AlbumsFeatured albumsRecensies

Oh Wonder – 22 Make (★★): Een vat vol clichés

Een tijdje terug stond de wereld van vele fans even stil toen Oh Wonder een potentiële relatiebreuk aankondigde. Waarschijnlijk zou dit ook het einde van hun carrière betekenen, maar compleet onverwacht werden we toch getrakteerd op een nieuw staaltje muziek. Vergeleken met No One Else Can Wear Your Crown en hun debuutplaat was 22 Break zowel voor de luisteraars als voor het Londense duo zelf een helend album. Door al hun frustraties op deze langspeler te uiten, groeide het koppel toch dichter bijeen. Ondersteund door hun typische popgeluid konden we van heel dichtbij de hoog oplaaiende discussies tussen Anthony en Josephine meevolgen. Hun hartverscheurende woorden gecombineerd met deze subtiele elektronische muziek, zorgden uiteindelijk voor een wondermooie en oprechte langspeler waarvan we “Don’t Let the Neighbourhood Hear” en “Down” de hoogtepunten mogen noemen.

Naast hun relationele crisis op 22 Break, is er ook nog een andere kant aan het verhaal. Zoals ze elkaar nog maar net beloofden zouden Anthony en Josephine elkaar steunen in goede en slechte dagen. Die beloftes kwamen meteen goed van pas, want het pasgehuwde koppel trotseerde niet alleen zware stormen, maar vond aan het einde van de rit ook geborgenheid bij elkaar. Opnieuw verliefd en gedreven door dat onstuimige gevoel kropen ze samen in de studio om dit moment vast te leggen. Als resultaat ziet hun gloednieuwe album 22 Make het levenslicht waardoor de cirkel uiteindelijk rond is.

Zoals altijd vormt Oh Wonders herkenbare elektropop een rode draad doorheen deze plaat. Al vanaf de openingstonen van de titeltrack wanen we ons in een mengelmoes van tedere klanken die heel vertrouwd aanvoelen. Vernieuwend kunnen we dit niet noemen, maar dat gevoel van thuiskomen overstijgt alles. Toch proberen ze nieuwe elementen uit op “Magnificent” waarop vooral een akoestische gitaar de bovenhand neemt. Hun normaal overmatig aanwezige bliepjes maken hier plaats voor drums die ons spontaan rust brengen. Ook eerder uitgebrachte single “True Romance” klinkt nog beter tussen de andere liedjes van het album, waardoor stilzitten een lastige taak kan zijn.

Op het moment dat het lijkt alsof er niets mis kan gaan, slaat het noodlot dan toch plots toe. “Can We Always Be Friends?” klinkt overdreven cliché en op “365” zouden we al eens durven knikkebollen. Gelukkig kan “Little Tigers” het geheel nog wat redden door een hoopgevend deuntje, maar na een tijd dient dit ook meer als stoorzender. Vooral “Sweet Disaster” klinkt in het totaalplaatje als een afkooksel van eerder uitgebrachte nummers. Oh Wonder blijft bij deze liedjes duidelijk in zijn vertrouwelijke niche door eerdere melodieën te herkauwen, waardoor we op zulke momenten dan toch snakken naar wat vernieuwing.

Het opzwepende “Fuck It I Love You” mag zichzelf tot een van de leukste liedjes op deze plaat kronen. Door er naar het einde toe violen aan toe te voegen, klinkt dit zomerse nummer niet alleen dansbaarder, maar komt het ook intenser bij ons binnen. Ook op “Stop Waiting” toont Oh Wonder ons waar ze al jaren goed in zijn, maar in vergelijking met de andere liedjes klinkt het meer als opvulmateriaal voor dit album. Wat dit mankement grotendeels goedmaakt, moet ongetwijfeld “Say Something” zijn, want Anthony’s diepe stem lijkt voor de eerste keer vlekkeloos samen te vloeien met die van Josephine. Met de gedachte dat dit Londense duo elkaar in moeilijke tijden toch teruggevonden heeft, wordt deze langspeler op een magnifieke manier afgesloten.

Oh Wonder zit de laatste tijd duidelijk op een roze wolk en dat laten ze ons maar al te graag weten. Van een echt succesverhaal kunnen we niet spreken, want originele uitspattingen zijn er op deze plaat niet te vinden. Het lijkt alsof Oh Wonder hun vreugde aan ons opdringt, waardoor alles overdreven melig overkomt. Op zich mag dit nu en dan eens, maar na een tijdje krijgt het geheel een ongeloofwaardige façade. Hoewel het de bedoeling was om hun volledige hart bloot te leggen, komt dit album toch vooral oppervlakkig over. Oh Wonders elektronische muziekformule lijkt nog altijd te werken, maar mist na verloop van tijd duidelijk wat creativiteit.

FacebookInstagram / Website

Ontdek nog meer muziek op onze Spotify.

Related posts
AlbumsRecensies

Bad Sounds - Escaping from a Violent Time, Vol. 3 (★★★): Vrijblijvend optimisme

Het Britse Bad Sounds doet het al enkele jaren bijzonder goed in het altpop genre, en dan vooral op het eigense Engelse…
Nieuwe singlesOude Bekenden

Nieuwe single Oh Wonder - "Can We Always Be Friends?"

Fans van Oh Wonder hadden de afgelopen maanden niet te klagen. De band rond Josephine en Anthony Vander West bracht vorig jaar…
InstagramLiveRecensies

Cactusfestival 2022 (Festivaldag 2): Brugge in vuur en vlam

Het Cactusfestival startte op zijn openingsdag met een domper van jewelste door de afzegging van Robert Plant & Alison Krauss. Belle and…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.