© Lennert Nuyttens
Het ontdekken van nieuwe muziek zit in het DNA van Dansende Beren en zorgt ervoor dat we bijna dagelijks nieuwe artiesten uit binnen- en buitenland in de schijnwerpers plaatsen. Sommige acts laten zelfs zo een diepe indruk achter, dat we hen een extra duwtje in de rug willen geven. In januari stellen we daarom naar jaarlijkse gewoonte onze ‘Grote Beren van Morgen’ voor, een reeks waarmee we acts met veel potentieel in de schijnwerpers zetten en doorheen het jaar wat nauwgezetter volgen.
Na drie succesvolle edities in Antwerpen met onder andere BLUAI, Dressed Like Boys, Ão, ISE, Lézard en Porcelain Id, nodigden we afgelopen maand opnieuw acht opkomende artiesten uit voor een interview. Daarvoor trokken we voor het eerst naar Kunsthal Gent; het decor voor enkele portretten door onze fotografen Lennert Nuyttens en Irene Van Impe. Het soulpopduo FÄM stelt zich vandaag voor.
Hoe zouden jullie je project voorstellen aan iemand die er nog niet vertrouwd mee is?
Marie (Cassiers, vocalist-songwriter): Ik zou zeggen… ‘soulful pop, met een boodschap’; een beetje à la Olivia Dean, Jordan Rakei, Tom Misch… een mix van al onze inspiratiebronnen, eigenlijk. Maar ja, ‘soulful pop’, wat is dat? Dat is misschien niet zo heel duidelijk. (lacht)
Jannick (Colebunders, producer/keys): Ik denk dat binnen ons soul/pop-terrein elk nummer helemaal anders is. Ik denk dat we onszelf kunnen samenvatten als ‘voor ieder wat wils’. Het dansbare hebben we al gedaan, nu gaan we een meer jazzy richting uit – die van Olivia Dean. Hetgeen waar we sinds een paar dagen mee bezig zijn, is heel relaxed en klinkt meer als Cleo Sol. Het is dus heel erg divers; we vinden het fijn om alle terreinen een beetje te verkennen.
Marie: Gewoon voelen en doen waar we zin in hebben.
Wat zijn de basisingrediënten van jullie muziek? Welke elementen komen vaak terug?
Marie: Beetje peper, beetje zout. (lacht)
Jannick: Ik ben persoonlijk heel erg fan van drums en bassen. Daar hecht ik het meeste belang aan bij onze nummers, en daar bouw ik dan verder op. Ik denk dus dat dat zeker wel ons basisingrediënt is. Dat, in combinatie met een melodie die catchy is en songteksten waar mensen zich in herkennen. De rest is dan eigenlijk effectief gewoon ‘peper en zout’ erna.
Marie: Aftoppen.
Jannick: De rest is afwerken, inderdaad. Maar bas, drums en de songteksten zijn de basis.
Hoe is jullie project ontstaan?
Marie: Ik ben zelf al heel lang bezig met muziek en had altijd de droom om er professioneel iets mee te doen. Als kind bleef dat bij wat liedjes schrijven, je kent het wel… Met mijn broers heb ik zelf een benefietconcert georganiseerd voor mijn eindproject in het zesde middelbaar; we hebben daar nummers voor geschreven, zij hebben meegespeeld, we hebben geld ingezameld enzovoort. Toen zeiden we: ‘Nu moeten we onszelf een naam geven.’ Mijn broer zei opeens: ‘Wij zijn familie – fam.’ En zo is de naam FÄM ontstaan.
Uiteindelijk zijn mijn broers tien en zeven jaar ouder en hebben zij hun eigen carrière, maar ik wilde nog altijd muziek blijven maken. En ik vond FÄM een heel toffe naam, dus ik dacht: ‘Ik probeer daarmee verder te gaan.’ Ik zocht wel nog iemand die dezelfde muzieksmaak had als ik, dus toen heb ik letterlijk een zoekertje gezet op VI.BE met: ‘Ik zoek een pianist’ – vooral ook omdat ik wilde optreden. Jannick heeft daar megasnel op gereageerd en een dag nadat wij elkaar voor de eerste keer ontmoet hadden, stonden we al op een podium met ons twee.
Toen ontdekte ik dat hij niet alleen keigoed piano kan spelen, maar ook een zotte drummer en producer is, compleet in de stijl waar ik muziek in wilde maken. In het begin was het voor mij wat ‘depressed deephouse’, maar toen kwam Jannick erbij en hebben we elkaar geïnspireerd tot datgene we nu zijn, twee jaar later.
© Lennert Nuyttens
Hoe is de sound van het project geëvolueerd? Waar gaat de muzikale reis naartoe?
Jannick: Voor mij als producer, maar Marie sluit zich daar ook wel bij aan denk ik, ben ik meer en meer richting live instrumentatie aan het gaan. De ‘depressed deephouse’ van in het begin werd allemaal laptopgewijs gemaakt, wat ook goed is, natuurlijk. Ik ben intussen echter ook meer met recording bezig, terwijl ik me daarvoor echt puur op producing focuste.
Ik heb zoveel loops en samples, die allemaal goed zijn, maar het geeft toch altijd iets extra’s als je er live iets nieuws in brengt. En ik denk dat we daar wel meer naar proberen toe te werken: een live gebeuren. Het is natuurlijk ook fijn dat als we al die samples met live instrumenten inspelen, dat makkelijker naar een band vertaald kan worden.
Aangezien jullie slechts met z’n tweeën zijn: hoe spelen jullie nu live?
Jannick: Nu gebeurt het eigenlijk vaak nog grotendeels met tracks die meespelen, en dan haal ik de keys er bijvoorbeeld uit en speel ik die live in. We hebben nu wel een paar nummers die met live drums zijn, maar voorlopig loopt dat allemaal gewoon mee op backingtrack. Op termijn willen we dat wel graag met een live drummer beginnen werken. Momenteel doen we de optredens wat tussendoor, omdat we nog volop aan het werken zijn aan nieuwe nummers. Ik denk dat van zodra we de ep klaar hebben, we willen focussen op iets live mooi in elkaar steken.
Marie: Je voelt ook wel dat dat live meer zou werken, zo’n live drummer. Als we de nieuwere nummers spelen, voelen we bij onszelf, maar ook bij het publiek, die vibe van dat live gevoel.
Zijn er artiesten waar jullie inspiratie uit putten op muzikaal of tekstueel vlak?
Marie: Véél. (lacht)
Jannick: Heel erg veel, ja. Dat is ook misschien eigen aan de tijd van Spotify natuurlijk. Vroeger kocht je een album en bleef je dat luisteren, maar nu heb je zoveel afspeellijsten en kom ik elke dag een nieuwe artiest tegen die dan één of twee nummers heeft die ik goed vind. Olivia Dean hebben we allebei al vermeld, maar dat is een artieste waar ik echt volledige albums van luister. Dat komt misschien ook doordat onze vibe een beetje in haar stijl zit. Voor de rest is het vaak Discover Weekly op Spotify.
Marie: Voor mij hetzelfde wel. Olivia Dean; niet alleen de muziek, maar ook haar vibe op het podium – zij straalt iets uit waar ik naar kan blijven staren, als ik bijvoorbeeld een TikTok-video zie voorbijkomen. Ze haalt haar noten met zo’n gemak en flair, precies alsof ze thuis in haar zetel zit. Ook tekstueel vind ik haar heel cool.
Verder is voor mij persoonlijk Jordan Rakei een inspiratie, ook tekstueel. Ik ben onlangs naar de AB geweest om hem te zien… die neemt je twee uur lang mee in zijn muzikale wereld, dat is echt waanzin. Zo zijn er echt nog twintig die ik kan opnoemen. (lacht)
© Lennert Nuyttens
Wat zijn tot nu toe de grootste mijlpalen in jullie carrière?
Jannick: De ‘Grote Beren van Morgen’ is zeker wel een van onze mijlpalen. (lacht)
Marie: Ja, zeker!
Jannick: We zijn de voorbije twee jaar ook heel low profile geweest en hebben vooral geschreven… we probeerden niet te veel op de voorgrond te treden.
Marie: We hebben niets uitgebracht, zelfs tot begin dit jaar pas. Ik heb een paar keer naar Dansende Beren gestuurd om een single die we uitgebracht hadden, te laten horen. Om dan hier nu zo te zitten… Dat is wel echt supercool! Om de vorige twee singles op te nemen zijn we naar Londen geweest, dat was voor mij echt mijn kinderdroom die uitkwam – echt geweldig.
Jannick: Ik denk dat mensen ontmoeten ook zeker een mijlpaal is. Dat is het mooie aan muziek maken; niet noodzakelijk dat je op jezelf bent, maar ook dat je anderen betrekt. We hebben een nummer dat waarschijnlijk dit jaar uitkomt is met iemand die gitaar speelt op iets waar ik mee bezig was; je voelt daar zo’n inspiratie in terug. Daar doe ik het voor; het gevoel dat ik krijg als Marie zingt of hij gitaar speelt – dat is ook een mijlpaal.
Marie: De kleine dingen ook zeker.
Jannick: Dus ja, er zijn veel mijlpalen. (lacht)
Marie: Er was een tijdje terug een moment dat ik zei: ‘Oké Jannick, nu moeten we echt eens gaan vieren’, want wij zijn twee perfectionisten die altijd zo zijn van: ‘Mijlpaaltje behaald, goed, maar nu moeten we wel schakelen en verderwerken naar het volgende!’ Toen zei iemand in mijn omgeving: ‘Ga dat toch eens vieren!’, dus zijn we toen we in Londen waren iets gaan eten. We hebben onze successen gevierd!
Jannick: Het is exact zo. Zodra een nummer uit is, staat mijn vizier op het volgende. Wanneer mensen dan tegen mij beginnen over het aantal streams, of zeggen: ‘Je bent goed bezig’, weet ik nooit hoe ik daarop moet reageren.
Marie: Ja, ik heb hetzelfde. Onlangs vroeg iemand hoeveel streams “Losing Again” had. Ik zei dan: ‘Wacht, ik zal eens kijken, ik weet het niet vanbuiten. Ah, vijfhonderdduizend.’ En zij reageerde: ‘Vijfhonderdduizend, wat?!’ Dat is keicool, maar je bent al aan het volgende aan het denken, dat minstens even goed moet zijn. Maar zo kan je alles in het negatieve trekken natuurlijk, we blijven positief!
Welke obstakels of uitdagingen kwamen al op jullie pad?
Jannick: Echte obstakels zijn we nog niet veel tegengekomen, denk ik.
Marie: We zijn eigenlijk pas sinds maart bezig, omdat toen onze eerste single is uitgekomen. Dus échte obstakels niet, nee.
Jannick: Ik denk eerder ‘uitdagingen’. Een mogelijk obstakel dat nog kan komen, is het uitbrengen van nummers die minder goed gepercipieerd gaan worden en niet het aantal streams halen. Daar ben ik wel al op voorbereid, maar ik heb tegen Marie gezegd dat we muziek moeten blijven maken die we zelf goed vinden. Als dat niet goed onthaald wordt, maakt dat niet uit, zolang we er zelf maar tevreden over zijn. Omdat de vorige twee singles het zo goed deden, gaat dat onbewust wel meespelen wanneer we een nieuw nummer uitbrengen.
De ep uitbrengen wordt wel een uitdaging, denk ik, omdat ik heel graag singles uitbreng en nooit eerder een ep heb uitgebracht. Om dan ervoor te zorgen dat dat vijf-zes nummers zijn die iets van een verhaal brengen… dat wordt wel een dingetje.
Marie: Soms is het ook keuzes maken. Onlangs hadden we een nummer afgewerkt en waren we toch niet overtuigd. Dan hebben we de keuze gemaakt om dat toch eventjes uit te stellen, misschien dat daar binnenkort wel nieuwe inspiratie voor komt.
Wat is tot nu toe de mooiste fase of het mooiste moment geweest van jullie project?
Jannick: Voor mij persoonlijk was dat “Losing Again”; ik wil bescheiden blijven (lacht), maar ik hoor dat zelf heel graag. Ik ben héél perfectionistisch, maar daar was ik wel écht tevreden over. Toen we dat uitbrachten, was dat een van de weinige keren dat ik echt graag wilde dat mensen het konden luisteren. Dat was voor mij, intern, het mooiste moment, omdat ik fier was om dat nummer te brengen.
Marie: Bij mij is het iets algemeens: het gevoel dat je hebt wanneer je begint aan een lied met een idee in je hoofd, dat is altijd wat vaag. Eenmaal dat lied dan uit is en je ziet dat mensen het goed vinden, dat geeft echt een kick. Om het afgewerkte product dan zelf te horen en te beseffen: ‘Wauw, dit is echt wat ik voor ogen had.’ Maar één moment… Het is een beetje van alles.
Jannick: Ons etentje in Londen misschien? Dat was een schoon moment. (lacht)
Marie: Ons etentje, in Londen, voilà! (lacht)
© Lennert Nuyttens
2024 komt tot een einde. Hoe zouden jullie de afgelopen 366 dagen omschrijven?
Marie: Onverwachts turbulent.
Jannick: Ik zou zeggen: ‘never not exploring’. (lacht)
Marie: (lacht) Dat is nu je nieuwe quote! Maar het is wel waar; het is allemaal nieuw.
Jannick: Ja, positief zoeken eigenlijk. Nog steeds. Zelfs hoe we ons eigen genre moeten omschrijven, vinden we moeilijk, omdat elk lied dat we maken helemaal anders is. Dat is ook het fijne aan muziek maken, vind ik. Je moet niet denken: ‘Wij spelen punkrock, dus dit nummer is eigenlijk te poppy voor mijn genre.’ Dat is misschien wel het leuke aan ons, dat we daar niet per se rekening mee houden. Als wij een singer-songwriter-nummer willen maken, dan doen we dat gewoon.
Marie: Dat is ook anders als je aan een label of management vasthangt.
Jannick: Die vrijheid hebben we natuurlijk.
Marie: We hebben een vrije samenwerking met een label. We kunnen sturen en vragen of een bepaald lied bij hen past, maar we mogen ook nog andere dingen uitbrengen als we daar zin in hebben. Dat is heel fijn, want zij hebben ons met ons laatste lied aan het huidige aantal streams geholpen. We gaan dus zien hoe die samenwerking nog verder zal verlopen.
Met welke ambitie kijken jullie naar 2025?
Marie: Voor 2025 zijn de ambities een ep uitbrengen en daarna veel meer spelen, een netwerk opbouwen, een band vinden… Daar kijk ik wel naar uit.
Jannick: Voor mij persoonlijk nóg betere muziek proberen uitbrengen, een volgende ep onder meer. Ik hou van produceren en aan nummers werken – het live gedeelte doe ik iets minder graag – dus dat is vooral waar ik naar uitkijk voor 2025. Nog meer, en hopelijk nog beter.
Zijn er al concrete dingen waar jullie naartoe werken?
Jannick: Er is eigenlijk van alles op til. We hebben een paar samenwerkingen met andere artiesten, waarmee één nummer reeds in een ver stadium zit, en véél ideeën.
Marie: Twee Belgische artiesten! Eentje met XXJULÍA; ze komt ook uit Antwerpen, maar woont nu in Nederland en heeft wat meer funksoul in zich – dat is echt een keitoffe combinatie. Dan is er nog Nico Ducarme, hij komt uit Brussel, echt een coole gast.
Jannick: Inderdaad een geweldige singer-songwriter en gitarist. We hebben ook nog iemand uit Taiwan! (lacht)
Marie: We kregen ineens een berichtje via Instagram: ‘Hey, I love your song and I wanna work with you!’ We gingen kijken naar haar muziek en waren zo van: ‘Damn, dit is écht goed en ze heeft veel streams.’ Echt een heel toffe vrouw! Veel collabs dus. (lacht)
Wat is de ultieme droom?
Jannick: Een tijdje geleden kregen we in een ander interview dezelfde vraag en mijn antwoord blijft hetzelfde: ik zou heel graag in het voorprogramma van Olivia Dean spelen. Ik ben wel meer een voorprogramma-guy; ik vind dat een fijne plek om te staan, omdat mensen geen verwachtingen van je hebben. Je kan dus niet teleurstellen, want mensen komen niet voor jou.
Marie: Ik heb veel dromen. (lacht) Toch zeker een show in de Ancienne Belgique of De Roma… Een eigen show die uitverkocht is, gewoon. Mensen die echt voor jouw muziek komen en denken: ‘Dat is een cool duo, die muziek doet mij iets voelen.’ Daarnaast ook graag de typische: Pukkelpop of Rock Werchter! Maar dat zullen we wel zien. (lacht)
Jannick: Dat je een optreden kan geven – groot of klein – waarbij mensen speciaal voor jou komen, dat lijkt me echt heel vet. Dat mensen denken: ‘FÄM speelt – Ik ken die muziek, ik vind dat goed, ik ga er naar kijken!’
Fan van FÄM? Volg de stappen van het duo op Instagram en Facebook.
De Grote Beren van Morgen 2025
Woensdag 1 januari: Ciska Ciska
Donderdag 2 januari: Jean Valery
Vrijdag 3 januari: Uwase
Zaterdag 4 januari: De Internationale Grote Beren Van Morgen – Deel 1
Maandag 6 januari: Gull House
Dinsdag 7 januari: FÄM
Foto’s door Lennert Nuyttens
Interview door Lucas Palmans
Uitgeschreven door Liese Vanherwegen
Speciale dank aan Kunsthal Gent
