© CPU – Larissa Zenner (archief)
Slechts weken vooraleer de coronapandemie genadeloos de wereld achter slot en grendel duwde, speelde Joesef in Botanique en gisteren stond de Schot opnieuw in de Brusselse zaal. Deze keer speelde hij in de Orangerie en dat ter ere van zijn debuutalbum. Permant Damage verscheen toen het huidige jaar slechts weken oud was en had zo de tijd om bij fans al wat te rijpen. Met zijn soulvolle en melancholische muziek weet hij (althans op het album) met momenten te ontroeren en we vroegen ons af hoe die veelbelovende debuutplaat zich vertaalde naar het podium. Het was echter amper een jaar geleden dat de Schot in het Brusselse speelde, dus wie er in april 2022 bij was (of tijdens eerdere shows) wist natuurlijk al Joesef zijn charmte zelf en herkenbare teksten zou gebruiken om het publiek te overtuigen. En dat deed hij gisteren opnieuw met glans!
Ondanks dat supportact Theo Bleak begon met een cover, schakelde ze al gauw over naar een mooie reeks van eigen nummers. Na de openingstrack hadden we eigenlijk al het gevoel dat elk liedje vrijwel exact hetzelfde zou klinken, maar tijdens het tweede lied zette ze haar keel voor het eerst echt open en verraste ze met sterke vocals. Tussen het zingen door werden we getrakteerd op bondige bindteksten waarin ze vertelde dat ze amper een jaar gitaar speelt en over hoe een bepaald negatief nummer over een jongen gaat die recentelijk naar een van haar shows kwam. De muziek van de gitaarliedjes konden soms wat extra kracht gebruiken, maar de stem van Theo Bleak bleef wel de hele tijd bloeien. Het schakelde vlot over van zacht naar sterk en zo toverde ze vlot een kleurrijk pallet uit haar stembanden. De zangeres verklapte dat ze normaal gezien met een band speelt en als de muziek dan wat meer kracht bevat, zien we dit helemaal goed komen. De korte set was gezellig en ondanks dat Theo Bleak ons niet helemaal omver blies, wist ze ons wel te entertainen en op te warmen voor Joesef.
Joesef begon zijn set op een fragiele manier met “Permanent Damage”, maar schakelde redelijk snel over naar het groovy “It’s Been a Little Heavy Lately” en daar reageerde het publiek enthousiast op door meteen te bewegen. De Schot eindigde het derde nummer met een opgeluchte zucht, maar dat was nergens voor nodig. De aanwezigen hadden er duidelijk zin in, apprecieerden de muziek en later vertelde Joesef dat we zijn beste publiek ooit waren. Hij verontschuldigde zich ook voor zijn moeilijk te verstane accent, dat trouwens helemaal verdween eens hij begon te zingen. In het eerste deel van de set was niet elk lied even sterk, maar ze werden wel gebracht met veel overtuigingskracht en de enthousiaste muzikanten maakten het ook allemaal net iets toffer.
Zo nu en dan gaf Joesef wat uitleg bij zijn muziek en zo blijkt het mooie “Borderline” te gaan over ‘the right person at the wrong time’. Het is voor velen een herkenbaar gevoel en het nummer is er zo eentje dat je ‘s nachts opzet wanneer je al in bed zit om nog eventjes helemaal te genieten vooraleer je richting dromenland vaart. Ook “Comedown” werd op een mooie en ingetogen manier gebracht, met wat strijkers om de boel wat meer kleur te geven. Tussen die twee nummers was er eventjes de tijd om opnieuw wat te dansen met het funky “Think That I Don’t Need Your Love”. Naar het einde toe werd er vlot gewisseld tussen de emotionelere, trage liedjes en de uptempo songs, al droegen deze soms ook een emotionele lading met zich mee. “The Sun Is Up Forever” mag dan wel vrolijk klinken, het lied gaat over Joesefs mama die misbruikt werd door zijn vader. Na verloop van tijd kroop er dus gelukkig veel afwisseling en dynamiek in de set waardoor het nooit saai werd.
Als toegift werd “Loverboy” grotendeels solo gebracht en zo kon Joesef zijn gitaarcapaciteiten ook eens tonen. Het had leuk geweest als hij doorheen de avond wat meer gitaar zou gespeeld hebben, maar zijn leuke bewegingen hadden ook zeker zijn charmes. Vooraleer we met afsluiter “Joe” de nacht in werden gestuurd bracht Joesef met zijn vijf muzikanten eerst een cover van Sister Sledge, die op veel enthousiasme bij het publiek kon rekenen. Met zijn pastelroze hemdje, das en glimlach deed Joesef soms denken aan een muzikant die op een trouwfeest zou spelen. De muziek gaf de kans tot slowen en enthousiast dansen (na iets te veel schuimwijn). Joesef gaf het beste van zichzelf en doordat het publiek daar enthousiast op reageerde, schakelde Joesef uiteindelijk ook naar een hoger niveau. Het optreden begon op een goede, sfeervolle manier en mondde uiteindelijk uit in een rollercoaster met verschillende soorten hoogtepunten. Met zijn pastelroze hemd, soulvolle stem en soms groovy songs maakte Joesef er een geslaagde vrijdagavond van.
Setlist:
Permanent Damage
It’s Been a Little Heavy Lately
I Wonder Why
Apt 22
East End Coast
Just Come Home with Me Tonight
Borderline
Think That I Don’t Need Your Love
Comedown
Didn’t know How (to Love You)
Moment
Blue Car
The Sun Is Up Forever
All Good
Loverboy
Thinking of You (Sister Sledge cover)
Joe
