Toen Brusselse rapgroep Le 77 hun laatste plaat Ultim uitbracht, wisten we eigenlijk al hoe het laat het was. Hoewel ze zeker samen zullen blijven optreden, werden plannen voor nieuw werk in de koelkast gezet en na ruim vijf jaar samenhokken op huisnummer 77 zochten de bawlers allemaal een eigen stulpje. Na drie platen en verschillende tournees in Europa en Canada lijkt de weg naar geslaagde solocarrières helemaal open te liggen voor de Brusselaars. Nadat producer en dj Morgan eerder al de AB platspeelde met Le 77, wou hij een vliegende start nemen voor deze solocarrière door dit kunstje op zijn eentje over te doen. De nieuwe coronamaatregelen staken daar jammer genoeg een stokje voor, maar gelukkig hield dat Morgan niet tegen om materiaal uit de vorige lockdown te bundelen en uit te brengen onder de naam Fleurs Confinées.
Vorige vrijdag werden we al op het puntje van onze stoel gezet met het gevoelige “Malaise”, dat nu het gezelschap krijgt van vijf volledig nieuwe tracks. Morgan levert met deze debuutep één brok pure emotie: zeventien minuten lang worden we meegesleurd in zijn liefde, vreugde en verdriet. De Brusselse alleskunner is niet bang om zijn gevoeligste kant en ervaringen in het centrum van de belangstelling te zetten, waardoor Fleurs Confinées authentiek en puur overkomt. Alle tracks die je hoort, werden door Morgan zelf geschreven, geproducet en opgenomen als huiskamerproject tijdens de lockdown.
Een element dat enorm bijdraagt aan de puurheid van deze ep is Morgans breekbare, soulvolle stem. Dit wordt al meteen duidelijk in opening track “Il”, waar de bawleranger op een bezielde track gesteund door een gelaagde gitaren zijn kunnen een eerste keer toont. “Il” heeft een heerlijk zacht refrein waarbij Morgans zanglijnen extra in de verf worden gezet door een laidback gitaar die hem schaduwt. Tussenin durft hij al eens voorzichtig uit te halen met zijn stem, maar veel van zijn dynamisch bereik haalt de Brusselaar voorlopig niet uit de kast.
Op “Matin” krijgt Morgan gezelschap van Le 77-collega Peet, die zich ook van zijn meest breekbare kant laat zien. De supra bawler camoufleert zich op deze track op een mooie, zachte manier in de stijl van zijn ex-huisgenoot, maar had net daardoor zijn stempel iets meer kunnen drukken. Desondanks kunnen we “Matin” wel smaken, en kreeg Morgan in de strofes de kans om zijn stem nogmaals tentoon te spreiden. De laatste twee nummers van deze ep zijn energetischer, en slagen erin om tegelijk gevoelig, teder en catchy te zijn; ze vormen dan ook het hoogtepunt van dit lockdownprojectje. Op slotnummer “Complice” wordt het tempo nog wat opgevoerd en zorgt de onheilspellende bas voor een dubbele, enigszins donkere sfeer om mee af te sluiten.
Fleurs Confinées is een geslaagd solodebuut voor een allesbehalve debuterende artiest. Morgan laat ons recht in zijn ziel kijken met zachte teksten en een nog zachtere sound; indrukwekkend dat alles wat we op deze ep horen het werk is van één man die zich verveelde tijdens de eerste coronagolf. Deze ep zal nog door vele eetkamers echoeën tijdens romantische diners, en maakt ons benieuwd naar wat Morgan ons in de toekomst te bieden heeft!
