InstagramLiveRecensies

Gojira @ Vorst Nationaal: Een overweldigende platwals

© CPU – Matthias Engels

Op 5 juli lieten we ons aanhoudend omverblazen in Brussel. Vooreerst liet de ingewikkelde treinrit ons zweten, alsook de drukte voor het gebouw in kwestie. Vorst Nationaal ziet er zowel buiten als binnenin intimiderend uit. Naast hoofdact Gojira speelden Employed to Serve en Alien Weaponry ook een volledig optreden. Deze drie spelen meerdere metalgenres door elkaar, elk met hun eigen invalshoek. Toch hebben ze veel gemeen: extreem agressieve riffs, intense drums, pick squeals als melodieën en hoofdzakelijk screams als vocalen. Dat klonk allemaal afschuwelijk in Vorst Nationaal. Al is gewelddadige klank natuurlijk ook juist hun handelsmerk. Na een van de zwaarst klinkende avonden ooit, zijn we stevig onder de indruk van deze artiesten, hoewel onze ingewanden er wat van in de knoop liggen.

Ondanks dat Gojira tien keer bekender is dan Alien Weaponry en dertig keer bekender dan Employed to Serve, liep de arena voor hen toch al goed vol. Het Zuid-Engelse Employed to Serve mocht openen en gaf het beste van zichzelf. We konden ze vorige maand al aanbevelen als een beloftevolle act op Graspop en opnieuw snappen we waarom Oli Sykes van Bring Me The Horizon er toekomst in ziet. Zangeres Justine Jones heeft een interessante stem en we vermoeden dat Employed to Serve een vaste waarde zal worden als hard/metalcore-act als ze blijven albums maken aan het tempo van de voorbije vier. De band ziet er echter nog jong en onervaren uit en haalt live niet het verpletterende niveau dat Gojira moeiteloos zou brengen.

©CPU – Stijn Verbruggen (beeld uit 2019)

Het Nieuw Zeelandse Alien Weaponry zingt in de taal Māori, afkomstig van de inheemse eilandbewoners daar. Wij konden er echter niets van merken, want de middentonen van het trio weergalmden helemaal in het honderd. Toen gitarist Lewis de Jong halfweg zijn set een snaar brak, merkten we dat enkel aan zijn verwarde bewegingen. Vorst Nationaal ziet eruit als een megabunker uit de tweede wereldoorlog, zoals te zien op National Geographic Channel. Het balkon en dak bestaan uit ijzeren vakwerken zonder isolatie. Dat balkon werd zelfs niet gebruikt en zat half verstopt achter een of ander doek. Deze akoestische tunnel werd overgecompenseerd door drie enorme batterijen speakers aan elke zijkant. Zelfs Aristophanes wist tweeduizend jaar geleden al dat een amfitheater een natuurlijke volumeverdeling kan hebben. De vier soundmannen met hun twintig computerschermen vonden 102 decibels achteraan precies geen probleem waardoor het allemaal heel log klonk. Drummer Henry de Jong, de broer van de frontman, klonk wel strak. In de lage tonen viel het dus wel nog mee. Ze klonk Alien Weaponry als één lange drumsolo met twee halfnaakte dansers. Een harde kern kwam los en probeerde de pit even indrukwekkend te maken als de band eiste. Dat lukte pas op het einde. Toevallig speelden ze dan net hun paar interessante nummers.

Na een tweede pauze begon Gojira te soundchecken. De Fransmannen deden duidelijk moeite om meer licht aan te bieden dan een paar ijle stroboscopen, zoals bij de bands ervoor. Een wit doek met natuursymbolen verhulde de noeste arbeid van de mechanici die een lichtshow aan de praat kregen al was het een Formule 1-auto. De band uit Zuid-Frankrijk heeft stilaan de legendarische status van hun eigen idolen bereikt en dat zag je aan het enthousiasme van de toeschouwers. Het viertal speelt de onconventionele songstructuren van Mastodon, maar met de radicale stijltechnieken van Meshuggah. Hun negende album Fortitude klinkt niet meer zo baanbrekend als hun werken van de jaren ervoor, maar het bevat nog genoeg knallers om de setlist aan te vullen. Het optreden werd hierdoor een intense reis door de hele discografie van de fransozen, waarbij we merkten dat het toch allemaal wel wat in elkaars verlengde ligt.

© CPU – Matthias Engels

Onder een tape van intro’s en een aftelling van 180 tot nul konden we de mysterieuze muzikanten oproepen. De suspens alleen al deed ons de klankproblemen van eerder vergeten. De helft van de handen bleef in de lucht nadat de eerste ‘Brussels’ tijdens “Born for One Thing” door de micro gierde. De lichtshow was vanaf het begin indrukwekkend: de kleuren veranderden continu en in het tweede nummer kregen we al rookkanonnen en draaiende stroboscopen op ons bord. Het was bijna te krachtig om bij de houden voor ons bescheiden Belgenvolkje. De moshers moest zich meermaals even bezinnen vooraleer ze er weer invlogen. Zoals hun voorbeelden Meshuggah kan Gojira al eens muzikaal monotoon worden, maar door prachtige belichting bleef het altijd boeiend. De band staat al langer gekend voor hun optredens, maar nu lijken ze op hun energetische toppunt. De drummer had veel meer drumstokken mee dan kledingstukken en gooide ze gretig in het publiek, waardoor de fans nog meer opgefokt geraakten. Het duurde twintig minuten voor we een eerste melodisch intermezzo konden opmerken en nog niet halfweg het optreden was het hele middendeel veranderd in een mensenzee vol zwevende drenkelingen.

Wie niet vooringenomen was met het bewaren van zijn eigen evenwicht, kon onder de totalitaire tornado van tonen best makkelijk wegdromen. De gekende galmende zaal zorgde voor een spontane reverb die ergens nog bij de sonische stijl van de band past. Na een eind werd het te warm om te blijven moshen, maar het applaus bleef groeien voor het doorzettingsvermogen van de Fransen. Enkele mensen zaten nog met een mondmasker in de tribune, wellicht zal de ventilatie niet top geweest zijn. Na heel wat woelige tracks had Gojira ook nog enkele melodieuze songs voorbereid. Hier viel de lichtshow bijna helemaal stil zodat het moeilijk was om te genieten onder de nog steeds oerluide instrumentatie. Het spel brak weer in alle hevigheid los bij “Silvera”, waarbij het stilaan duidelijk werd dat de finale eraan kwam.

© CPU – Matthias Engels

Hier lag de focus vooral op de uitvoering van meer sfeervolle nummers. “The Chant” kon het publiek helemaal meezingen dankzij de ietwat clichématige melodie, gevolgd door een salvo van confetti. De recent verschenen ballade kwam met z’n hoge leadgitaar kwam helaas niet helemaal tot z’n recht. Tot onze verbazing speelden de gitaristen hierna Bach. Volgens ons was het een stukje uit het baroknummer “Toccata and Fugue in D Minor”, dat ze moeiteloos lieten overgaan in “The Gift Of Guilt”. Nog eens ging de band even hard als in het begin, je kan moeilijk het hardste ooit overtreffen. Tijdens bisnummers “New Found” en “Amazonia” brak de pit weer los, maar ze hielden het niet lang vol.

Gojira bleek een te grote bulldozer. Met schetterende zang en eeuwig daverende instrumentals heeft Gojira zijn reputatie helemaal verdiend. De Fransmannen moesten wel wat leunen op hun fonkelende visuals omdat de klank bij momenten eenvormig bleef. Zo helt Gojira verder van de meest hedendaagse progressieve metalband naar het glorieuze posterkind van de extreme metal.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Born for One Thing
Space Time
Backbone
Stranded
Flying Whales
The Cell
Love / Remembrance
Hold On
Grind
Silvera
Another World
L’enfant sauvage
The Chant
The Gift of Guilt

New Found
Amazonia

165 posts

About author
Alles bij elkaar en in het groot: ooit wil ik nog eens uitsluitend iemand zijn die ja zegt!
Articles
Related posts
InstagramLiveRecensies

Black Pumas @ Vorst Nationaal: Soul voor het grote publiek

Vijf jaar na het uitbrengen van zijn debuutplaat, mocht Black Pumas zich al opmaken voor een concert in Vorst Nationaal. De band…
InstagramLiveRecensies

The 1975 @ Vorst Nationaal: Een driedelige poprock masterclass

Toen een dik decennium geleden de ster van The 1975 in de lucht schoot, was het direct raak. Met singles als “Sex”,…
InstagramLiveRecensies

Noah Kahan @ Vorst Nationaal: Wanneer de 'boy next door' het tot wereldster schopt

Na een uitverkochte show in La Madeleine moesten we nog maar met onze ogen knipperen of Noah Kahan was alweer in ons…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.