© Irene Van Impe
Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit binnen- en buitenland in de schijnwerpers plaatsen. Sommige acts laten zelfs zo een diepe indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom naar jaarlijkse gewoonte onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, een reeks waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen.
Na drie succesvolle edities in Antwerpen met onder andere BLUAI, Dressed Like Boys, Ão, ISE, Lézard en Porcelain Id, nodigden we afgelopen maand opnieuw acht opkomende artiesten uit voor een interview. Daarvoor trokken we voor het eerst naar Kunsthal Gent; het decor voor enkele portretten door onze fotografen Lennert Nuyttens en Irene Van Impe. De Brusselse Uwase stelt zich vandaag voor.
Hoe zou je je project voorstellen aan iemand die er nog niet vertrouwd mee is?
Ik zou het voorstellen als eerlijke, kwetsbare indiepopmuziek. Ik ben afkomstig uit Brussel en produce en schrijf al mijn nummers zelf. Op een podium breng ik mijn liedjes met twee geweldig getalenteerde vrouwen. We zijn full-female onstage; Casandra speelt op de basgitaar en Mien op de drums. Live geeft de ondersteuning een andere dimensie aan mijn muziek.
Wat zijn de basisingrediënten van de muziek? Welke elementen komen vaak terug?
Heel eerlijke en kwetsbare teksten. Ik combineer op muzikaal vlak veel met verschillende lagen gitaren, een goede bas en drums. En ik voeg altijd ook een goede synthlaag toe. Dat is ook belangrijk.
Hoe is het project ontstaan?
Ik schrijf eigenlijk al heel lang. Ik gebruik het schrijven van nummers als een soort van uitlaatklep, omdat het voor mij gemakkelijker is om op die manier mijn gevoelens te uiten tegenover anderen, zeker als het gaat over trieste gevoelens. De liefde voor schrijven heb ik dan uiteindelijk gecombineerd met mijn liefde voor muziek. Eerst deed ik het vooral voor mezelf en voelde het heel zelfvervullend. Eenmaal mijn familie en vrienden mijn nummers hoorden, kwam ik op het punt om de muziek ook te willen uitbrengen.
© Irene Van Impe
Hoe is de sound van het project geëvolueerd? Waar gaat de muzikale reis naartoe?
Mijn eerste ep heeft een heel sterke bedroom-/indiepoptouch, omdat die nummers letterlijk in mijn slaapkamer zijn ontstaan. Ik had wel altijd die visie om ook met echte instrumenten op te nemen, maar ik had toen gewoon nog niet de mogelijkheden. Dan heb ik uiteindelijk mijn bandleden ontmoet en hebben we samen mijn tweede en derde ep opgenomen. Ik zou dus zeggen dat mijn sound geëvolueerd is van lofi-bedroompop tot een iets preciezer beeld dat ik in mijn hoofd had.
Betrek je je bandleden ook in dat schrijfproces?
Ik heb een heel heldere visie van wat ik wil maken en dan zet ik dat zelf gewoon om. Voor mijn derde ep heb ik trouwens voor het eerst met een andere producer gewerkt, Jasper Segers (producer van Sylvie Kreusch, nvdr.). Hij heeft mij geholpen bij het afwerken van mijn ep, maar wat echt belangrijk voor mij was, was dat, in dat creatieproces, zowel ikzelf als mijn bandleden alles zelf inspeelden.
Zijn er artiesten waar je inspiratie uit put op muzikaal of tekstueel vlak?
Ik zou zeggen Phoebe Bridgers op muzikaal vlak, en Ella Fitzgerald en Joni Mitchell op de manier waarop ze hun stem gebruiken. Ook The Smiths is een inspiratiebron, vooral productiegewijs en de manier van het brengen van een melodie met het zingen.
Wat zijn tot nu toe de grootste mijlpalen in je carrière?
Om eerlijk te zijn; gewoon al het delen van muziek met mensen en het feit dat ik al veel heb mogen spelen op heel veel leuke plekken in België. Vorig jaar heb ik voor het eerst in Parijs mogen spelen, dat was in het voorprogramma van Girls in Hawaii in een uitverkochte La Cigale. Dat voelde echt gek dat ik daar mocht staan.
Welke obstakels of uitdagingen kwamen al op je pad?
Het was moeilijk om mijn nieuwe ep ANGELO, die binnenkort uitkomt (17 januari, nvdr.), af te werken. Het is een heel persoonlijke ep en dat maakte dat het best lastig was om deze af te ronden op emotioneel vlak.
© Irene Van Impe
Wat is tot nu toe de mooiste fase of het mooiste moment geweest van je project?
De mooiste fase was redelijk in het begin, toen ik mijn muziek voor het eerst deelde met mensen. Het is ook fijn dat ik regelmatig berichten krijg van mensen die mij sturen hoeveel de nummers voor hen betekenen; dat vind ik gek op een goede manier. Het feit dat ik voor mezelf iets schrijf en er muziek over maak, en dat iemand anders zich er comfortabel in voelt. Dat is ook exact de reden waarom ik het deel.
2024 komt tot een einde. Hoe zou je de afgelopen 366 dagen omschrijven?
Intens en levensveranderend. Ik heb ook het besef dat alle veranderingen die dit jaar gebeurden heel positief zullen zijn voor 2025.
Met welke ambities kijk je naar 2025?
Ik ben heel enthousiast. Ik kijk ernaar uit om mijn ep uit te brengen en te zien wat dat kan betekenen voor anderen. Op 30 januari speel ik ook mijn releaseshow in de Ancienne Belgique Club in Brussel, een thuismatch waar ik ook echt naar uitkijk. En er komen nog heel veel leuke dingen aan waarover ik nog niets mag zeggen.
Wat is je ultieme droom?
Mijn ultieme droom is dat mijn muziek de soundtrack kan zijn in iemands leven – al is het maar een liedje of een stuk van het refrein, dat het iets kan betekenen als iemand bijvoorbeeld voor het eerst verliefd is of door een liefdesbreuk gaat. Als het er tien zijn, ben ik al over the moon. Maar nog leuker zou het zijn als het er tien miljoen zijn hé. (lacht)
Is er ook een zaal of een plek waar je van droomt?
Ik vind het al gek dat ik in de Ancienne Belgique Club (releaseshow op donderdag 30 januari, nvdr.) mag spelen, maar ik droom er ook van om ooit de grote zaal uit te verkopen. Dat zou heel episch zijn. En op vlak van festivals denk ik aan Rock Werchter en Pukkelpop in België, en als ik verder mag kijken aan een Lollapalooza in de Verenigde Staten.
Fan van Uwase? Volg haar op Instagram en TikTok.
De Grote Beren van Morgen 2025
Woensdag 1 januari: Ciska Ciska
Donderdag 2 januari: Jean Valery
Vrijdag 3 januari: Uwase
Foto’s door Irene Van Impe
Interview door Simon Meyer-Horn
Uitgeschreven door Simon Meyer-Horn
Speciale dank aan Kunsthal Gent
