© CPU – Bert Savels
Het verhaal van Wet Leg leest als een sprookje. De band bracht debuutsingle “Chaise Longue” midden in de coronapandemie uit, en net daardoor groeide de populariteit. De band kon geen shows geven, maar wel online uitgroeien tot een ware hype. Het nummer heeft ondertussen al een goeie achttien miljoen streams, en vorige maand verscheen ook eindelijk het debuutalbum van dit duo. Daarmee moest het tonen dat het meer was dan een one-hit wonder, maar dat bleek niet volledig te lukken. Dan maar live omverblazen, en dus gingen we kijken naar de eerste show in België. Op Les Nuits kon de band bewijzen dat ze meer was dan die ene hit, maar het resultaat was toch iets rommeliger dan we verwacht hadden.
De setting was alvast optimaal: een uitverkochte zaal, een zonnige zondagavond en een publiek dat goed beschonken om tien uur klaarstond om de band te verwelkomen. En dus steeg de spanning naarmate het startuur dichterbij kwam, waarna de band iets na tien het podium besteeg. Niet met twee, maar wel met zijn vijf, en dus konden we niet anders dan verwachten dat hier een immens stevige set zou passeren. Toch begon Wet Leg tamelijk slordig. Opener “Being In Love” klonk wat minder in sound en ook de bandleden stonden er wat gelaten bij.
© CPU – Bert Savels
Niet echt een goeie binnenkomer dus, en je merkte dat ook in de zaal. Het publiek was hongerig naar het jeugdig enthousiasme van de band en dat kwam er al een klein beetje uit bij “Wet Dream”. Het liedje is een catchy nummer zoals ze er zoveel hebben, en dat kwam er live nog beter uit. Het publiek begon voor het eerst wat mee te zingen en je voelde dat Wet Leg het momentum nu moest grijpen. Alleen deden de dames dat niet.
Net zoals op de plaat, bleken de nummers die ze niet als single uitbrachten, te mager om te overtuigen. Er werd wel al wat nieuw materiaal gespeeld met “Primo Skin” als uitschieter. Hierop neemt Hester Chambers voor het eerst het voortouw. Op alle andere nummers is Rhian Teasdale de uitgesproken frontvrouw, maar ook Hester krijgt haar momentje. Het doet ons bij momenten aan The Velvet Underground denken en dus kunnen we stellen dat Wet Leg toch ietwat andere horizonten opzoekt, wat ze siert.
© CPU – Bert Savels
Toch was het pas bij “I Don’t Wanna Go Out” dat het hek echt van de dam kwam. “Too Late Now” deed al een eerste verdienstelijke poging met heerlijk schuddende riffs op het eind, maar opvolger “Obvious” liet de set weer inzakken. “Oh No” knalde dan voor het eerst echt door, maar het herkenbare “I Don’t Wanna Go Out” brak dan weer de sfeer. Zo had Wet Leg duidelijk nog niet echt goed nagedacht over hoe ze die set nu willen brengen. Beginnersfoutjes, want de band treedt nog niet zo lang op. Ook als Teasdale af en toe eens moest lachen bij verschillende foutjes en onverwachte wendingen, kunnen we het daarop steken.
Jeugdig enthousiasme draagt natuurlijk maar zover en dus waren we verheugd dat Wet Leg wel een heerlijke eindsprint in huis had. “I Want To Be Abducted (By a UFO)” bleek het eerste nummer dat het duo ooit schreef en dat kwam live vooral als een punkrocker binnen tijdens de refreinen. De strofes mochten wat ons betreft wat gedurfder. Het zette wel de toon voor de rest van het eindsalvo met “Ur Mum” dat de eerste mensen al aan het dansen zette. Het leuke hierbij was de schreeuw in het midden van de song. De schruwel zorgde ervoor dat het publiek in het midden van de song plots helemaal uit zijn dak ging. “Angelica” en vooral “Chaise Longue” bewezen dan weer dat Wet Leg het toch van haar singles moet hebben. Die eerste knalde heerlijk door met een extra portie fuzz, maar het was toch de debuutsingle en hypesong die de zaal omtoverde in een heksenketel. “Chaise Longue” was live nog iets vettiger en harder dan op plaat en dat sierde de band. Het bleek de perfecte afsluiter van de set.
© CPU – Bert Savels
Wet Leg heeft dus nog wat werk voor de boeg om het echt tot vaste waarde te schoppen. Er waren al leuke gimmicks (de schreeuw bij “Ur Mom”, de twee frontvrouwen die de albumhoes uitbeelden bij de intro van “Chaise Longue” en springerige gitaarsolo’s), maar het geheel mocht net iets minder geforceerd overkomen. Hierdoor was het begin ook nogal onzeker van de band, maar knalde ze naar het einde toch wel goed door met een eindsalvo dat nog even zal nazinderen. Of Wet Leg de hype waard is, zal de tijd uitwijzen, maar voor nu is er nog wat werk aan de winkel om die volledig te verzilveren en om te zetten in een vaste waarde vol hits. Nu lijkt het nog te veel dat “Chaise Longue” echt dé song is, en daar moet natuurlijk nog wat aan gewerkt worden.
Op zaterdag 20 augustus speelt de band op Pukkelpop. De dag daarvoor kan je ze op Lowlands zien. Op 4 november keert de band dan nog eens terug om in de grote zaal van Trix te spelen. Alle tourdata vind je op hun website.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Being In Love
Wet Dream
Supermarket
Piece of Shit
Primo Skin
Too Late Now
Obvious
Oh No
I Don’t Wanna Go Out
I Want To Be Abducted (By a UFO)
Ur Mum
Angelica
Chaise Longue
