Graspop Metal Meeting 2019: Het walhalla van de zware gitaren

©CPU – Chris Stessens

Het afgelopen weekend trokken we met Dansende Beren voor het eerst naar Graspop. Het festival was dit jaar al aan zijn vierentwintigste editie toe en ook dit jaar mocht de organisatie het ‘uitverkocht’-bordje nog eens bovenhalen (als een van de weinige festivals in België deze zomer). Niet alleen Belgen zakten massaal af naar de Kempen, ook steeds meer buitenlanders vinden hun weg naar het festival in de Antwerpse provincie. De namen mogen dan wel vaak dezelfde zijn, het zijn nu eenmaal die bands die de meeste mensen naar de weide lokken. Het was vooral ook een heel diverse editie met talrijke hoogtepunten, die eindigde in een tropische slotdag.

Van oudgedienden tot ‘new kids on the block’

Ook dit jaar trokken dagelijks vijftigduizend metalheads de weide op om er hun favoriete bands te zien en nieuwe artiesten te ontdekken. Dat het merendeel van de bands al vaker op Graspop heeft gestaan, is een feit, maar het zijn evenzeer die namen die voor een tweede opeenvolgende uitverkochte editie zorgden. Het aanbod aan headliner-waardige bands is nu eenmaal redelijk beperkt en met Slayer en KISS moeten we meteen afscheid nemen van twee publiekstrekkers. Slayer zorgde vrijdag nog voor een furieuze vaarwelshow als afsluiter van Main Stage 2, terwijl KISS het festival op zondag afsloot met een spectaculair optreden, waarin ze nog een laatste keer in ons land het beste van zichzelf gaven. Dan was er ook nog de fenomenale terugkeer van Slipknot, die alweer voor een zevende keer een hele weide overhoop wisten te spelen.

Niet alleen het merendeel van de headliners toonde zich in goede vorm, ook de headliners van morgen konden er wat van. Sabaton en Lamb of God kregen een hele weide klaarblijkelijk met gemak mee en wisten met hun productie al te tonen dat ze in de toekomst nog een trapje hoger op de line up kunnen komen te staan. Maar het waren niet alleen de grote namen die indruk wisten te maken. De Jupiler Stage zorgde voor twee immense energiebommen op vrijdag en zondag. Fever 333 en While She Sleeps brachten beide een verpletterende show, waar ze het podium mee afbraken en het publiek verbluft mee achterlieten. Deze shows zullen dan ook nog lang in ons collectief geheugen blijven hangen als hoogtepunten van deze editie. Er is duidelijk een opmars van punk-geïnspireerde bands!

De programmatoren slaagden erin om een zeer diverse line-up te creëren tijdens dit vierdaagse helsfestival, waardoor zo goed als elke metalfan aan zijn trekken kon komen. Wie zin had in stevige trash metal kon al vanaf vrijdag genieten van Testament, Municipal Waste, Anthrax en natuurlijk Slayer. De mensen die meer fan zijn van metalcore, konden dan weer genieten van bands zoals Hatebreed, While She Sleeps en Architects. De hardcore fans werden ook niet vergeten met Refused, Terror en Sick Of It All. Zelfs folkmetal stond gretig geprogrammeerd op deze editie met kleppers zoals The Hu, Equilibrium en Eluveitie. Er waren eveneens vreemde eenden in de bijt, zoals Carpenter Brut en Living Colour, maar dit fnuikte de feestvreugde allerminst. Als we een puntje van kritiek op de line up mogen geven, is het wel dit: waarom stond Within Temptation in godsnaam zo hoog op de affiche? Begrijp ons niet verkeerd, niets mis met deze band, maar ze pasten niet in het totaalplaatje van vrijdag.

Warm, warmer, warmst

©CPU – Chris Stessens

Op Graspop heb je twee extremen: of het regent drie dagen lang pijpenstelen of het is puffen onder een loden zon. Dit jaar kozen de weergoden voor dat laatste en dat speelde bij heel wat bezoekers parten. Er waren amper schaduwplekken op het terrein te vinden en zeker op de laatste dag was dat toch wel een minpunt. Men had kunnen opteren om vernevelingspunten te installeren en om twee flessen water te geven in ruil voor een drankbon. Het drinkbaar water dat de lavabo’s aan de sanitaire blokken kon leveren, was echt niet genoeg om de meer dan 100.000 metalheads te verfrissen.

Wie naar een festival gaat, kan niet enkel overleven op glazen boterhammen, en zoals altijd hoefden we niet op onze honger te blijven zitten op Graspop. Foodtrucks vulden het begin van de weide en langs alle podia vond je verder nog eetkraampjes in alle vormen en maten. Van ijs en fruit tot padthai en Zweedse balletjes. De kwantiteit en kwaliteit bij bepaalde kraampjes was nu en dan wel wat zoek. Zo kon je voor twee bonnetjes een vod uit deeg met wat saus op krijgen (zogezegd pizza), terwijl je op een ander kraam voor zes bonnetjes een degelijk exemplaar kon krijgen. Een gouden tip voor mensen die voortaan graag iets smakelijk eten op de weide: loop eerst eens goed rond. Het is soms wat zoeken naar kwaliteit, maar wie zoekt, die vindt.

2020

Volgend jaar bestaat het festival al 25 jaar en na twee jaar op rij volledig uitverkocht te zijn, wordt het misschien wel tijd om opnieuw de festivalsite te verhuizen. Begrijp ons niet verkeerd, de locatie waar het nu al jaren doorgaat is heilige grond, maar elke avond wanneer de headliners er aankomen, is er gewoon te veel volk om iedereen comfortabel te huisvesten. De nog steeds gratis camping van Graspop (The Boneyard) kampt met hetzelfde probleem. Te veel zielen per vierkante meter, en met maar één EHBO-stand en vier sanitaire blokken kom je echt niet meer toe. De wachttijd om naar het toilet te gaan is te hoog, laat staan als je even al het stof van je lijf wilt spoelen en wassen. Wij zijn alvast benieuwd hoe de organisatie dit gaat aanpakken.

Graspop Metal Meeting 2019 loste ook dit jaar al zijn beloftes in. Volgend jaar vindt de vijfentwintigste editie van het festival plaats van 19 tot 21 juni. We zijn meer dan benieuwd wat Graspop uit hun hoed (of vikingshelm) zal toveren.