Avril Lavigne @ Vorst Nationaal: Wanneer het zelfs voor de zaal gênant wordt

© CPU – Nathan Dobbelaere

Initieel werd de tour van Avril Lavigne, die halt hield in Vorst Nationaal, aangekondigd naar aanleiding van haar album Head Above Water. Ondertussen zijn we drie jaar en één album verder en kreeg de tour een nieuwe naam en een nieuwe dynamiek. Love Sux bracht Avril Lavigne volledig terug naar haar jeugdjaren waarbij poppunk zegevierde. Samen met hedendaagse poppunkers probeerde ze zichzelf terug op de kaart te zetten. Aan de ticketverkoop te zien, was dat alvast gelukt. Vorst Nationaal was net niet uitverkocht, maar het waren vooral twintigers en dertigers die hun nostalgisch hartje nog eens wilden ophalen. Ze kregen alle hits, maar een degelijke show was dan weer te veel gevraagd.

Phem mocht de debatten openen en dat deed ze met een al even poppunky show als de hoofdgastvrouw van de avond. Openen deed ze weliswaar met een vreemde cover van Bryan Adams’ “Heaven”, maar dan met meer gitaren. Aan enthousiasme was er geen gebrek bij de Amerikaanse, maar met enthousiasme alleen koop je natuurlijk niets en dus moest ze nog de songs hebben. Die wisselden af tussen energiek punky en iets te melodramatisch, met onder andere een ode aan jouw hond. Na een goeie twintig minuten zat haar set er al op en waren wij ook al vergeten wat we zonet hoorden.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Gelukkig was de anticipatie groot voor Avril Lavigne, want een goede tien minuten voor de dame het podium betrad, werd er al luid gejuicht om ze op het podium te krijgen. Slechts enkele minuten na het afgesproken startuur weerklonk “Bad Reputation” door de boxen. Waar Avril Lavigne dit op haar album Goodbye Lullaby gewoon zelf speelt en zingt, besloot ze hier gewoon de opgenomen versie te laten weerklinken. In combinatie met de nostalgische beelden op het podium waren we er niet direct rouwig om. Er zou namelijk nog een hele set volgen vol songs van haar, dus eentje minder is geentje.

Althans, op het eind van de set bleek Avril Lavigne slechts dertien nummers zelf gespeeld te hebben, waarvan één een cover was. Met een discografie van zeven albums kunnen we dat toch een teleurstelling noemen. “Bite Me” was dan het eerste nummer dat ze echt speelde voor de zaal waarbij ze zelf achter de vijfkoppige band stond op een verhoogje. Dit moest en zou de grote Avril Lavigne-show worden. De muzikanten speelden niet echt iets verfrissend, gewoon droog de songs zoals afgesproken was. Op het eind werd er zelfs voor het eerst wat confetti op het publiek geschoten.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Al snel kwamen de hits op ons afgevuurd, met “What The Hell” als speelse eerste. Het was allemaal plezierig en iedereen ging aan het dansen. Ook “Complicated” en “My Happy Ending” waren de duidelijke knallers uit de nillies, maar vanaf dan was Lavigne precies het noorden kwijt. Eerst en vooral werd bij ieder refrein een duidelijke backtrack gebruikt en bij momenten stond die ook luider dan haar stem, ondanks dat ze als ze alleen zong heel goede uithalen haalde. “I’m a Mess” was duidelijk een signaal om even gewoon de show in een mengelmoes van absurditeit te laten overgaan. Het nummer oorspronkelijk met Yungblud viel helemaal uit de boot wegens te slap en daarna moest het dieptepunt nog komen.

“Wannabe”, oorspronkelijk een nummer van Spice Girls, was de inleiding voor Lavigne om een meidennacht aan te kondigen. De bandleden kregen shots en Phem mocht terug het podium op om een duet te zingen. Maar er werden ook fans uitgenodigd op het podium, en in plaats van er een tiental uit te nodigen, waren dat er slechts drie die helemaal in het midden stonden geposteerd en mochten meedansen op het meidenfeestje. We voelden in de hele zaal een plaatsvervangende schaamte voor die fans. Dat was trouwens niet de enige keer, want op het volgende nummer “Love Sux” wilde Avril Lavigne tonen hoe stoer ze nog steeds is door zelf te drummen. Alleen waren de drumpartijen zo simpel en viel ze nog altijd door de mand dat het ook hier heel gênant werd. Het minieme applaus na dit afgrijselijke nummer, sprak boekdelen.

© CPU – Nathan Dobbelaere

Een middenstuk dat echt alles had van een fout moment om even te bewijzen hoe tof je nog kan zijn. Lavigne had dat nochtans niet nodig, want ze was heel sympathiek, ondanks haar duidelijke voorbereide bindteksten. Zo ging ze ook eens richting het publiek om hun tickets of armen te signeren, publieksbinding heet dat. Dat ze vier keer van het podium verdween om kleren te wisselen en er zo een bepaalde schwung uit de set ging, namen we haar mee kwalijk. “Girlfriend” liet de zaal dan uiteindelijk toch weer dansen en ultieme classic “Sk8er Boi” bleek het anthem dat nog steeds staat als een huis. Met de nodige confetti kreeg zo iedereen het feest dat ze verdienden.

Maar dan verliet de zangeres na tien nummers al het podium. Al die opvulling met bijvoorbeeld een vreemde versie op tape van “Hello Kitty” of een lang saai instrumentaal einde bij “Complicated” haalden constant het tempo uit de set. Dat ze na een uur al tien nummers speelde, kon als een mirakel worden beschouwd. Met “Head Above Water” ging het dramagehalte terug de hoogte in en “I’m With You” liet nog eens wat gsm-lampjes de zaal verlichten. Een emoclassic die door de hele zaal uitbundig werd mee gekweeld.

© CPU – Nathan Dobbelaere

“Here’s to Never Growing Up” als afsluiter bleek ook de set goed samen te vatten, Avril Lavigne wil op haar 38 precies toch niet oud worden. Waar ze op haar vorige twee platen een andere versie van zichzelf liet zien, teert ze nu te veel op de nostalgie zonder daarbij ooit geloofwaardig over te komen. De iets te clichématige dingen die ze in haar set stak, of de erg gênante en vooral overbodige intermezzo’s brachten de set niet naar een hoger niveau. Nee, ze staken die volledig de dieperik in. Avril Lavigne was dus een teleurstelling in Vorst Nationaal, zoveel is zeker. Ondanks dat ze alle hits speelde en iedereen hoorde wat ze wilde, mocht het allemaal wat meer zijn. Meer nummers, meer intensiteit en vooral meer aanvaarden dat je iets ouder bent en niet vasthouden aan jouw jeugdige imago.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Bite Me
What the Hell
Complicated
My Happy Ending
I’m a Mess
Wannabe (Spice Girls cover)
Love Sux
Girlfriend
Love It When You Hate Me
Sk8er Boi

Head Above Water
I’m With You
Here’s to Never Growing Up