De Grote Beren van Morgen 2025: Gull House

Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit binnen- en buitenland in de schijnwerpers plaatsen. Sommige acts laten zelfs zo een diepe indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom naar jaarlijkse gewoonte onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, een reeks waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen.

Na drie succesvolle edities in Antwerpen met onder andere BLUAI, Dressed Like Boys, Ão, ISE, Lézard en Porcelain Id, nodigden we afgelopen maand opnieuw acht opkomende artiesten uit voor een interview. Daarvoor trokken we voor het eerst naar Kunsthal Gent; het decor voor enkele portretten door onze fotografen Lennert Nuyttens en Irene Van Impe. De Diestse punkband Gull House staat klaar om in 2025 elk podium aan flarden te spelen.

Hoe zouden jullie je project voorstellen aan iemand die er nog niet vertrouwd mee is?

Jeroen (Sels, bas): Dat is een moeilijke vraag om op te antwoorden. We hadden het daar daarnet nog wat over in de auto. Ik denk dat de term die onze lading het beste dekt, gewoon ‘punk’ is.

Bram (Sels, zang): Maar dat is een brede term.

Jeroen: Ja, we waren wat aan het goochelen met andere termen. ‘Krachtig’ en ‘kort’ kwamen ter sprake. Wat ons samenvat, is het maken van korte statements in muziek.

Wat zijn de basisingrediënten van jullie muziek? Welke elementen komen vaak terug?

Jeroen: We spelen al meer dan tien jaar samen muziek; in het verleden ook bij andere bands. Toen we begonnen met Gull House, hadden we besloten om niet te hard na te denken – we zouden gewoon dóén, en zien wat er van kwam. Dat heeft zich dan geuit in het feit dat iedereen een stuk van zichzelf meenam. Het is op gitaar gebaseerde, snelle punk met een noisy kant. We experimenteren soms. We zien onszelf niet als iets enorm vernieuwends, maar eerder als een fijne mix van wat iedereen meebrengt; iets dat organisch tot stand komt. Die lijn proberen we wel heel hard door te trekken.

Jullie zeiden het al: jullie spelen al tien jaar samen. Wanneer kwamen jullie dan tot het punt om Gull House als een nieuw begin te zien? Hoe is jullie project ontstaan?

Jens (Rubens, gitaar): We zaten samen met wat andere kameraden bij Coma Commander, dat was onze vorige band. Ik denk dat we toen eens gezegd hebben van: ‘Oké, we willen eens iets anders doen.’ We bleven maar hetzelfde pad bewandelen. Dan stelden we ons de vraag wat we nu écht wilden maken. En we besloten dat gewoon te doen zonder er te veel verwachtingen aan te hangen, of ons de vraag te stellen of het paste binnen een bepaald genre.

Hoe is de sound van het project geëvolueerd? Waar gaat de muzikale reis naartoe?

Bram: Die is volgens mij nog steeds aan het evolueren. Wat we heel graag willen doen, is vrij snel na een release al iets nieuws uitbrengen. We blijven dus snel nummers maken, omdat we op dezelfde lijn willen blijven. We voelen wel dat die muziek verder evolueert. Hoe langer we dat doen, hoe meer het ‘Gull House’ wordt. We zien hoe alles loopt, maar de ep Gull House I laat horen dat het allemaal een samenhangend geheel is. We gaan in januari opnieuw naar de studio met vier à vijf nummers die weer een bepaalde samenhang hebben. Ik denk dus dat we de Gull House-sound gevonden hebben, of aan het vinden zijn.

Zijn er artiesten waar jullie inspiratie uit putten op muzikaal of tekstueel vlak?

Jeroen: Het voornaamste is dat die inspiratiebronnen voor iedereen verschillend zijn. Als we samen komen, wordt dat in een pot gegooid en dan komt er iets anders uit.

Jens: We zijn ook kritisch voor elkaar, net omdat we al zo lang samen spelen en samen muziek luisteren. Zo proberen we ieders rare ideeën, die totaal verschillend zijn, samen te krijgen. Iedereen heeft zijn eigen favoriete genres. Punk is dan wel de gemene deler, maar dat maakt dat het vlot.

Bram: Ik denk ook dat net dat het verschil is met hoe dat het vroeger was. Toen zochten we sneller naar hoe we wilden klinken. We zijn nu niet aan het zoeken naar het geluid van een band die al bestaat, al is het ook niet dat we per se ‘anders’ willen zijn. Het is nu een combinatie van datgeen Jens net zei. Alles komt samen op een organische manier. Dat is fijn om te zien.

Jeroen: We hebben toen we met dit project begonnen ook een beetje onder elkaar afgesproken van: ‘We gaan niet proberen muziek te maken om daarmee bepaalde dingen te bereiken.’ We hebben nu ons voorgenomen hetgeen te maken wat wij leuk vinden. Iedereen doet daar zijn ding mee. Er zit geen groot plan achter. Dat is niet de bedoeling.

Wat zijn tot nu toe de grootste mijlpalen in jullie carrière?

Jens: Voor mij de release van onze eerste ep. Als ik daar terug naar luister, dan denk ik nog altijd: ‘Nice.’

Bram: Het feit dat ze ook uitgekomen is via Pang Pang Records en Ronny Rex, vind ik voor ons een beetje een bevestiging ‘dat het toch wel iets betekent’. Dat zijn twee coole labels waar we echt naar opkijken. Het is ook fijn dat zij in onze muziek geloven. Dat is wel een mijlpaal.

En qua liveshows? Hebben jullie een show die er echt bovenuit stak?

Jens: Niet per se. Ik vind dat we op korte tijd allemaal coole shows hebben kunnen doen; van Fun House tot Trix en de Bootstraat. Allemaal coole venues. Het wordt leuk gearrangeerd. We spelen best veel voor een band die nog niet zo lang bezig is.

Bram: We krijgen nu al veel kansen waarvan ik denk: ‘Wow, zo vroeg in ons circuit.’ Dat zijn stuk voor stuk de ‘juiste’ shows. We zijn daar heel dankbaar voor, ook om dit hier te doen. Het loopt allemaal zoals we hadden gehoopt, maar niet hadden verwacht. Het gaat in de juiste richting.

Welke obstakels of uitdagingen kwamen al op jullie pad?

Jeroen: Niet zoveel, denk ik; ik kan me toch niet meteen iets herinneren. We zijn hier ook in gestapt zonder verwachtingen. We hadden het er net nog over. We hebben natuurlijk wel ambitie, we zoeken wel naar manieren om te groeien als band. Maar mocht er niemand nog kiezen om naar onze muziek te luisteren, dan zouden we nog steeds hetzelfde blijven doen: op donderdag repeteren en muziek blijven maken.

Wat is tot nu toe de mooiste fase of het mooiste moment geweest van jullie project?

Bram: Voor mij vooral het feit dat het idee marcheerde om gewoon onder ons iets te doen, zonder een groot plan. Dat klinkt mooi op papier, maar het feit dat we daarin slagen en er genoeg zotten zijn die daarin geloven en ons kansen geven, dat is op zich al een immens verschil van hoe we tien à vijftien jaar geleden samen muziek zijn gaan maken. We zijn daar ook wat volwassener in geworden. En je kan dan hopen dat het werkt, maar je weet nooit op voorhand of dat effectief zo zal zijn. Het is niet dat we daar strategisch over nadenken. Dat op zich is een prachtig gegeven.

2024 komt tot een einde. Hoe zouden jullie de afgelopen 366 dagen omschrijven?

Jeroen: Ik weet het niet echt… 2024 voelt aan als een soort geboortejaar. Het voelt aan alsof we een jaar geleden niet bestonden als Gull House. Als we daar nu op terugkijken, is er best wat gebeurd: we hebben een ep uitgebracht, coole shows gespeeld… Dat is voor mij een goede en fijne start.

Met welke ambities kijken jullie naar 2025?

Jens: We gaan in januari sowieso terug de studio in. En dan is het plan om in het voorjaar – ik durf het voorzichtig te zeggen – die ep uit te brengen. Voor later hebben we het plan om in het najaar de volgende op te nemen, en zo blijven we bezig. Eerst altijd ep’s, zo houden we de korte momentopnames intact. In tussentijd zoveel mogelijk shows spelen.

Naar welke studio gaan jullie? Werken jullie samen?

Jens: We gaan naar Tooth Mountain Studio van Rafael Valles Hilario van Tuff Guac. Die ligt in Zwendel bij Antwerpen. We hadden onze vorige ep daar ook opgenomen, gewoon met de band live op tape. En dan de vocals achteraf.

Bram: Raf begreep ook goed wat we als band wilden maken. We wilden onze snelle beslissingen laten gelden. Zo zijn onze nummers ook geschreven en zo willen we ze ook opnemen: heel ongenuanceerd. Op tape zijn er niet oneindig veel kansen om te blijven prutsen, maar dat hoeft voor ons ook niet. Het was dus een no-brainer om opnieuw met hem samen te werken; hij heeft onze muziek laten klinken hoe we willen dat alles klinkt. Dat staat dus al op de planning, naast enkele shows in het voorjaar die in de lijn staan van wat we al deden: fijne venues, plekken… We hebben echter nog nooit in Diest gespeeld, en dat zit er ook niet onmiddellijk aan te komen.

Waar gaan jullie dan juist spelen?

Jeroen: Antwerp Music City

Bram: We hebben ook een show in Brussel, Doornik komt er nog ergens aan… De plekken zijn steeds meer verspreid, en dat is tof. En dat we daar de kans krijgen om mensen te laten horen van wat we aan het doen zijn, evenzeer. Het is aan het publiek om het goed of niet goed te vinden. Wij willen gewoon ons ding doen. We hopen voorzichtig in de zomer wat leuke festivals te doen, maar daar kunnen we nog niet veel over zeggen. Het is nog vroeg en we zien wel wat er komt.

Wat is de ultieme droom?

Jens: Voor mij persoonlijk is dat dat het kan blijven bollen zoals het nu gaat. Voor mij is de droom dat ons parcours niet verstoord wordt door externe factoren, en dat we ons ding kunnen blijven doen. En zo kunnen we zien waar we eindigen.

Bram: We beseffen zelf ook heel erg wat de waarde is van muziek maken met je beste maten. Dat klinkt allemaal klef, maar dat is iets waarbij ik denk van: ‘Je kan elke week met je maten een pint gaan drinken’, of ‘Je kan pinten drinken én muziek maken.’ Die combinatie is treffend voor ons.

Als mensen blijven geloven in wat we doen en ons kansen blijven geven, dan mag dat voor mij eeuwig zo blijven duren. We hebben tegen Thibault (Reynders, booker, nvdr.) gezegd dat we alles in overweging nemen. Als iets juist voelt, dan doen we dat gewoon. We hebben tegen elkaar al gezegd dat we hard willen werken voor deze band; we willen er veel tijd en moeite in steken, net omdat het zo plezant is. We willen zeker ook twee ep’s per jaar uitbrengen… als er een repetitie niet doorgaat, voelt dat aan alsof we stilstaan.

Jeroen: Er is ook een groot DIY-gegeven bij de manier waarbij we naar dingen kijken en dingen aanpakken. We zitten niet te wachten totdat er iets gebeurt. Ik denk dat we er gewoon voor gaan. We wachten niet totdat iemand vraagt om iets nieuws te maken of eens te komen spelen. We proberen zelf sociale media te doen, we rijden zelf naar shows, we gaan zelf de studio in… We proberen dingen neer te zetten zonder te veel te willen sjoemelen. Het is dan ook aangenamer om op die manier kansen te krijgen. Dat maakt ons dankbaar voor de manier waarop we ons proberen te uiten.

Fan van Gull House? Volg de stappen van de band op Instagram en Facebook.

De Grote Beren van Morgen 2025

Woensdag 1 januari: Ciska Ciska
Donderdag 2 januari: Jean Valery
Vrijdag 3 januari: Uwase
Zaterdag 4 januari: De Internationale Grote Beren Van Morgen – Deel 1
Maandag 6 januari: Gull House

Foto’s door Lennert Nuyttens
Interview door Simon Meyer-Horn
Uitgeschreven door Cédric Ista
Speciale dank aan Kunsthal Gent