Charles @ Ancienne Belgique (AB): Van een speciaal kaliber

In België hebben we heel wat interessante popartiesten, maar Charlotte Foret oftewel Charles is er toch een van een ander kaliber. Zoals weinig andere acts in ons land weet ze de brug tussen pop en rock op een natuurlijke wijze te slaan, wat resulteerde in een zeer degelijk debuutalbum. Until We Meet Again mocht ze ondertussen voorstellen op o.a. Rock Werchter, maar de grote apotheose volgde gisteren. In de Brusselse muziektempel Ancienne Belgique liet de 21-jarige zangeres zien dat ze over een ongelofelijk en onbetwistbaar stemgeluid beschikt dat krachtig is in ballades en rocknummers. Een laaiend enthousiaste zaal was dan ook een logisch gevolg, al was het concert misschien toch iets te lang om heel de tijd te boeien.

De Brusselse Rori is in Wallonië serieus aan het doorbreken met haar radiohit “DOCTEUR” en mocht na haar eigen show in het Koninklijk Circus zichzelf gisteren voorstellen in een goed volgelopen Ancienne Belgique aan iedereen die haar nog niet kende. De zangeres schippert tussen Engelse en Franse nummers, die ze gisteren uitzonderlijk in een akoestische versie bracht. Hierdoor kon ze haar stem centraal stellen, maar was de set tegelijkertijd ook redelijk eentonig omdat de elektrische gitaar na enkele nummers niet meer wist te verrassen. In volledige formatie is de set wellicht nog wat spannender, al was het enthousiasme over de zangeres tussen de nummers al redelijk groot.

Een eerste tour afsluiten in een nagenoeg uitverkochte Ancienne Belgique? Niet elke artiest slaagt daarin met een eerste album, maar het was het welverdiende loon voor Charles’ harde werk. Na een korte, sfeerzettende intro begon de Waalse relevatie met de titeltrack van haar debuut aan haar set en leek het gejuich in de zaal de zangeres even te overrompelen. Door haar uitgebreide festivaltour stond ze echter volledig in haar schoenen om er vervolgens met haar hitje “Far Gone” een nog grotere lap op te geven. Haar danspasjes leken soms wat onbeholpen, maar van onzekerheid of stress was niets te zien of te horen op het podium, al struikelde ze in het begin van “As Good As Them” in de eerste strofe lichtjes over de timing. Vanaf het refrein zat ze er dan weer helemaal in en werd het contrast tussen de rustigere strofes en de pittigere refreinen ten volste uitgespeeld.

Terwijl de focus uiteraard op haar eerste langspeler stond, speelde Charles uiteindelijk alle nummers van haar eerste ep Falling While Rising. Voor het rustige “The Fall” nam ze plaats achter haar piano en het nog rustigere “He Knows“, overigens opgedragen aan een vriend in de zaal, zorgde later voor een echt rustpunt in de show. Haar hits “Without You” en debuutsingle “Wasted Time” stak ze in het laatste deel van de set, maar de glansrol was weggelegd voor “Riddle” dat op het einde het tempo nog eens de hoogte in dreef en de laatste rechte lijn richting finish inzette. Het waren leuke terugblikken op het begin van haar carrière en toonden ook hoe ze uiteindelijk bij de sound van haar album kwam, waardoor ze zich ook perfect voegden bij de rest van haar setlist.

Charles was duidelijk van plan er een fijne avond van te maken en had ook enkele verrassingen in petto om deze laatste show van het jaar nog iets grootser te maken. De Nieuwe Lichting-finalist Alioth vervoegde haar voor hun samenwerking “Weaknesses” en het Waalse duo Delta kwam “Coward”, dat ze samen hebben geschreven, op podium brengen. Beide gastoptredens boden geen al te grote meerwaarde voor de set, want het waren vooral de onuitgebrachte nummers die ons meer konden interesseren. “Hate Me For It” heeft een tof refrein dat ongetwijfeld in een volgende radiohit kan resulteren en in “Be My Guest” pakte ze vocaal helemaal uit met verbluffend zuiver gezongen lange noten.

Hoe fijn de studioversies van de melancholischere ballades in de liveversies ook mochten klinken, wij blijven vooral fan van de rocknummers die perfect bij haar stemgeluid passen. “Motives” is zo’n nummer dat gewoon heel goed in elkaar zit, maar de grootste prijsbeesten zaten in de staart van de show. “Systematic” werd door zijn catchy, maar toch ook ruiger refrein een memorabeler moment en sloot de set met de juiste energie af. Enkel bis-nummer en echte afsluiter “Never Fair” kon het energielevel nog eens verhogen door de goede mix tussen toegankelijke pop en stoere rock-arrangementen. Die laatste uithaal in het refrein bezorgde ons gisteren finaal nog eens kippenvel van jewelste, want zulke dingen kunnen enkel artiesten van een speciaal kaliber.

De show van Charles kan enkel als een succes omschreven worden, want het schuchtere meisje dat ooit The Voice Belgique won, is ondertussen een echte performer geworden die vocaal alleen nog maar sterker is geworden. Toch moeten we toegeven dat twintig nummers in een set van anderhalfuur misschien iets te lang waren om het volledige potentieel er uit te halen. Het middenstuk zakte qua dramaturgie wat in doordat de show visueel ook heel sober was. Wat we hoorden was altijd bijzonder goed gezongen en gespeeld door haar band, maar iets meer doordachte keuzes en een kortere show hadden ons nog tevredener naar huis gestuurd. In haar covers van Billie Eilish’ “No Time To Die” en Nothing But Thieves’ “Particles” eerde ze misschien wel haar idolen met sublieme versies, maar hadden gerust geschrapt kunnen worden. De ambitie van Charles heeft haar al ver gebracht en geloof ons, een zangeres met zo’n talent zal alleen nog maar groter worden.

Setlist:

Until We Meet Again
Far Gone
As Good As Them
The Fall
Weaknesses (met Alioth)
Hate Me For It
Anymore
Motives
He Knows
Didn’t Get To Say Goodbye
No Time To Die (Billie Eilish cover)
You Still Think You’re Right
Coward (met Delta)
Without You
Miss You When You’re There
Wasted Time
Particles (Nothing But Thieves cover)
Riddle
Systematic