs de vorm begint aan te nemen van zelfliefde. Molly beschrijft haar gedachten zoals ze zijn en neemt geen blad voor de mond. Haar aanstekelijke gitaarmelodieën geven er een luchtige toets aan, wat ervoor zorgt dat haar nummers sterk gewaardeerd worden.
Na het succes van haar debuut-ep Fool Me With Flattery laat Molly met “Pretty Girl” opnieuw een heel sterke song op ons los. Al vanaf de eerste seconde valt op dat er muzikaal een iets andere weg wordt ingeslaan. Haar kenmerkende gitaardeuntjes zijn ingewisseld voor ontroerende pianoklanken die worden afgewerkt door meerstemmig gezang. Naar het einde toe wordt deze combinatie nog eens verder opgevuld met violen en akoestische gitaren, die gegarandeerd kippenvel opleveren. Er is niets beter dan jezelf in de spiegel vol bewondering aanstaren, en laat dat ook de boodschap zijn die Molly Burman wil verkondigen. Daarbij zorgt haar meeslepende stem ervoor dat haar liefdesbrief naar zichzelf nog sterker binnenkomt.
“Pretty Girl” doet ons opnieuw genieten en ontroeren. Het is een fijn nummer om bij weg te dromen en is zowel muzikaal als tekstueel sterk opgebouwd. Molly Burman weet ons hier opnieuw mee te overtuigen en doet ons alvast verlangen naar meer.
Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.
