Amenra @ Kunstencentrum VIERNULVIER (Concertzaal): Cultbijeenkomst

VIERNULVIER in Gent stond afgelopen weekend in rep en roer. Het gerenommeerde Brusselse radiostation organiseerde daar De 41 uur van Studio Brussel, waar artiesten aan de lopende band op de podia van het kunstencentrum verschenen. Gisteren stonden ook de doommetalgoden van Amenra op het podium. In een mum van tijd was de Concertzaal van VIERNULVIER uitverkocht – een plekje reserveren voor wat je een cultbijeenkomst zou kunnen noemen, wordt er niet makkelijker op. Gedurende de vijfentwintig jaar van haar bestaan bracht de band al acht albums uit. Mass II en het daaropvolgende Mass III uit 2005 zorgden ervoor dat Amenra uit de diepten van de underground naar de Belgische metalscene werd verheven. Tal van zielsverwanten sloten zich aan bij de ‘Church of Ra’. Deze ‘sekte’ bestaat niet alleen uit toegewijde fans, maar omvat ook verwante projecten zoals Doodseskader, Wiegedood, Oathbreaker, The Black Heart Rebellion… Dat Amenra de weg naar succes heeft gevonden, staat buiten kijf.

Voor het inwijdingsritueel – het voorprogramma, zo je wilt – verzamelden zich eerst de drie mannen van Crouch op het toneel. De band beweegt zich tussen sludge- en postmetal en zag het levenslicht in 2021. Nog zo’n coronaprojectje dus, maar wel eentje met potentieel. Door de manier waarop de drie de zaal betraden, hadden we niet verwacht dat ze met zo’n explosie de Concertzaal in vuur en vlam zouden zetten. Stilletjes, bijna onopgemerkt, wandelden ze het podium op met een biertje in de hand. Na wat heen en weer gecommuniceerd te hebben, schalde het eerste nummer door de zaal met een geluid van jewelste. Dat geluid stond loeihard, waardoor het instrumentale gedeelte van de set zo overheersend was dat de vocals van Levy Seynaeve – hij mocht nog zo hard schreeuwen als hij wilde – bijna onhoorbaar werden. De geluidstechniek was dus niet helemaal goed geregeld, maar desondanks wist het trio al heel wat enthousiasme bij het publiek op te wekken. Seynaeve liet ook alvast weten dat er een nieuwe plaat aankomt, waarvan we al een nummer mochten horen. Hoe dat heet, daar hadden we echter het raden naar.

Om kwart over zeven mocht Slow Crush de fakkel overnemen. Het Belgisch-Britse viertal is inmiddels een bekende naam in het shoegazewereldje. Terwijl de mist in dikke wolken rond de band danste, bracht ze een dromerige set waarbij we toch geregeld flink werden opgeschud door de scheurende gitaren. Opnieuw was hier te merken dat de zang niet altijd even goed hoorbaar was. Op de momenten dat we Isa Holliday wel goed konden horen, had ze weinig overtuigingskracht nodig om ons te betoveren met haar zuivere, feeërieke stem. Na enkele nummers ontpopte ze zich als het ware tot een mysterieuze nimf. Het beuken met de gitaar werd vervangen door sierlijke bewegingen. Slow Crush gaf een betoverend optreden dat velen kon bekoren. Als blijk van dank kreeg een willekeurige toeschouwer nog even de gitaar van Jelle Harde in handen gestoken, waarna Harde een klein rondje langs de rand van het podium maakte om high fives uit te delen. Slow Crush zal opnieuw het podium delen met Amenra tijdens diens Amerikaanse tour.

Een golf van stilte kwam de Concertzaal van VIERNULVIER binnen terwijl Amenra heer en meester werd van het publiek. Zoals het dat al vaker deed, opende Amenra haar set met “Boden”. De spanning werd opgebouwd, terwijl het geluid van de metalen staven die van Eeckhout en drummer Bjorn Lebon tegen elkaar deden ketsen doorheen de zee van complete geruisloosheid kliefde. De lange intro deed menig man ongeduldig staan popelen om dat ene moment waarop Amenra volledig losbarst te horen. Hoewel een griezelige kalmte in de zaal ging, werd deze uiteindelijk doorbroken met de weergaloze gitaarpartijen en werden we van onze lange opwachting verlost. Predikant van Eeckhout keerde zijn rug naar het publiek toe, een gewoonte waarvoor de man inmiddels bekend staat. Samen met zijn pelgrims sleepte hij ons mee met zijn zielsrovende schreeuwen, dat doet niemand hem na. Intussen vibreerde de hele ruimte zowat; de geluidsmuur brak tot ver buiten die van de Concertzaal.

Amenra behoeft geen bindteksten, waardoor het als het ware een bijbelse monoloog aan zijn volgelingen laat horen. Die gaan daar gewillig in mee. Tussen de nummers door, die daardoor een aaneen gebreid gebed werden, kon je een speld horen vallen. Zonder dat Amenra haar kerkgemeenschap actief toespreekt, stapt het zonder aarzelen mee in de rouwstoet, waar die ook heen gaan mag. In 2021 zong frontman van Eeckhout voor het eerst in het Nederlands op De Doorn. De poëtische songteksten, die vaak een uiting van verlies, de dood, rouw en andere aangrenzende thema’s zijn, kwamen daardoor bij velen nog harder binnen. “De Evenmens” boorde zich gisterenavond als een houten staak doorheen de harten van een duidelijke meerderheid van de toeschouwers. Met zijn stem die door merg en been gaat, weerklonken van Eeckhouts vocals scherper dan de punt van een speer door de ruimte.

Datzelfde gold voor “A Solitary Reign”. Talloze opgejutte fans lieten zich door hun geestdrift overnemen en maakten het maar al te graag duidelijk dat ze op van Eeckhouts verzen wachtten. Zijn bloedstollende bijbelspreuken slokten ons in combinatie met de ondersteuning van de instrumentale begeleiding van zijn misdienaars weer helemaal op. Wie dacht dat het een avond zou worden waarbij enkel offers werden gebracht, kwam uit de dood herrezen. Het bloedstollende tafereel kreeg het publiek muisstil. Ware het niet door het spektakel dat Amenra stond te geven, had het wellicht geleken alsof we op een effectieve begrafenis waren beland. Voor het VIERNULVIER verliet, besloot Amenra nog even symbolisch te kruisigen. Het voelde even alsof we werkelijk aan de muur werden vastgepind door hoe Amenra ons keer op keer omver blies. Opvolger “Am Kreuz” raakte ons opnieuw met een mokerslag geraakt. Het bloed kolkte genadeloos door onze aderen, wetende dat de offerande inmiddels bijna aan zijn einde zou komen. Toch was dat geen reden om te treuren, want Amenra schonk ons nog even de tijd om ons ten volle door “Diaken” te laten beheksen. Met pijn in het hart lieten we onze verafgode onheilspellers daarna gaan, maar de cultbijneekomst van de ‘Curch of Ra’ was er weer een waarvan niemand kan ontkennen dat die aan alle verwachtingen voldeed.

Amenra ontwaakt een energie zoals geen enkele andere formatie dat kan. Het mag dan zo intens zijn, maar nadien voelen we ons als herboren. De grootheden der Belgische metal slagen er jaar na jaar telkens weer in om meer volk van muzikale religie te doen bekeren. Met de show van gisterenavond zal dat niet anders geweest zijn. Voor nu zeggen we even vaarwel aan onze bloedbroeders, maar de terugkeer zal bij ons alles behalve bitter smaken.

Tickets voor Amenra’s show op 30 mei in de Ancienne Belgique waren razendsnel uitverkocht. Het vijftal kondigde een extra show aan op 31 mei, maar ook daar kan je helaas geen kaartje meer voor bemachtigen. Niet getreurd, want op 26 oktober speelt Amenra op het metalfestival Samhain in Maastricht. Je kan al een ticket scoren in voorverkoop.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Boden
.Razoreater.
De Evenmens
Nowena | 9.10
Ritual
A Solitary Reign
Am Kreuz
Diaken