MARINA was altijd al een ‘net niet’ artiest. Met vier succesvolle albums behaalde ze telkens de hitlijsten, maar slechts één keer de top. Haar muziek is wereldwijd bekend, maar een grote doorbraak in de VS zat er nooit in. Dat deert de Grieks-Welshe zangeres niet, want MARINA liet al weten dat ze zich geen beroemdheid waant. Overigens past ze perfect binnen haar status als ‘net niet’ popster. Gelukkig maar, want ook met haar vijfde album Ancient Dreams In A Modern Land zal ze het niet tot de wereldtop scoren.
Zeven maanden geleden al verscheen de eerste single “Man’s World”, maar door corona werd de verdere albumrelease gepauzeerd. Zo kregen we meer tijd om dit feministische pleidooi te verwerken waarin MARINA als een muze het patriarchaat aan de kaak stelt. Het nummer was veelbelovend, zeker wanneer ook “Purge The Poison” en het titelnummer hintten naar een maatschappijkritische MARINA die onomwonden haar brutale zegje komt doen. De zangeres droeg altijd al haar hart op haar tong, maar voor Ancient Dreams In A Modern Land klonk ze nog nooit zó ongedwongen en oprecht.
En zowaar, ook haar laatste single “Venus Fly Trap” brengt een zelfversterkende boodschap. Zo zijn we echter nog maar in de eerste helft. Na het ontroerende “Highly Emotional People” volgt een tirade over de Verenigde Staten, en daarna is het gedaan met de maatschappijkritiek. Vanaf “Pandora’s Box” (we appreciëren de consequente verwijzingen naar de klassieke oudheid) keert MARINA zich naar binnen, zingt ze over (zelf)liefde en relaties, en loopt het album op een sisser af. Twee keer zelfs, want na de emotionele afsluiter “Flowers” krijgen we nog “Goodbye” te horen, een iets te langdradige ballade.
Ancient Dreams In A Modern Land wordt dus in twee stukken gedeeld, maar het gebeurt niet zo charmant. Zelfs MARINA’s vorige album Love + Fear (2019), wat letterlijk uit twee delen bestaat, klinkt coherenter dan dit. Nummers als “Purge The Poison” en “Ancient Dreams In A Modern Land” slaan je als ware rockopera’s bombastisch om de oren, terwijl “Pandora’s Box”, “Flowers” en “Goodbye” je moeiteloos aan het huilen krijgen. Jazeker, de muziek van MARINA weet zoals altijd perfect op onze emoties in te werken, maar de volgorde waarop slaat tegen.
Dit is meer dan een ongelukkige keuze. Op deze manier komt het album amper tot haar recht en creëren de twee delen een enorme kloof. Het is niet duidelijk wat MARINA probeert te bereiken door de ene keer de wereld te willen verbeteren en de andere keer en gefaalde relatie te betreuren. Als de nummers door elkaar hadden gestaan, had het wellicht even onduidelijk geweest, maar was er tenminste een beetje afwisseling.
Gelukkig zijn de nummers zelf wel fijn. De langdradige afsluiter buiten beschouwing gelaten, trakteert MARINA ons op enkele fijne alternatieve popnummers die we dankzij haar vlotte schrijfstijl snel vanbuiten zullen leren. Op de meer levendige eerste helft van Ancient Dreams In A Modern Land kunnen we rekenen op een uitstekende productie die ons aan het dansen krijgt, en wanneer MARINA ons naar het einde ontroert, doet ze dat ook met succes. Daar komt nog bij kijken dat MARINA er telkens in slaagt zich muzikaal opnieuw uit te vinden. Geen enkel van haar albums klinkt hetzelfde omdat ze altijd dapper iets nieuws uitprobeert.
Los van elkaar weten de nummers dus zeker te overtuigen, maar jammer genoeg is dit een albumrecensie en beoordelen we het geheel. Daar slaat MARINA de bal mis, want als totaalplaatje blijft Ancient Dreams In A Modern Land er maar wat liggen. Wil je dansen? Luister de eerste helft. Wil je somber contempleren? Spoel dan door naar nummer zeven. Het is een gek boeltje. MARINA was altijd al een ‘net niet’ artiest, en wij kunnen dit album jammer genoeg ook net niet aanraden.
Facebook / Instagram / Twitter
Ontdek nog meer leuke muziek op onze Spotify.
