InstagramLiveRecensies

Lous and The Yakuza @ Botanique (Orangerie): Indrukwekkende thuismatch

© CPU – Leni Sonck

In het najaar van 2020 bracht Lous and The Yakuza met Gore een eerste album uit. Dat volgde op een bijzonder warm ontvangen reeks singles waarvan vooral debuutsingle “Dilemme” een behoorlijke hit werd in de Franstalige regionen. Helaas voor de jonge artieste, kon ze met dat album niet echt de wereld in trekken, want een bekend virus gooide steeds roet in het eten. Inmiddels lijkt dat alweer een eeuwigheid geleden en omarmen we het nieuwe normaal. Dat nieuwe normaal bestaat voor Lous and The Yakuza uit een deal met Roc Nation, het entertainmentbedrijf van Jay-Z, een hele reeks optredens in het voorprogramma van Coldplay, Gorillaz en Alicia Keys en dan zijn er nog de festivals. Kortom, de lat ligt hoog en alle ogen lijken de jongste weken op de Brusselse gericht. Haar passage in de Botanique was eigenlijk voorzien op 1 juni, maar door ziekte moest het optreden noodgedwongen verplaatst worden. Des te meer reden om met grote ogen te kijken naar wat er zich op het podium afspeelt.

© CPU – Leni Sonck

De quasi onmogelijke opdracht om het publiek op een zondagavond op te warmen, is weggelegd voor Myk. Aanvankelijk lijken de aanwezigen niet echt boodschap te hebben aan de hiphopklanken die op het podium geproduceerd worden, maar naarmate de set vordert, wordt het in de zaal steeds warmer. De interactie tussen de artiesten onderling zorgt voor een leuke dynamiek die uiteindelijk ook de aanwezigen weet te overtuigen. Of dit het beste voorprogramma is dat we ooit zagen? Zeker niet, maar Franse rap is al een tijdje razend populair en we horen dan ook heel wat invloeden van collega-muzikanten uit die scène in de muziek die Myk brengt. De act heeft alvast heel wat potentieel in zich en weet hier en daar enkele sterke bars te produceren. Daarmee krijgen we uiteindelijk wel een show te zien die een goeie voorbereiding biedt op wat ons te wachten staat en dat in een inmiddels zeer goed gevulde Orangerie.

Om stipt negen uur doven de lichten, waarna de intro van “Tout est gore” weerklinkt. Wanneer zangeres Marie-Pierra – want zo gaat Lous and The Yakuza eigenijk door het leven – het podium betreedt, lijkt het alsof er een wereldster aangekomen is in de Brusselse concertzaal. Onze oordoppen lijken niet meteen bestand tegen het enthousiasme van de fans, maar aan sfeer is er alvast geen gebrek. Eenmaal de avond echt op gang gekomen is, wordt al snel duidelijk dat de temperatuur in de zaal omhoog moet. Alsof het nog niet genoeg is dat je van voor tot achter en van links naar rechts helemaal op elkaar geplakt staat, worden sensuele danspasjes en dansbare ritmes in de strijd gegooid. Vooral de opeenvolging van twee nieuwe nummers, die overigens uit volle borst meegezongen worden door de eerste rijen, getiteld “Takata” en “LA Money” doet de temperatuur snel stijgen. Hier en daar wordt een kookpunt bereikt, maar laat het duidelijk zijn: vocaal konden we niks aanmerken op de prestaties van onze landgenote die tegelijkertijd ook nog eens soepel over het podium danste.

© CPU – Leni Sonck

Af en toe wordt er gelukkig een rustpauze ingelast, al weet Lous and The Yakuza ons ook op die momenten bij de pinken te houden. “Hiroshima”, een nummer over gebroken harten, mag dan wel een tikkeltje minder opzwepend zijn, toch blijft de beat uitnodigen om te dansen en al bij het tweede refrein wordt voorzichtig meegezongen. Een jazzy baslijntje, zorgvuldig verweven in het geheel, zorgt voor een extra laag en geeft het geheel net dat tikkeltje meer. Het emotionele “Quatre heures du matin”, over slachtoffers van seksuele intimidatie en misbruik, slaat dan weer in als een bom door de pakkende tekst en minimale instrumentatie. In tegenstelling tot de studioversie, krijgen we live meer drums te horen en wordt de boodschap zo nog kracht bijgezet.

Dat er een tweede album aankomt, wordt door Lous and The Yakuza zelf bevestigd tijdens haar optreden. Toch komt ook Gore integraal aan bod, waardoor we een behoorlijk gevulde setlist voorgeschoteld krijgen. Dat alles wordt in een uur en een kwartier verpakt, wat niet veel ruimte liet voor praatjes tussendoor. De zangeres geeft zelf al aan behoorlijk gestresseerd te zijn voor deze show, maar daar is niks van te merken van zodra de zaal gevuld wordt met muziek. Dat de nieuwe nummers zo goed blenden met de songs vanop debuutplaat Gore, zorgt ervoor dat we eigenlijk de hele avond in een bepaalde flow blijven.

© CPU – Leni Sonck

De laatste rechte lijn naar de finish, ofwel het einde van de avond, wordt ingezet met de nieuwste single “Monsters“. Hoewel we even moesten wennen aan de song, komt die live heel wat beter tot z’n recht. Het geheel lijkt een stuk dynamischer en daar zitten ook de muzikanten voor een groot gedeelte tussen. Zij blijven gedurende de hele show op de achtergrond, maar een huis staat ook niet stabiel zonder goede funderingen. Na de nieuwste single kregen we de grotere hits te horen, ofwel “Téléphone sonne”, gevolgd door het ultieme tweeluik dat een kroon op de avond zette: “Amigo” en “Dilemme”. Een bescheiden sitdown wist de overvolle Orangerie nog een keer op zijn grondvesten te laten daveren, waarna het einde toch wel echt binnen handbereik was en een zichtbaar geëmotioneerde artieste het podium verliet.

Lous and The Yakuza zette in thuisstad Brussel een ijzersterke show neer en blikte daarbij ook vooruit naar haar tweede plaat die, zoals we konden horen, weer vol dansbare ritmes staat. Dat de populariteit van de artieste de laatste tijd de hoogte in schiet, is dan ook niet meer dan terecht, want het traject dat eraan voorafging was alles behalve rozengeur en maneschijn. Voor een avond was de Botanique van Lous and The Yakuza, dat zal waarschijnlijk ook een unicum zijn, want de kans dat de zangeres over een jaar nog dergelijke zalen aandoet is miniem.

Lous and The Yakuza staat op 25 juni in Melkweg. Verder zie je haar op 1 juli op Rock Werchter, op 9 juli op North Sea Jazz en op 5, 6, 8 en 9 augustus in het voorprogramma van Coldplay in het Koning Boudewijnstadion.

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!

Setlist:

Tout est gore
Takata
LA Money
Bon acteur
Courant d’air
Messes basses
Dans la hess
Kisé
Je ne sais pas
Laisse-moi
Plus
Trésor
Hiroshima
Quatre heures du matin
Solo
Monsters
Téléphone sonne
Amigo
Dilemme

640 posts

About author
Dansende Beer met een hart voor Scandinavische popmuziek, sad girl music (lees: Phoebe Bridgers) en Franstalige dingen.
Articles
Related posts
LiveRecensies

Ways Around Festival 2024 (dag 3): Noise voor iedereen

De derde en laatste dag van het Ways Around Festival was opnieuw een groot succes. Ditmaal diende de museumzaal van de Botanique…
LiveRecensies

Griff @ Botanique (Orangerie): Voorzichtige popshow

Griff mag dan wel net naast de titel BBC Sound of 2021 gegrepen hebben, toch lijkt het al een tijdje de goede…
LiveRecensies

S. Carey @ Botanique (Grand Salon): Allesbehalve beangstigend

De naam S. Carey zegt misschien niet iedereen veel, maar als we er de naam Justin Vernon of Bon Iver bijhalen, dan…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.