Loreen @ Trix: Meer dan een popshow

In 2012 won Loreen met haar “Euphoria” de grootste liedjeswedstrijd van Europa en zo was een nieuw Eurovisiesongfestival-icoon geboren. Toch bleek de zangeres van Marokkaans-Berberse afkomst nog meer in haar mars te hebben. Enkele maanden geleden trad ze namelijk als topfavoriete aan in dezelfde wedstrijd en ook daar kwam ze weer als winnares uit de bus. “Tattoo” verzamelde inmiddels miljoenen streams en kreeg onlangs zelfs een opvolger in de vorm van “Is It Love”. Het lijkt er dus op dat ze aan een groter project werkt, waarvan we hopelijk snel nog meer zullen horen. In een uitverkochte Trix hoefde ze geen punten te verzamelen en dus schitterde ze des te meer.

Hoewel het geen weer is om een hond door te sturen, liep Trix al snel vol voor Olivia Lunny. De Canadese had de eer en het genoegen om te mogen openen voor Loreen en ze leek maar al te goed te beseffen wat dat inhoudt. Lunny wond er geen doekjes om en trapte meteen af met een aantal catchy popliedjes die vooral de eerste rijen duidelijk konden bekoren. Echt wereldschokkend is wat de Canadese deed niet, maar desalniettemin bracht ze goed in elkaar geknutselde liedjes met een ritmische drumpartij als rode draad. Op “Hold Me” gaf een gitaarlijntje wat extra karakter aan de song en zouden we bijna een ruw randje opmerken aan de verder uitermate gepolijste liedjes. De boodschap waarmee Lunny ons naar huis wilde sturen, was dat we groots moeten dromen en hoewel we ervoor kiezen om toch nog even in Antwerpen te vertoeven, hielden we het in ons achterhoofd. Wanneer de zangeres een gitaar in de hand nam op “The Walls”, kregen we bij momenten het gevoel Taylor Swift voor ons te hebben, over groots dromen gesproken. In een halfuur toonde Olivia Lunny ons alle kleuren van haar poppallet en dus kunnen we alleen maar constateren dat ze goed begrepen heeft wat een voorprogramma verzorgen inhoudt.

Wanneer de klok half negen aantikte, doofden de lichten van Trix voor een tweede maal en maakten de aanwezigen zich op voor de langverwachte doortocht van Eurovisiesongfestival-icoon Loreen. Een lang uitgesponnen intro zorgde voor een mysterieuze sfeer en wanneer even later de eregast van de avond ten tonele verscheen en enkele kronkelende handbewegingen deed, lag het publiek aan de voeten van de Zweedse. Toch hadden de aanwezigen daarna ruim de tijd nodig om verder te ontdooien en meer te doen dan hun smartphone stevig in hun hand geklemd te houden om zo elke seconde vast te leggen. Met “In My Head” kregen we een sterk begin waarbij fluisterzang uitmondde in duistere beats die al snel de touwtjes overnamen die Loreens lichaam bestuurden. Bij momenten leek het alsof de zangeres bezeten was door demonen, maar laat het net dan zijn dat ze het meest wist te overtuigen.

“Is It Love“, de recentste single van Loreen, zorgde al vroeg op de avond voor een eerste hoogtepunt. Hoewel we aanvankelijk niet altijd even overtuigd waren van de zang in de hoogte, maakte ze al snel duidelijk dat het tij vlug kan keren. Een aanstekelijk refrein bracht Trix hier en daar aan het dansen en ook de stembanden werden voorzichtig aan het werk gezet. Wat opviel, is dat Loreen ervoor zorgde dat de nummers naadloos in elkaar overvloeiden en live tevens voorzien werden van wat extraatjes. Zo kregen we niet gewoon een letterlijke kopie te horen van wat we ook in het comfort van onze eigen woonkamer kunnen horen, maar werden de producties naar een hoger niveau getild zonder daar al te veel mankracht op podium voor nodig te hebben.

Het tempo zat er goed in en dat mede door songs die de regels van de Scandinavische popmuziek volgen. Sterke refreinen en goeie hooks zorgden ervoor dat alles wat daartussen zit nog beter werd. Hier en daar mocht de rust terugkeren en kregen we een meer geaarde versie van Loreen te zien, maar even later stond ze als een machtige krijger of zelfs een soort godin op het podium. Ons vervelen deed ze alvast niet, want hoewel “My Heart Is Refusing Me” heel zorgvuldig begon – niks te veel en al helemaal niks te weinig -, mondde het al snel uit in een groot feest waarbij we niet alleen konden genieten van een pompende beat, maar ook van een kleurrijke lichtshow. Na de stevige bassen van “Body” maakten we ons op voor een reis terug in de tijd en wel naar het jaar 2012. “Euphoria” klinkt anno 2023 misschien nog wel overtuigender dan ooit en wekte uiteraard een zee aan smartphones op.

Er moest duidelijk gepiekt worden, want enkele songs later was het de beurt aan “Tattoo”. Een trage opbouw legde de verschillende lagen over elkaar en controleerde het tempo waarna alle remmen los konden. Hoewel Loreen deze keer niet beperkt werd door een laag plafond, waren haar lange nagels wel van de partij. Rondom ons rees af en toe de vraag hoe ze gegeten had met die nagels en of andere dagelijkse taken überhaupt uit te voeren zijn. Een gepast antwoord hebben we niet, maar esthetisch zag het er allemaal piekfijn uit. De hele avond werd er spaarzaam omgegaan met woorden, maar wanneer de artieste het publiek toesprak vooraleer ze “Is It Love” voor de tweede keer en in een ander jasje inzette, klinkt het allemaal verrassend oprecht. Een kleine, breekbare versie van haar nieuwste single zette haar krachtige stem in de verf, maar het was “Statements” dat uiteindelijk de kers op de taart vormde. In 2017 deed ze met die track een poging om nogmaals naar het Songfestival te mogen en hoewel dat niet gelukt is, heeft ze er wel een straf nummer aan overgehouden. Met een vleugje “Wild Dances” deed ze het geheel bijzonder groots aan zonder daarbij in de val van makkelijke, platte popmuziek te trappen.

In Trix toonde Loreen dat ze meer is dan ‘die van het Songfestival’, maar vooral dat ze moeiteloos een show staande kan houden. De Zweedse heeft een enorm sterke uitstraling, waardoor je niet anders kan dan gefascineerd kijken naar wat zich op het podium afspeelt en ook muzikaal zit het goed in elkaar. Wie nog twijfelde aan hoe terecht de overwinning in mei was, kan nu op beide oren slapen want op geen enkel moment werden we teleurgesteld. Nu is het vol afwachting uitkijken naar een nieuw album, wat op zijn beurt weer een reden kan zijn om terug te komen naar ons kleine Belgenlandje.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

In My Head
Crying Out Your Name
Is It Love
Batwanes Beek
Jupiter Drive
Ride
Dreams
My Heart Is Refusing Me
Body
Euphoria
Paper Light Revisited
Neon Lights
Tattoo
Is It Love
Statements