© Sinna Nasseri
Aan het Amerikaanse Real Estate kunnen we ondertussen gerust een cultstatus toewijzen. Met reeds zestien jaar op de teller zijn ze waarschijnlijk een van de meest bejubelde janglerockbands. In die tijd brachten ze zes albums uit, waarvan Atlas in 2014 waarschijnlijk het bekendste is, met nummers zoals “Had to Hear” en “Talking Backwards”. Dat de hype anno 2024 nog niet gaan liggen is, bewezen ze eerder dit jaar nog met de release van hun laatste plaat “Daniel“, dat op bijzonder veel lovende kritieken kon rekenen. Tenzij Real Estate de uitzondering op de regel is, hebben ze wat ons betreft de mythe dat een gemiddelde groep maar vijftien jaar populariteit te goed heeft wel ontkracht. Die reputatie mochten ze gisterenavond in Het Depot wat extra kracht bijzetten, waar ze een meer dan degelijke set speelden van maar liefst twintig nummers.
De eer om de avond aan te zwengelen was aan het gezellige indieprojectje villagerrr. De band uit Ohio had drie van zijn leden ginds gelaten en speelde als duo zittend wat nummertjes uit hun repertoire. Dat repertoire is overigens vrij uitgebreid, zo leert ons een snelle opzoeking op hun digitale platformen. Vier albums in de ether en tóch nog drie onuitgebrachte nummers spelen, je moet het maar kunnen. Niet dat de kwantiteit daarom boven kwaliteit kwam te staan bij de twee Amerikanen, die voor de gelegenheid twee stoelen, een gitaar en een mini basgitaar het podium op hadden gesleurd. Hun muziek klonk gezellig en kon naarmate hun setje vorderde rekenen op steeds meer bijval van het publiek. De liedjes waren sterk en de gitaarpartijtjes origineel, maar daarnaast deden ze beiden ook hun best om wat te praten met hun toeschouwers, die de groep na afloop bedankten met een luid applaus. De toon was met andere woorden gezet.
Een half uurtje later betrad Real Estate dan eindelijk het podium van Het Depot. Waar het voor een muzikant met zoveel jaren op de teller meestal gewoon een kwestie is van inpluggen en gaan, zat het frontman Martin Courtney niet mee. Zijn akoestische gitaar galmde niet door de boxen, waardoor hij de hele set op zijn elektrische gitaar moest spelen, wegens gebrek aan roadie. Meer indie dan dat wordt het niet. Toch deed dat niet af aan de vibe van het optreden: opener “Somebody New” klonk zo wat frisser en wat meer rock-‘n-roll, waardoor we het gevoel kregen dat de band niet veel tijd nodig had om warm te lopen.
Een neveneffect van die afwezige akoestische gitaar was spijtig genoeg wel dat er een groot deel van de dynamiek verloren ging in de mix. Dat was vooral voelbaar bij nummers zoals “Interior” en “It’s Real”, al op plaats drie in de set, die net te stroef klonken. Niet dat de groep daarom geen zin had in hun optreden, want op verschillende momenten werden er mopjes gemaakt over de kapotte gitaar. Bij het liedje “Past Lives” bijvoorbeeld, dat ze speciaal voor het Leuvense publiek uit hun hoed hadden getoverd: ‘The past… Like when your guitar worked?’ Het is eigen aan indiebands om van elke situatie het beste te maken, maar de groep die we gisteren zagen spelen was na al die tijd gewoon nog authentiek Real Estate.
Een van de hoogtepunten die we gisterenavond zagen, lag ongetwijfeld bij “Water Underground”, dat als akoestische rocker door de elektrische gitaar net dat tikkeltje meer pit leek te bevatten. Wat nadien volgde, was een lange reis doorheen de carrière van de groep uit New Jersey. Hitjes “Talking Backwards” en “Darling” zorgden voor meezingmomenten en kregen de hele zaal mee, maar we hadden het gevoel dat de show best wel een half uur korter had kunnen zijn, zonder daarvoor aan kwaliteit in te ruilen. Waar Real Estate voor de trouwste fans een set uit de duizend speelde, was die voor ons net iets te uitgesponnen en verloren we soms de aandacht.
Toch deden ze hun best om het publiek steeds weer mee te krijgen, zij het met een specialleke zoals “Past Lives”, dat ze sinds lange tijd niet meer hadden gespeeld, of door middel van interactie met het publiek. Als toegift wisselde de groep het eerste encorenummer in voor fan favourite “Beach Comber”, dat opnieuw zorgde voor een bescheiden feestje. Afsluiten deden ze met “Saturday”, nog zo’n Real Estate-klassieker. Op die manier voelde de set unieker aan en dat kunnen we zeker appreciëren. Als elke show anders is, maakt het dat namelijk nog waard om terug te blijven komen. Waar hun muziek vaak de gevoelens van ‘laid-backness’ en vernieuwing oproept, voelde hun set gisterenavond ook aan als een frisse lentebries.
Real Estate toonde gisteren in Het Depot dat ze na een carrière van zestien jaar nog altijd niet zijn uitgespeeld en dat ze daarbij nog altijd plezier kunnen hebben op een podium. Ouder werk werd prachtig aaneen geregen met nieuwere nummers, zoals die van hun laatste plaat. Die songs bewezen elk hun waarde binnen het oeuvre en zorgden geregeld voor verfrissing in een soms te langdradige set. De groep speelde gisteren een vrij frisse en technisch sterke set die ons deed terugdenken aan bloemetjes en bijtjes onder de warmte van de lentezon, maar miste net dat tikkeltje extra.
Setlist:
Somebody New
Flowers
It’s Real
Younger Than Yesterday
Primitive
Water Underground
Interior
Crime
Talking Backwards
Out of Tune
Freeze Brain
Darling
Past Lives
Haunted World
Say No More
Wonder Years
Paper Cup
Had to Hear
Beach Comber
Saturday
