© CPU – Chris Stessens
Het was gisteren alweer de laatste dag dat er meer dan vijftigduizend metalheads de heilige weide in Dessel betraden. De thermostaat ging gisteren net niet voorbij de 30 graden, maar het was toch puffen in de warme middagzon. De hitte hielden gelukkig noch de bands, noch het publiek en noch de crew tegen om er een mooie laatste festivaldag van te maken. Hoogtepunten schoten gelukkig niet te kort en we zagen sterke sets van Uncle Acid & The Deadbeats, Zweedse powermetalgrootheden Sabaton en de afscheidnemende legendes KISS. Volgend jaar vindt de 25ste editie plaats van Graspop van 19 tot en met 21 juni in Dessel.
FM @ Main Stage 1
© CPU – Matthias Engels
Het was vroeg, maar toch vond al een aardig aantal metalheads de weg naar de Main Stage. Met FM stond er meteen al de eerste oude rot van de dag op de planken (met 35 jaar ervaring) en dat zij weten hoe ze een goede show moeten opbouwen, werd al snel duidelijk. De band bracht vorig jaar hun inmiddels elfde plaat Atomic Generation uit. Met opener “Black Magic” en slotnummer “Killed By Love” slopen daarvan alvast twee nummers in de setlist die goed pasten bij de rest van hun oeuvre. Dat frontman Steve Overland goed bij stem was, bewezen zijn vocale prestaties tijdens hun bekendste nummer “Bad Luck” en het vrolijke “Tough It Loud”. FM beschikt niet meteen over de hits en hun muziek mag dan ook wel wat gedateerd over komen bij sommigen, maar hun plaats als opener wisten ze goed in te vullen.
Inglorious @ Main Stage 2
© CPU – Sven Michiels
Rond het vroege middaguur maakte ook Inglorious zijn intrede in Dessel. Nadat ze in 2017 al de Metal Dome mochten openen, werden de Londenaren deze keer op de Main Stage 2 geplaatst. Gewapend met hun nieuw album Ride to Nowhere, speelden ze een erg leuke set. Dat de band inspiratie haalt van Deep Purple, Aerosmith en zeker ook Whitesnake, is dan ook duidelijk hoorbaar in de sound en de vocale uithalen van zanger Nathan James. Nummers als “Morgan” en “Ride to Nowhere” werden snedig gebracht en zeker die laatste kon dankzij zijn stevigheid ook de massa voor het podium bekoren. Ons hoogtepunt was echter “I Don’t Need Your Love” dat vroeger zeker en vast een hit was geweest en dat voorzien werd van een paar fijne gitaarsolo’s. We zijn zeer benieuwd of Inglorious hun opmars verder kan zetten, want potentieel om hoger op de affiche te eindigen, hebben ze zeker en vast.
Deadland Ritual @ Main Stage 1
© CPU – Sven Michiels
Supergroepen zijn een steeds wederkerend fenomeen in de rock en metalscene en het verbaast dan ook niet dat er op Graspop weer eentje staat. Deadland Ritual bestaat officieel nog maar pas sinds december 2018, maar dat ze al een aantal fans hebben weten te verzamelen bleek uit de aardige opkomst. De band bestaat uit (ex-)leden van Apocalyptica, Billy Idol, Black Sabbath en Guns N’ Roses en het verwonderde dan ook niet dat het groten deel van de set uit covers van desbetreffende bands bestond. Ook eigen nummers werden op de menigte losgelaten en die klonken verrassend sterk. “City of Night” had een lekker smerig geluid en ook het langgerekte “Down in Flames” ging lekker van bil. Franky Perez toonde zich andermaal als een goede frontman die wist te overtuigen met zijn coolness en sterke stem. Afsluiten deden ze met een lichtjes aangepaste versie van Black Sabbath’s “War Pigs” en dat kwam goed binnen bij de aanwezigen op de weide. Goed was het zeker, maar of er nog veel aan terug zullen denken, is een andere vraag.
Power Trip @ Jupiler Stage
https://www.instagram.com/p/BzDY_56ACJP/
Kort na twee was het dan tijd voor het Graspop debuut van Power Trip. Vorig jaar vergezelden ze nog Trivium op hun Europese en dit jaar maken ze nu ook Dessel onveilig. Met meer dan elf jaar ervaring op de teller en heel wat platen uit, had de band uit de VS genoeg materiaal om te kiezen. Het was gezellig druk voor de Jupiler Stage en de vuisten gingen ook meermaals de lucht in. Er was wat beweging in het publiek, maar het warme weer hield het publiek toch wat meer in toom. Met “Hornet’s Nest” kregen we al een eerste nieuw nummer van de derde plaat waar ze momenteel aan werken en dat viel al goed in de smaak. Als Graspop debuut kon het optreden gisteren middag zeker tellen en nu valt te zien waar de band binnen een paar jaar zal staan.
Gojira @ Main Stage 1
© CPU – Matthias Engels
Voor de Main Stage werd het zondag voor het eerst echt druk en dat had allemaal te maken met de komst van de Franse death metalband Gojira. Het was inmiddels de zevende keer dat de band rond de broers Duplantier naar het grootste Belgische metalfestival afzakte. De band is ondertussen uitgegroeid tot een grote naam in het milieu en bracht hun volledige productie mee. Tijdens “Stranded” klauterden grote vuurballen de hemel in en dat zorgde voor verder oplopende temperaturen. De hoge temperaturen hield Joe Duplantier niet tegen om voor “Flying Whales” en heuse wall of death te vragen die hij vanzelfsprekend ook kreeg. Naast nummers uit het Grammy-genomineerde Magma, kregen we van de Fransmannen ook wat oudere songs te horen zoals het oerdegelijke gebrachte “Love”. Ook het epische “L’Enfant Sauvage” kon niet ontbreken in de set dat als een pletwals over de weide rolde en met een witte confetti regen tot einde werd gebracht. Het denderende einde kwam er met “Vacuity”, waarmee de band vakkundig de show afsloot. Gojira is een graag geziene gast in Dessel en beloonde het publiek met een goed optreden.
In Flames @ Main Stage 2
© CPU – Matthias Engels
Ook In Flames zijn al vaker te gast geweest op Graspop en dat was dit jaar niet anders. De band bracht in maart hun nieuwe plaat I, The Mask uit en tourt er momenteel mee door Europa. Ondanks dat ze in 2017 nog vrij hoog op de affiche stonden en de Main Stage 2 afsloten, moesten ze het deze keer in de latere namiddag doen. De band liet dat echter niet aan hun hart komen en kreeg tijdens “Everything’s Gone” al een eerste moshpit. Wie In Flames zegt, zegt meestal ook crowdsurfers en dat was gisteren niet anders. De heren van de security hadden weer handenvol werk met het opvangen van de crowdsurfers. Het was een komen en gaan tijdens nummers als “Colony” en het door een smerige bas voorziene “All For Me”. Afsluiten deden ze met (natuurlijk)”The End”. Al in al was het optreden zeker niet slecht en bracht veel sfeer, maar de eerlijkheid gebied ons te zeggen dat we al straffere shows van hun gezien hebben.
Whitesnake @ Main Stage 1
© CPU – Matthias Engels
Acht jaar heeft Graspop moeten wachten, maar gisteren stonden ze er eindelijk weer: Whitesnake. De band werd 41 jaar geleden opgericht door het Deep Purple ex-lid David Coverdale. Ondanks dat de band in de jaren negentig een afscheidstour deed en enkele jaren effectief gestopt was, keerden ze een tiental jaar geleden terug. Het plein stond alvast goed vol voor de Britse cult-hardrockband. De band is al wat op leeftijd, maar dat was er amper aan te merken. Drummer Tommy Aldrigde serveerde ons halfweg de show een sterke drumsolo en met het daaropvolgende “Is This Love” zorgden ze voor een lekker nostalgisch gevoel. Direct nadien volgden ook nog eens publiekslieveling “Give Me All Your Love” en als absolute uitschieter natuurlijk “Here I Go Again”. De hele weide brulde mee en liet zien dat ze hun klassiekers goed kennen. Ondanks de nieuwe plaat Flesh & Blood kozen ze toch vooral om oudere nummers te spelen. Keuze hadden ze in ieder geval genoeg, maar buiten de hits was het soms wat te gewoon en vielen er verder weinig hoogtepunten te vinden. Whitesnake is een iconische band en dat toonden ze ook in Dessel, al hadden we wel stiekem wat meer verwacht.
Uncle Acid & The Deadbeats @ Red Bull Metal Dome
De afgelopen jaren is Graspop wat breder gaan programmeren en dat zorgde ervoor dat ook stonerrock plaats in de programmatie krijgt. Uncle Acid & The Deadbeats mocht gisteren dan ook voor het eerst hun opwachting maken en deed dat behoorlijk goed. De stonerrock met heavy metal, doom en psychedelische elementen kwam goed over en zorgde zonder twijfel voor een van de hoogtepunten van deze editie. Ondanks de nogal donkere sound en bijhorend optreden, is de muziek van Uncle Acid & The Deadbeats wel behoorlijk toegankelijk. Nummers zoals een “13 Candles” werden meeslepend gebracht en trokken ons al snel in hun ban. De visuals die op de vijf LED-schermen werden getoond zorgden voor perfecte ondersteuning. Dat de interactie met het publiek tot het minimum beperkt werd, is nu eenmaal eigen aan de band rond Kevin R. Starrs en namen we er met veel plezier bij. De Red Bull Metal Dome was in ieder geval de ideale plek voor een uurtje Uncle Acid & The Deadbeast en we kunnen ons ook goed inbeelden de de Britse band op termijn zelf de tent zou mogen afsluiten.
While She Sleeps @ Jupiler Stage
Fever 333 hun explosieve show vrijdag op de Jupiler Stage blies iedereen omver. Niemand kon deze explosiviteit evenaren. Tot vandaag While She Sleeps de Jupiler Stage letterlijk begon af te breken. Beginnen deden ze met “You Are We” de titeltrack van hun gelijknamig album. Dit album was het begin van de rijzende populariteit van de band. Eerder dit jaar brachten ze So What? uit en dat was bij het publiek een schot in de roos. Een week voor die release stond de band nog in de Zappa als laatste headline show van hun Europese promo tour. Die show liet ons met een bittere nasmaak achter. De mannen waren moe en front man Loz zijn stem deed het nietmeer naar behoren. Vandaag waren ze een pak beter in vorm. Van start to eind kwamen er crowdsurfers van alle kanten, van kinderen tot moeders en grootmoeders. Toen de band afsloot met “Hurricane” volgen podium elementen, statieven en zelf een gitaar. Volgens ons zal er weldegelijk een orkaan moeten passeren om hun boeltje hierna op te ruimen. Puik werk nog een vette headline show en op naar de mainstage?
Rob Zombie @ Main Stage 2
© CPU – Sven Michiels
Het eerste halfuur van Rob Zombie hebben we helaas moeten missen. Wat we echter konden zien in het laatste halfuur, was best wel de moeite. Kopman Robert Bartleh Cummings toonde zich andermaal van zijn meest humoristische kant en zorgde voor een aantal grappige bindteksten. Muzikaal wisten ze ons dan weer te verrassen met twee covers: “Helter Skelter” van The Beatles en “Blitzkrieg Bop” van de Ramones. Rob Zombie staat garant voor grootse metalfeestjes, maar dat was eerder enkel vooraan echt aan de gang. De rest van de weide keek ernaar en was voor weinig animo vatbaar, maar dat laten volharde rockers niet aan hun hart komen. “Well, Everybody’s Fucking in an U.F.O.” en slotakkoord “Dragula” klonken strak en snedig zoals we dat van goede hard rockers verwachten. Echt een triomftocht was het allemaal niet wat Rob Zombie bood en daarom hopen we dat ze volgende keer wel voor het gigantische feest zorgen.
Def Leppard @ Main Stage 1
© CPU – Sven Michiels
In Groot-Brittannië zijn ze steevaste headliners, op Graspop moest Def Leppard zich tevreden geven met een positie als subheadliner. Het Britse rockmonument verkocht in totaal meer dan honderd miljoen platen waarvan Hysteria met vijfentwintig miljoen ruimschoots de meeste. De show begon nochtans niet zo sterk en dat had grotendeels met de keuze van de songs te maken. “Animal” kwam futloos over en op “When Love and Hate Collide” klonk frontman Joe Elliot een beetje vermoeid. Het publiek reageerde eerder heel terughouden, maar daar had de band gelukkig iets op voorzien. Tijdens de laatste twintig minuten werd de ene na de andere hit op ons afgevuurd en zag je het publiek toch eindelijk meegaan. “Hysteria” was de ijsbreker en er werd zelfs een heel klein stukje van “Heroes” van David Bowie in verwerkt. Met “Pour Some Sugar On Me” zorgden ze al snel voor de volgende meebruller en met slotnummer “Photograph” konden ze al heel wat goed maken. Def Leppard had dus lang nodig om op gang te komen, maar eens ze waren vertrokken, werd het een groot feest.
Sabaton @ Main Stage 2
© CPU – Matthias Engels
Sabaton was dit jaar de afsluiter van de Main Stage 2, een taak die ze met veel plezier opnamen. De powermetal band uit Zweden stond al voor de zevende keer op het podium en is ondertussen uitgegroeid tot een rasechte headliner. De band begon heel furieus met “Ghost Division” en knalde meteen heel wat vuurwerk in het rond. Het was meezingen geblazen tijdens “Wingend Hussars” en “Bismarck”. Sabaton had de weide goed in zijn greep en Joakim Broden genoot zichtbaar van de uitgelaten sfeer. Met “Fields of Verdun” kregen we slechts één nummer van de aankomende plaat The Great War die op 16 juli verschijnt, maar het nummer was al goed gekend. De Zweden wilden groots uitpakken en deden dat ook: vanaf “The Price of Mile” kwam er een legioen soldaten mee op het podium om de nummers nog meer epos te geven. Een indrukwekkend decor met loopgraven en een pantserwagen laten ze ook visueel zien dat ze zich laten beïnvloeden door oorlogen en veldslagen. Het werd dan ook een bloederige veldslag waarin nagenoeg ieder nummers ons bij de les hield. Sabaton sloeg er een heel optreden lang in ons te boeien en zijn alvast uitgegroeid tot de nieuwe lievelingen in Dessel.
Onze recensie van Kiss vind je hier.
Onze recensie van dag 1 vind je hier.
Onze recensie van dag 2 vind je hier.
Onze recensie van dag 3 vind je hier.
Onze recensie van Slayer vind je hier.
Onze recensie van Slipknot vind je hier.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram zijn er nog meer beelden te vinden. Volgen is de boodschap!
