De dames van The Last Dinner Party waren begin vorig jaar met hun debuutplaat Prelude To Ecstasy volop bezig met hun opmars in de muziekwereld. Deze ging gepaard met veel optredens om zo hun livereputatie volop waar te maken. Dit deden ze ook in België in onder andere het Koninklijk Circus en met spectaculaire passages op Rock Werchter 2024 en afgelopen zomer op Pukkelpop. Het vijftal zorgt er dan ook voor dat het verhaal niet stilvalt aan de hand van een nieuw hoofdstuk in de vorm van het album From The Pyre.
Het album is opgebouwd uit tien verhalen, die ook afgebeeld zijn op het mooie artwork. Qua voorbode kregen we al “This Is The Killer Speaking“, “The Scythe” en “Second Best“, die alle drie al even te horen waren geweest in het livecircuit. Toch komen ze in de studioversie nog altijd even sterk en aantrekkelijk over. Ook gaven ze een mooi zicht op wat het album zou geven. Waar Prelude To Ecstasy nog net iets meer teerde op de grootse aanstekelijkheid, gaat From The Pyre nog meer de mysterieuze en donkere kant op.
Over het algemeen komt From The Pyre relatief relaxt, maar vooral doordacht over. Met de mooie harmonieën op bijvoorbeeld “Sail Away” en “Second Best” brengt de band ons zelfs een tranceachtig gevoel. Vanaf opener “Agnus Dei” zit je dan ook al helemaal ondergedompeld in de typische sfeer van de band. Met hun klassieke en zelfs baroque poppresence viel de groep origineel op, maar die reputatie wordt met coole nummers als “Count The Ways” versterkt en vastgezet in de muziekwereld. Ook de manier waarop zangeres Abigail Morris haar stem en uitspraak gebruikt, zorgt voor een gesofistikeerde en gewoon meeslepende factor.
Veel van de nummers hebben een enorm euforische opbouw. Om maar te denken aan het aanstekelijke hook van leadsingle “This Is The Killer Speaking”, maar ook “Rifle” kan er wat van. Met een tempoversnelling op het refrein en een dromerige bridge in het Frans voordat de gitaren terugkeren, waant de song zich als hoogtepuntje op het midden van het album. Ook het nog mysterieuzere en ietwat experimentele “Woman Is A Tree”, bouwt verder op de kwaliteit van het album en aan hun sterke reputatie. Het nummer vraagt dan ook de nodige aandacht om het te appreciëren, wat een mooie luisterervaring in de hand werkt.
Net als met “Gjuha” op Prelude To Ecstasy krijgt keyboardspeelster Aurora Nishevci op het nieuwe album met “I Hold Your Anger” de kans om zich vocaal te bewijzen. Hierin slaagt ze dan ook volledig. Toch is het ietwat bevreemdend om tussen de nummers met Morris op zang, een andere en misschien wat gepolijstere stem te horen. Dit neemt natuurlijk niets weg van het talent van Nishevci. Zelfs met deze kleine verrassing, vormt het album een mooi geheel qua stijl en qua gevoelswaarde. Dit omdat er overal met opbouwen naar grootse, maar toch geruststellende refreinen wordt gewerkt. Ook de details zoals de harmonieën werken dit in de hand.
From The Pyre luidt het nieuwe hoofdstuk van The Last Dinner Party in en versterkt de mening over het kunnen van de dames. Waar we nog moeite hebben met het inschatten indien Prelude To Ecstasy of deze nieuwe nu de kroon van beter album verdient, weten we zeker dat From The Pyre niet moet onderdoen en een nieuwe, mooie invalshoek brengt op de reeds gevestigde stijl. Met instrumentaal sterke gehelen en prachtige zang van Morris, levert de band tien sterke songs af die zowel apart als in geheel functioneren. We kunnen dus niet anders dan over klasse spreken.
Ontdek “Rifle”, ons favoriete nummer van From The Pyre, in onze Plaatje van de Plaat-playlist op Spotify.
