© CPU – Lennert Nuyttens
De Amerikaanse indierockband Slow Pulp zakte op deze eerste echte zonnige avond van 2024 af naar de Club van de Ancienne Belgique. Het viertal uit Wisconsin begon als een groepje studenten met muziek maken, maar groeide in de coronapandemie uit tot een volwaardige band die invloeden uit de indierock, shoegaze en dromerige pop doet samensmelten in zijn sound. Op Spotify heeft de groep al vlotjes de kaap van de miljoen luisteraars per maand gerond, en hits “High” en “Falling Apart” pronken al met meer dan twintig miljoen streams elk. Zangeres Emily Massey is het gezicht van de band en wordt vergezeld door Alexander Leeds op bas, Theodore Mathews op drums en Heny Stoehr als gitarist. Na hun debuutplaat Moveys die in volle coronaperiode uitkwam, bracht de band met Yard zijn tweede album uit en het is dan ook die plaat die ze gisterenavond kwamen voorstellen in een quasi uitverkochte Club van de Ancienne Belgique.
Het startschot van de avond werd gegeven door No Windows, een muzikaal duo afkomstig uit het Schotse Edinburgh. Zelf beschrijven ze hun sound als een DIY-combinatie van folk en klassieke pop, die vooral al opvallend volwassen klonk voor zulke jonge muzikanten. Vocalist Verity Slangen en multi-instrumentalist Morgan Morris zijn nog maar negen- en achttien jaar oud, maar vullen elkaar moeiteloos aan. Een tiental minuten later dan voorzien – en misschien maar goed, want echt veel volk had zijn weg nog niet gevonden naar de club – begon het Schotse duo aan hun set. Waar ze op plaat soms wat soft klinken, vormden ze nu met een extra bassiste en drummer een volwaardige band, en dat kwam ook de sound ten goede. Gitarist Morris was heerlijk complexloos en leek als een vis in het water op het podium, waardoor je als publiek het gevoel kreeg alsof No Windows in een gezellige kroeg aan het spelen was. De band speelde net wat meer nummers dan het gemiddelde voorprogramma, het een klonk al wat beter dan het andere, maar wat ons betreft hadden ze er nog wel een paar achteraan mogen gooien. No Windows gaf in de Club een leuke show, en hoewel het in de zaal al bloedheet was, deed het er nog enkele graden bij.
© CPU – Lennert Nuyttens
Dat Slow Pulp ondertussen een trouwe fanbase heeft opgebouwd, werd nog maar eens duidelijk toen het viertal het podium betrad. Onder luid gejoel werden zonder te veel poespas de eerste nummers ingezet. Voor we het wisten zaten we al aan de vierde song, mede doordat de band zijn nummers schijnbaar moeiteloos in elkaar kan doen overgaan, voordat Massey het publiek groette. Eerst was het allemaal wat verlegen, maar al snel leek ze haar draai te vinden op het podium en nam ze als volleerd frontvrouw het publiek bij de hand. Echt anders kan dat ook niet, met zo’n klok van een stem die ons bij momenten heel erg deed denken aan Phoebe Bridgers.
Toch mocht het bij momenten naar ons gevoel allemaal net wat meer zijn, de setlist van zestien nummers werd aan een razendsnel tempo afgewerkt en het was pas vanaf “Trade It” dat Slow Pulp echt in interactie ging met het publiek. Ondertussen leek het alsof de Club was veranderd in een sauna en hier en daar moest er toch al iemand eventjes naar buiten om wat frisse lucht binnen te krijgen. Ook de band had duidelijk moeite met de temperatuur, met ‘I know you guys are hot, in many ways, but I hope you guys are not falling apart’ werd het nummer “Falling Apart” ingezet. Een publieksfavoriet, zo bleek, want Massey moest amper moeite doen om te zingen, het publiek deed dat voor haar. Voor “High” zette ze dan weer aan tot een bescheiden moshpit.
© CPU – Lennert Nuyttens
Met het einde in de set al in zicht na 35 minuutjes te spelen aan een hels tempo, besloot Slow Pulp er wat rustigere nummers achteraan te gooien; ‘We’re called Slow Pulp after all’ was de logische redenering. Toch zorgde “MUD” opnieuw voor een hoogtepunt onder de fans, die duidelijk wat minder last hadden van de warmte. In de bisronde werd nog de titeltrack van de recentste plaat, “Yard”, met veel enthousiasme onthaald. Na een uurtje spelen was “At Home” een toepasselijke afsluiter en onder luid applaus verliet Slow Pulp de Club, zelf ook ongetwijfeld op zoek gaand naar verkoeling. Misschien dat de Ancienne Belgique best toch eens investeert in een airco voor de Club.
Slow Pulp gaf bij zijn eerste passage in Brussel een leuke show in de Ancienne Belgique. Waar het bij momenten nog een beetje onwennig voelde en misschien wel net wat te snel gaat, merk je dat eens de band zich in zijn sas voelt op een podium, de sfeer wel losloopt. De zomerse nummers deden ons wegdromen naar een gezellige festivalweide en dat zal ook de programmeurs van Best Kept Secret niet ontgaan zijn. De band staat er deze zondagmiddag, een aanrader voor zij die aanwezig zijn.
Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!
Setlist:
Idaho
At It Again
Cramps
Worm
Slugs
New Media
Steel Birds
Track
Trade It
Falling Apart
High
Broadview
MUD
New Horse
Yard
At Home
