Met de zomer in zicht laat Rolling Blackouts Coastal Fever opnieuw van zich horen. Fantastisch nieuws, want wij kennen geen beren die niet gek zijn van deze gasten van het zuidelijk halfrond. We waren dan ook door het dolle heen toen we onlangs Tom Russo, een van de drie frontmannen, mochten spreken over hun nieuwe plaat. Voor wie meer wil weten over de filosofie achter het album, zeker het lezen waard! Sideways to New Italy is een plaat over heimwee, huidhonger en de nood om met beide benen op de grond te blijven staan. Het is een compleet andere bevalling dan de mannen hun debuut Hope Downs.
De janglerockers laten hier voor het eerst écht het achterste van hun tong zien. Ze proberen met beide benen de grond terug te vinden terwijl hun wereld op z’n kop staat van de hele tijd te touren. ‘Het voelt alsof ik alleen nog maar ‘sideways’ ga’, zei Tom tijdens het interview. In plaats van een overlappend thema leeft elk nummer in een eigen wereld. En ook op productievlak staat deze plaat mijlenver van hun vorige wapenfeit. Waar Hope Downs tussen de soep en de patatten is gekokkereld in het ouderlijk huis van drummer Marcel Tussie in Bellingen, komt deze plaat uit een degelijk uitgeruste studio in Melbourne. Producer Burke Reed, bekend van sterren als Courtney Barnett en Julia Jacklin, schoot te hulp en verhief de band naar nieuwe hoogtes.
“The Second Of The First” start hoopvol. Catchy riffs, catchy strofes, catchy refrein, catchy alles! De zomerse tune trakteert de luisteraar meteen op een portie feel good vibes met een frisse backbeat. Zoals het de mannen betaamt, wisselen ze gitaarsolo’s af met aanstekelijke vocals. En tijdens het spoken word deel begin je toch ook al festivalkriebels te voelen. De toon voor de rest van het album is gezet. “Falling Thunder” is meteen de eerste single die we al hoorden. Het voorspelt veel zon en af en toe een donderslag in dit upbeat nummer. Het iets killere klimaat in de tekst van “She’s There” laat zich dan weer niet horen in de strakke gitaarlijnen. Het blijft heerlijk wegdromen bij de zachte gitaren en de samenzang van de drie frontmannen.
Het tempo zakt op “Beautiful Steven” voor het eerst af. Een kalme en berekende beat begeleidt de laidback frontmannen die even op adem lijken te komen. Het nummer is geen hoogvlieger, maar gaat zeker gepaard met een cocktail op een zwoele lockdownnamiddag op je terras. “The Only One” wordt ingeleid door een stevige baslijn met een dreigende mondharmonica. Het nummer ploetert zich door het vaste stramien. Prachtige vocals, catchy hooks en een toffe gitaarsolo. Meteen daarop begint “Cars In Space“. Enkele langgerekte gitaarsolo’s bovenop een strakke beat maakten van deze single al een strakke hoogvlieger. De mannen klinken goed samen. De sound is strak. Meer woorden moet je daar niet vuil aan maken.
Een zachte gitaar leidt “Cameo” in en het tempo zakt heel even opnieuw af. Maar het duurt niet lang voor de janglerockers opnieuw hun ritme vinden. De hook tijdens het refrein doet denken aan langvergeten zomerliefdes en de plaat blijft hoge toppen scheren. “Not Tonight” en “Sunglasses At The Wedding” bouwen als ideale opvulnummers op naar de apotheose. De akoestische gitaar in het voorlaatste nummer doet niet langer denken aan de ‘Australian bush’, maar eerder aan de Spaanse Costa del Sol. Zeemzoeterig droom je even warm en even droog weg in Zuid-Europa als aan de andere kant van de wereld, zo blijkt. Heel even waan je je terug in Europa totdat “The Cool Change”, het absolute topnummer, je opnieuw in het vaste stramien van Rolling Blackouts Coastal Fever katapulteert. ‘Never change a winning theme’, zei een wijs man ooit. En dat hebben ze gehoord in Melbourne. Als je sound goed klinkt en je genre slaat aan, waarom zou je dan het warm water opnieuw uitvinden? Sideways to New Italy doet exact wat het moet doen. Deze vroege lockdownzomer inluiden met betoverende gitaren en een op elkaar afgespeeld team van goede maten.
Met een naam als een klok hadden de Rolling Blackouts Coastal Fever onze festivalzomer kunnen inluiden, maar het zal door covid-19 niet mogen zijn. Tom liet alvast weten dat ze volgend jaar ongetwijfeld naar ons klein landje afzakken. Al is het maar om nog eens van onze degelijke traiteurs te genieten. Wij zullen er alvast staan om ze op te wachten aan de luchthaven!
