Wet Leg @ Trix: Net geen verzilvering

Het is feest voor fans van indiebands. Na Bon Iver in het Sportpaleis, Band of Horses in De Roma en Sigur Rós in Vorst Nationaal was het gisteren de beurt aan Wet Leg in de Trix. In een uitverkochte grote zaal werd duidelijk dat de Britse band nog wel enkele meters te gaan heeft vooraleer ze in zo’n iconisch rijtje zal passen. Nog geen hoogvliegers, maar wel een leuke hype die fijn verder blijft kabbelen.

Als er iets positiefs uit de pandemie voortkwam, dan was het wel Wet Leg. De band debuteerde in de zomer van 2021 met “Chaise Longue”. De ode aan een zetel en wat je er zoal op kan doen, werd over de hele indiewereld opgepikt: van BBC Sound of 2022 tot een nominatie voor een Mercury Prize. Een goedgevulde festivalkalender, een eerste optreden in de Botanique en uren airplay bij Studio Brussel: wie de band vandaag nog niet kent, mag zijn indielidkaart terug inleveren. De grote vraagt blijft natuurlijk of Wet Leg de hype ook kan verzilveren.

De gezonde dosis girlpower in Trix begon gisteren met Coach Party. De Britse band die voor de helft uit vrouwen bestaat, speelde een uitgebreide set met korte, snedige poppunkliedjes. De al goedgevulde zaal was vanaf de start meteen mee dankzij de stevige drums. Waar Wet Leg meer indiepop is, is Coach Party meer poppunk. De band had bakken energie en dat werkte aanstekelijk. Hun frontvrouw speelde bovendien vlotjes met het publiek en kon mooi samen zingen met de rest van de bandleden. We zagen Coach Party eerder dit jaar al in Kavka en zijn nu des te meer overtuigd dat de band hier snel zal terugkeren, maar dan als hoofdact.

Het duo Rhian Teasdale & Hester Chambers kwam tien minuutjes te laat het podium opgewandeld, gevolgd door drie mannelijke, langharige bandleden. De drummer werd meteen letterlijk en figuurlijk op een pedestal gezet. Hij zorgde tijdens opener “Being In Love” meteen voor extra power. Dat was nodig, want de frontvrouwen hielden zich erg bedeesd. Tijdens de eerste hit van de avond, “Wet Dream”, moest het publiek zelf de sfeer maken. Meer dan een verlegen ‘Hey’ deelde de band niet mee tussen de songs door.

Gelukkig is er nog de moderne technologie: ‘Zou ik even een BeReal mogen maken?’, vroeg frontvrouw Rhian. De fans vooraan schuifelden van links naar rechts en er gingen wat jaloerse blikken door de zaal. Plots had het duo de aanknop gevonden en vonden ze wel aansluiting bij hun publiek, al moet gezegd dat datzelfde publiek enorm geduldig was. Zeker wanneer een klassiek voorstelrondje van de band een eigen onderonsje werd en het stemmen van gitaren ook heel erg lang duurde. ‘Mijn thee smaakt naar moeras’, ok Rhian, erg interessant.

Maar het draaide natuurlijk om de muziek. Met Wet Leg hebben we er een nieuwe indieband bij met een duidelijke formule. Ook live hield die eigenheid goed stand. Zo was de meerstemmige zang op “It’s A Shame” prachtig en bleven de humoristische teksten op “Oh No” ook live binnenkomen. Wet Leg kon zich naast de zweverige rifjes echter ook erg brutaal op de kaart zetten in Trix. Zo begon “Obvious” met Rhian helemaal solo op gitaar, maar mondde het nummer uit in een explosie van geluid, dankzij bijval door de hele band. En even later rolde “I Want To Be Abducted (By A UFO)” over de zaal als een bulldozer.

Alsof dit alles nog niet genoeg was, waarschuwden de vriendinnen het publiek voor het volgende lied: ‘Jullie krijgen een gratis therapiesessie waarin je heel luid kan roepen.’ Op het juiste moment tijdens “Ur Mum” werd de therapie geopend en heel Trix brulde mee. Even later zagen we dat Rhian Teasdale en Hester Chambers zich ook eindelijk zelf begonnen te amuseren. Ze huppelden lustig over het podium en bleven tegelijkertijd de meest aanstekelijke riffjes neerzetten. De verlegenheid van bij de start maakte plaats voor puur amusement.

Met hun nieuwe single “Too Late Now” lieten ze hun verfijnde zelf nog eens zien. De eerste stappen naar een verzilvering waren gezet. Afsluiten deed Wet Leg met “Chaise Longue”. De debuutsingle sloeg in als bom. En zo lukte het duo toch om de uitverkochte Trix in te pakken, iets waar we bij de start van de show niet op hadden gerekend.

Ondanks de druk en hoge verwachtingen, houdt de hype rond Wet Leg stand. Ze bliezen ons in Trix niet omver, maar deden het toch beter dan hun laatste optreden. Er is geen sprake meer van een set die enkel teert op singles. In tegendeel, er was een uitgekiemde setlist met hier en daar een minder nummer, maar de afwisseling tussen brutaal goed en verfijnd gitaarwerk zat goed. Na dit kort maar krachtig optreden (een bisronde ontbrak) weten we dat de band zeker nog stappen te zetten heeft, maar op de goede weg is. Doe zo voort!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist

Being In Love
Wet Dream
Convincing
Supermarket
Its A shame
Obvious
Oh No
I Want To Be Abducted (By A UFO)
Ur Mom
I Don’t Wanna Go Out
Too Late Now
Angelica
Chaise Longue