©️ CPU – Joost Van Hoey (archief)
De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique als decor, en opnieuw bleek dit een prachtige keuze van de organisatie te zijn. Niet alleen was de zaal goed gekozen, maar ook de geprogrammeerde bands blonken opnieuw uit; op sommige momenten konden we zelfs spreken van absolute wereldklasse. Aan bod kwamen landgenoten STONKS en The Guru Guru, evenals zuiderburen Lysistrata.
Als eerste was het Brusselse postrockproject STONKS aan de beurt. Het viertal bracht ons een grotendeels instrumentale set, die muzikaal werd aangekleed door gitaar, bas, drum en trompet. Dat laatste element viel bij ons enorm in de smaak, omdat het een zekere jazzy feel aan de songs toevoegde. Die toets werd voortdurend vermengd met enkele progressieve elementen, waardoor de muziek meer naar jazzrock begon te neigen. Wij hieven in ieder geval het glas. Gedurende de set werd er aanzienlijk geëxperimenteerd met vreemde maatsoorten: de bandleden toonden tussen 5/4 en 6/4 in bijzonder goed op elkaar ingespeeld te zijn. Daarnaast beschikten de vier over een uitstekende podiumpresentatie: bij technische foutjes speelde de groep aan hetzelfde tempo door, zelfs toen de gitaarriem van de frontman een eigen leven begon te leiden. Die podiumpresentatie bleek verder goed van pas te komen bij het publiek dat nog niet bekend was met STONKS. De groep kreeg alle energie die ze uitstraalde drievoudig terug van de aanwezigen.
Het lijkt wel een patroon bij het publiek dat dit weekend naar de optredens van Ways Around kwam: iedere band werd met liefde ontvangen en kreeg bij elk nummer een hartverwarmend applaus. Dat was bij deze vier Brusselaars niet anders. Het hoogtepunt van de set werd bereikt tijdens het voorlaatste nummer: “Sparkling/Still” werd afgesloten met een lange, hypnotiserende instrumentale bridge. We kunnen niemand veroordelen die gelijkenissen begon te zien met de Engelse postpunkgroep Squid. Ze waren gewoonweg fantastisch. Als enige act van de avond zorgden ze zelfs voor enkele creatieve visuals: een breedbeeldcamera die linksboven op het podium gemonteerd stond en gericht was op de band, werd met enkele trippy effecten op een wit doek achter de band geprojecteerd. Qua inlevingsvermogen verdienen ze hier dan ook extra punten voor.
Een uurtje later was het de beurt aan het Franse Lysistrata, die ons trakteerde op bijna vijftig minuten lang een mix van shoegaze, posthardcore en punkrock. Verzin daar maar eens een overkoepelende term voor. Wij zullen ons er in ieder geval niet aan wagen. Waar we ons wel over durven uit te spreken, is het feit dat Lysistrata zonder twijfel een van de meest gepassioneerde sets bracht van het hele festival. Met hun pedalboards rijkelijk gevuld, kregen we maar liefst elf nummers voorgeschoteld. Degene die hun setlist samenstelde verdient een pluim, want elke song vloeide bijna naadloos over in de volgende. Daarbij wist de groep ons bij elk nummer te verrassen met een vloeiende verandering in tempo – lees: een rustiger stukje – om er vlak daarna abrupt weer in te vliegen. We kunnen eigenlijk niets negatiefs zeggen over Lysistrata. Elk nummer werd tot in de puntjes uitgewerkt (zonder dat we ons verveelden) en het publiek werd meermaals dankbaar toegesproken: qua concertbeleving vijf sterren, wat ons betreft. We kijken in ieder geval uit naar hun volgende optreden.
© CPU – Chris Stessens (archief)
Het festival werd afgesloten door The Guru Guru. De Limburgse noiserockers brachten in oktober het nieuwe album Make (Less) Babies uit en begaven zich al snel op een missie om dit album te promoten. Wie The Guru Guru zegt, denkt meteen aan een strakke, energieke liveshow – iets wat gisterenavond weer duidelijk werd. Of het nu frontman Tom Adriaenssens was die citroenschijfjes naar het publiek gooide tijdens “Lemon-Aid, Lemon-Cello (Bear Dance)”, of die tijdens “Make Less Babies” het publiek voorzag van seksuele voorlichting door condooms het publiek in te werpen: iedereen die de band live heeft gezien, weet dat het vijftal staat voor een totaalervaring. En dat bewezen ze nogmaals in de museumzaal van de Botanique gisteren.
De focus van het optreden lag, begrijpelijk, op de nummers van hun laatste release. Van de tien nummers op het album kregen we er in de Botanique maar liefst acht te horen. Deze nummers vertaalden zich live bijzonder goed: “Saint-Tropez” en “In 2073 (Plenty of Other Fish in the Sea)” bleken uitstekende meezingers dankzij hun repetitieve lyrics. Maar vrees niet: de groep blijft trouw aan de noisy rock waarmee ze zeven jaar geleden begonnen zijn. De mix van noiserock met de nieuwere, meer toegankelijke nummers maakte de set die The Guru Guru neerzette heel dynamisch. Iets wat we alleen maar kunnen toejuichen. De Limburgers leverden dus een zeer krachtige set af en was een meer dan waardige afsluiter van het festival.
De laatste dag van Ways Around bleek weer eens een schot in de roos te zijn. We kregen drie bands te zien die elk uitblonken in hun vak. Het feit dat de genres van de drie nogal uiteenliepen leek ook geen probleem te zijn voor het publiek, dat steeds positief bleef reageren. Voor wie dit festival heeft gemist, kunnen we alleen maar aanraden om uit te kijken naar een volgende editie.
Onze recensie van dag 1 lees je hier.
Onze recensie van dag 2 lees je hier.
