De Grote Beren van Morgen 2025: Plexi Stad

Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit binnen- en buitenland in de schijnwerpers plaatsen. Sommige acts laten zelfs zo een diepe indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom naar jaarlijkse gewoonte onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, een reeks waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen.

Na drie succesvolle edities in Antwerpen met onder andere BLUAI, Dressed Like Boys, Ão, ISE, Lézard en Porcelain Id, nodigden we afgelopen maand opnieuw acht opkomende artiesten uit voor een interview. Daarvoor trokken we voor het eerst naar Kunsthal Gent; het decor voor enkele portretten door onze fotografen Lennert Nuyttens en Irene Van Impe. De Antwerpse New-Wave band Plexi Stad introduceert zich vandaag.

Hoe zouden jullie je project voorstellen aan iemand die er nog niet vertrouwd mee is?

Sean (Peleman, zang): We worden vaak omschreven als een soort van hoekige postpunkact. Ik denk dat dat best straightforward is.

Bjorn (Schoeters, gitaar): Iets dansbaars, meer postpunky. Met een beetje invloed van van alles.

Wat zijn de basisingrediënten van jullie muziek? Welke elementen komen vaak terug?

Daan (van Nunen, bas): Stevige baslijnen en heel repetitieve drums.

Sean: En terug het hoekige dat daarin zit. Ik denk dat we ook graag de confrontatie aangaan met bepaalde genres. Je hebt enerzijds heel repetitieve elementen, maar anderzijds wordt in onze nieuwe nummers ook heel wat verse en logische inspiratie verwerkt.

Hoe is jullie project ontstaan?

Daan: Ik denk dat Sean al langer het idee had om een nieuwe band te beginnen. Hij en ik leerden elkaar kennen en waren meteen heel close. We zijn enkele keren samengekomen en zo is onze eerste single “Action & Joy” tot stand gekomen. Iets later leerden we Bjorn kennen en werd hij onze gitarist. We hebben toen onze eerste show vastgelegd, zonder dat we een drummer hadden. Twee weken voor de show vonden we gelukkig Wolf. Sindsdien spelen we samen.

Sean: Ik kende Wolf al via sociale media. Ik wist dat hij drumde en had hem in mijn achterhoofd gehouden. Het kwam toevallig goed uit dat we iemand zochten.

Wolf (van Hooydonck, drums): Ik kende Sean omdat ik ooit een T-shirt kocht van hem. Sean zeefdrukte vroeger T-shirts die hij verkocht via sociale media, en zo leerden we elkaar kennen.

Maken jullie ook jullie eigen merch? Of zijn jullie daar nog niet mee bezig?

Sean: Eindelijk wel, ja. Na drie jaar.

Daan: Ik denk dat dat ook eigen is aan Plexi Stad. We proberen onze eigen visuele stijl door te drukken. We maken onze eigen flyers, eigen ontwerpen… Het is vaak Sean die daar mee bezig is. Voor onze eerste vinyl hebben we alle hoezen samen gesneden en gelijmd. Allemaal heel DIY dus.

Sean: Klopt, dat was voor Probation Baby, onze eerste ep. Die is uitgekomen op ALAS. Dat is een label dat ik zelf heb opgestart. Ik had bij de opstart een naam nodig voor het label, maar had eigenlijk enkel een logo. Uiteindelijk is het ALAS geworden. De eerste plaat namen we op bij Raf Hilario. We moesten toen nog van alles leren: hoe neem je een plaat op, welke processen zijn er, hoe breng je iets uit. Hij heeft ons toen echt heel veel bijgestaan.

Daan: Ja, maar na één plaat in elkaar te boksen hadden we het wel gehad. (iedereen lacht) De tweede hebben we ergens anders laten drukken, en in elkaar laten lijmen.

Sean: Daar hebben we niks mee moeten doen. Dat was bij Mangel Records in Berlijn. Die hebben alles supergoed gedaan. Die platen werden netjes afgewerkt aangeleverd.

Sean: Ik denk dat wij voor de eerste plaat 250 hoezen hadden gesneden en gelijmd. Dat allemaal aan een klein tafeltje met ons vier. Leuk in het begin, maar na een tijd heb je het wel gehad. Als ze uitverkopen, voel je wel dat je een zeer persoonlijk product hebt afgeleverd. Alle tijd die we erin hebben gestoken, voelt dan toch weer de moeite.

Zijn er artiesten waar jullie inspiratie uit putten op muzikaal of tekstueel vlak?

Sean: Ik denk dat dat sowieso veranderd is over de twee jaar, maar dat we wel begonnen zijn met postpunk-classics, bijvoorbeeld Gang of Four, maar ook new wave, zoals James Chance.

Daan: Inderdaad. In het begin was dat meer James Chance and the Contortions, TC Matic en The Pop Group, maar ik denk dat we nu meer geshift zijn naar muziek met een beat. Het wordt iets dansbaarder, met iets meer funk-inspiraties in plaats van gewoon bij punk te blijven.

Bjorn: Het is heel moeilijk om één specifieke band te zeggen, omdat we ook nooit afkomen met: ‘Ik heb dit gehoord, laten we het eens proberen.’ We werken veel natuurlijker.

Sean: Klopt. Daar wordt nooit over gesproken. Iemand lanceerde ooit het concept ‘Violent Funk’, en dat is blijven resoneren bij ons. Dat klopt wel. Ik weet niet per se of dat ons typeert, maar dat gaf wel context aan wat we aan het doen waren.

Wat zijn tot nu toe de grootste mijlpalen in jullie carrière?

Daan: Een recenter hoogtepunt voor ons was het driedaags voorprogramma dat we voor Whispering Sons gespeeld hebben. Ze namen ons mee naar drie iconische locaties, namelijk de Melkweg in Amsterdam, VERA in Groningen en Doornroosje in Nijmegen. Voor ons was dit een volledig nieuwe ervaring. Alles werkt als een geoliede machine; ze hebben eigen licht- en geluidtechniekers. Voor ons echt inspirerend om te zien.

Bjorn: Het was ook de eerste keer dat we drie dagen weg waren om te spelen, een soort mini-tour eigenlijk. Dat was wel een heel leuke ervaring. Ik denk dat dit er wel uitstak voor iedereen.

Sean: Binnenkort, in januari, gaan we dan net iets verder. We doen een show in Parijs en twee in Zwitserland. Deze keer niet als support, maar dit zijn onze eigen shows. Er zal dus weer een andere dynamiek zijn.

Daan: Dat zal ook weer iets nieuws zijn. Voor de eerste keer in Frankrijk, de eerste keer in Zwitserland. Dus allemaal heel spannend.

Staan er nog zaken op de planning voor 2025?

Sean: In februari spelen we op We Are Open in Trix. Dat is ook nog supertof voor ons. Erna doen we nog een show in Tilburg. Voor de invulling van het midden en najaar moeten we nog kijken.

Daan: En natuurlijk zijn we ook aan het toewerken richting een nieuwe ep. We zouden graag zo snel mogelijk terug in de studio kruipen en opnemen.

Bjorn: En een studio en repetitieruimte vinden is misschien ook echt wel iets waar we naartoe willen werken.

Sean: We hebben een hele jammere carrière achter ons in het vinden van repetitieruimtes.

Daan: Er ging al een paar keer iets mis, zoals het gebouw dat werd verkocht of zelfs gesloopt. We zijn eigenlijk constant aan het verhuizen, en zitten nu in de slaapkamer van onze drummer. Hopelijk hebben we binnenkort dus een plek waar we echt lawaai kunnen maken.

Bjorn: …En dan denk ik dat echt de sound verfijnen erbij hoort, maar daar hebben we eerst een goede ruimte voor nodig.

Wolf: Inderdaad, nu is het spelen met pads op de drums en het is zeker ook niet ideaal voor de buren.

Welke obstakels of uitdagingen kwamen al op jullie pad?

Daan: Vooral een repetitieruimte vinden, maar verder niet echt iets noemenswaardig.

Sean: Nee, verder hebben we al heel veel geluk gehad. Sinds vorig jaar, september ongeveer, zijn we bij Odyssey Booking geraakt. Via via hadden we hen leren kennen en sindsdien is alles in een stroomversnelling geraakt. We spelen niet per se meer shows, maar de kwaliteit van de shows is wel duidelijk gestegen. Ik denk ook dat dit in toekomst alleen beter kan worden.

Zijn er al concrete dingen waar jullie naartoe werken? Bijvoorbeeld in verband met jullie ep?

Sean: Ik ben zelf heel benieuwd, want ik weet het eigenlijk niet. Met de tweede wilden we gewoon wat breken met de eerste, en misschien moeten we met de derde weer wat breken met de tweede.

Daan: Ik wil gewoon iets anders.

Bjorn: Dit is puur een gok, maar ik denk dat de derde een combinatie zal zijn van de eerste en de tweede qua sounds. We veranderen allemaal ook zoveel qua goesting, stijl en inspiratie. Het is ook voor ons altijd een beetje een verrassing.

Wat is de ultieme droom?

Bjorn: Ik hoef niet wereldberoemd te worden, maar het zou wel gewoon mooi zijn om een inspiratie te zijn voor de komende generaties. Een beetje zoals Gang of Four, later cool gevonden worden binnen ons muziekgenre.

Sean: Ook op plekken geraken die je nooit mogelijk achtte. Dat lijkt me ook echt iets. Een van de mooie kanten van de muziekindustrie is dat veel dingen samenkomen zoals video, fotografie… Je kan bezig zijn met grafische stijl, alles, alles… Je doet het ook samen en kan het delen. Dat maakt het extra speciaal.

Bjorn: Het creëren zelf is ook erg leuk. Zeker om er dan op terug te kijken en te zien hoe alles groeit.

Sean: Over het visuele hebben we ook altijd graag zelf de controle. Over hoe we eruitzien als band, hoe een flyer eruitziet. Alles moet er goed uitzien voor ons. Dat is ook een deel van de band waar wij graag aandacht aan besteden, en ook ons plezier uit halen. Het moet mooi zijn voor de mensen en je moet het met plezier aan je muur hangen.

Fan van Plexi Stad? Volg ze op Instagram en Bancamp.

De Grote Beren van Morgen 2025

Woensdag 1 januari: Ciska Ciska
Donderdag 2 januari: Jean Valery
Vrijdag 3 januari: Uwase
Zaterdag 4 januari: De Internationale Grote Beren Van Morgen – Deel 1
Maandag 6 januari: Gull House
Dinsdag 7 januari: FÄM
Woensdag 8 januari: Camille Yembe
Donderdag 9 januari: Plexi Stad

Foto’s door Lennert Nuyttens
Interview door Robbe Rooms
Uitgeschreven door Julie De Keyser
Speciale dank aan Kunsthal Gent