Caroline Polachek – Door
Dit jaar bracht Caroline Polachek haar eerste single onder eigen naam uit en wat was dat een succes! Ze greep ons bij het nekvel en dat heeft zeker zijn sporen nagelaten. “Door” is een magische wandeling doorheen Carolines wonderlijke kronkels. Een frisse en allesbehalve doorsnee wind die ons leidde naar een pracht van een album.
The Chats – Pub Feed
Na hun doorbraak met de YouTubeclip van “Smoko” volgden er enkele singles. In “Pub Feed” tonen de chats ons exact wat ze zo goed doen. Simpele no nonsense punkrock spelen over banale onderwerpen waar zijzelf hoogstwaarschijnlijk veel belang aan hechten. In dit geval is dat over eens goed vettig eten in een bar.
Circa Waves – Movies
Met hun springerige indierock is Circa Waves op z’n minst een vrolijke vloedgolf te noemen. “Movies” barst van de vreugde en werd een catchy meezinger, waarop het bijna onmogelijk is om stil te staan.
City Calm Down – Mother
Zowel goed als slecht nieuws uit het kamp van City Calm Down dit jaar. Met TELEVISION brachten ze een geweldige nieuwe plaat uit, maar niet veel later gaven ze er als band ook de brui aan. Gelukkig hebben we nog steeds zo’n catchy rocknummers als “Mother” om op terug te keren.
Coldplay — Arabesque
Coldplay klonk afgelopen jaar vernieuwender dan ooit. Op het jazzy “Arabesque” deed de band het dan nog eens met saxofoons en onze eigen Stromae. Coldplay maakte een single voor zowel de popfans als de meerwaardezoeker.
Crack Cloud – The Next Fix
Crack Cloud is een niet te missen (post)punkcollectief. Niet alleen omwille van hun bestaansreden (namelijk het uit de weg gaan van verslaving en er een artistieke wending aan geven), maar zeker en vast ook omwille van hun bijzondere muziek. Zo is “The Next Fix” een amalgaam van spannende invloeden, zonder dat je het spoor bijster raakt. Het blijft hangen en verrassen tegelijk, waardoor de enige opduikende verslaving puur het herhalen van dit opvallende nummer is.
DIIV – Blankenship
DIIV is weer helemaal terug! Ze blijven hun shoegaze vernieuwen door enorm veelzijdige nummers te maken. Zo worden er in “Blankenship” stevige gitaren tegenaan gegooid, waardoor het schippert tussen een weemoedige sfeer en een psychedelische trip.
Danny Brown – Best Life
Atrocity Exhibition was Danny Brown op zijn meest experimenteel en tegelijk ook op zijn best, maar de bron van de muziek die we op dat album te horen kregen, was dan ook zijn grimmig verleden met drugs. Op zijn laatste album uknowhatimsayin¿ krijgen we de opgekuiste Danny te horen en op “Best Life” rapt hij over een soulvolle beat van de legendarische Q-Tip hoe blij hij nu is met zijn leven. Danny blij, wij blij!
Deerhunter – What Happens To People?
Deerhunter begon het decennium met een onvergetelijk album (Halcyon Digest) en eindigt het met een onvergetelijke song met een dubbele laag. Het gaat zowel over ouder worden als over het wegebben van sterke emoties. Het is alvast zeker dat onze liefde voor dit nummer niet zal wegebben.
Dinosaur Pile-Up – Thrash Metal Cassette
De eerste van 2019’s Celebrity Mansions bouwt twintig seconden rustig op om ons dan een serieuze sucker punch te verkopen. Uit het niets worden onze oren aangevallen door een heel hevige grungeriff. Het lied verliest zijn intensiteit nooit en na twee minuten geweld komt er zelfs een kinderkoor bij kijken dat vreemd genoeg heel leuk in het liedje past.
DJ Shadow ft. De La Soul – Rocket Fuel
DJ Shadow bracht ons dit jaar een uitstekende tweedelige plaat. Het tweede deel staat vol features, waaronder deze “Rocket Fuel” met De La Soul. Een catchy, dansbare beat en heel wat gescratch, waar De La Soul allemaal moeiteloos over rapt. Are you ready to rock it like rocket fuel?
Dope Lemon – Hey You
Angus Stone heeft afgelopen jaar niet stilgezeten. Met zijn soloproject Dope Lemon bracht hij een nieuwe plaat uit, waarvan “Hey You” ons het meest kon overtuigen. De man weet ons als geen ander te intrigeren en een sfeer te hangen rond een nummer.
Eefje de Visser – Zwarte Zon
We moeten niet meer al te lang wachten op Eefje de Vissers vierde album en daar zijn we blij om, want met “Zwarte Zon” kregen we meteen een van haar beste nummers. Symfonische fluisterpop met mysterieuze kantjes en hoekjes.
Elbow – Dexter & Sinister
Voor het eerst sinds Little Fictions uit 2017 kwam Elbow terug met een nieuwe single. En wat voor één! “Dexter & Sinister” is een epos van zeven minuten vol onverwachte wendingen. Afgelopen zomer was dit nummer een van de vele hoogtepunten van Elbows passage op Rock Werchter.
Eve Owen – She Says
Eve Owen was tot voor kort enkel bekend als een van de stemmen op de recentste plaat van The National, maar met haar serene en wondermooie debuutsingle weet ze even hoge ogen te gooien.
FEWS – More Than Ever
Deze noiserockers uit Amerika/Zweden brengen ons evenveel pop als rock. Er zit van alles wat in en het klinkt dan ook nog eens fantastisch. Niks overbodig, enkel het broodnodige.
Flying Lotus ft. Anderson .Paak – More
Dit is een van de interessantste samenwerkingen van het jaar. Psychedelische held Flying Lotus, jazzy producer Thundercat en popgrootmeester Anderson .Paak sloegen de handen in elkaar voor een eigenzinnig nummer dat nog lang in onze playlists zal blijven staan.
Flyte – I Still Believe In You
Flyte zoekt het niet te ver en levert op die manier een pakkend liedje af met “I Still Believe In You”. De zachte instrumentatie en de prachtige stemmen zorgen ervoor dat het een nummer is om van te smelten.
Frank Carter & The Rattlesnakes – Crowbar
Twee minuten en tweeëntwintig seconden, meer hebben Frank Carter en zijn Rattlesnakes niet nodig om een album aan te kondigen. Zijn krachtige stem staat centraal tijdens de kalmere stukken, maar wanneer The Rattlesnakes overnemen, legt een furie van riffs en cimbalen hem het zwijgen op.
Freddie Gibbs & Madlib – Crime Pays
Freddie Gibbs en Madlib vormen nog steeds een gouden hiphopduo. Bandana was weer een schot in de roos en het aanstekelijke “Crime Pays” bleef het meeste kleven.
Garcia Peoples – High Noon Violence
Vorig jaar verscheen het geweldige debuut van Garcia Peoples, en de band nam dit jaar geen gas terug. Met twee albums op een jaar tijd lieten ze heel wat van zich horen. Deze “High Noon Violence” brengt het beste in de psychedelische rockband naar boven, zonder te veel uit te wijden (wat ze op hun tweede plaat van het jaar wel deden met een nummer van maar liefst 31 minuten en 50 seconden).
(Lees verder op de volgende pagina!)
