Toen Warpaint rond 2008 voor haar neus aan het venster stak, werd ze tegen wil en dank steeds bestempeld als ‘die vrouwengroep’. Toegegeven, een band met uitsluitend vrouwelijke bandleden was toen een anomalie, de uitzondering op de regel, en werd dan ook steevast in dat vakje gecatalogiseerd. Ongeveer vijftien jaar later worden vrouwelijke artiesten gelukkig al veel beter en breder gerepresenteerd in de muziek business. Zo wordt de band in sneltreinvaart langs links en rechts ingehaald door artiesten als HAIM, The Linda Linda’s, Los Bitchos, Goat Girl, Wet Leg of The Staves. Vandaag sluiten vrouwelijke artiesten festivals af, breken ze verkoopcijfers en zorgen ze voor kopzorgen bij vinylpersers.
Ook de dames van Warpaint hebben in die tijd niet stil gezeten, maar na hun derde album Heads Up in 2016 had de groep nood aan wat ademruimte. Drummer Stella Mozgawa schoolde zich om tot sessiemuzikant bij onder andere The xx, Sharon Van Etten en Tracey Thorn. Bassiste Jenny Lee Lindberg dook op bij Deap Vally en Phoebe Bridgers. Terwijl zangeres Emily Kokal een gezinnetje stichtte, stortte Theresa zich op haar solowerk als TT. Af en toe kwam de band nog samen om losse singeltjes als “Paralysed“, “Lilys” en “Empty” op de wereld los te laten. Het was een teken aan de wand dat de band toch op een nieuw album aan het broeden was.
Oorspronkelijk mikte de band op 2020 om haar nieuw album uit te brengen. Met die datum en Emily Kokals bevalling in het vooruitzicht, had de band zichzelf danig strakke deadlines opgesteld dat de pandemie bijna als een geschenk uit de hemel kwam vallen. Terwijl de wereld op slot ging en iedereen noodgedwongen terug in zijn eigen schulp moest kruipen, was het voor hen een resetknop en kocht het hen extra tijd. Zo kon Kokal in alle rust genieten van het moederschap, terwijl de bandleden vanuit hun eigen woonst verder konden puzzelen aan hun nieuwe plaat.
Na zes jaar radiostilte voelt Radiate Like This wat aan als een nieuw debuut, als een band die opnieuw een plekje moet zoeken in een veranderd muzieklandschap. Want wat van Warpaint bleef plakken, waren vooral hun uitstekende singles, niet zozeer hun albums. “Undertow” opende de deur voor het debuut The Fool , “Love is To Die” effende het pad voor de opvolger en “New Song” maakte je warm voor Heads Up. In alle eerlijkheid verdwenen de rest van die platen wat in de kieren van het geheugen. Radiate Like This legt de lat al van bij het begin hoog met eerste en uitstekende single “Champion“. Of ook hier het eerste voorsmaakje het langst zal blijven plakken, zal de tijd moeten uitwijzen, al hoeft de rest van het album deze keer zeker niet onderdoen.
Warpaint baadde altijd wel in een zweem van mystiek en intrige. Nummers als “Undertow” of “Love Is To Die” borrelen van de onderhuidse spanning en hebben een onheilspellende spanningsboog die strak gespannen staat. Hun sound kan je nog het best omschrijven als een muzikaal zwaard van Damocles: het gevaar bengelt altijd nadrukkelijk boven je hoofd, maar zal nooit echt naar beneden vallen. Ook op Radiate Like This klinken ze als vanouds mysterieus. Als mythologische sirenes lokken ze je langzaam maar zeker in hun muzikale val om je daarna liefdevol te verorberen.
“Champion” is niet meteen spierballengerol maar schakelt gaandeweg enkele gewichtsklassen hoger. “Hips” danst rond je hoofd met snedige gitaarriffs en “Proof” probeert je te hypnotiseren met dat intrigerende pianomotiefje. “Melting” is misschien wel het meest meeslepende nummer van de hele plaat, waarin licht en donker elkaar afwisselen. Kokal en Wayman zorgen met hun samenzang voor de brains, terwijl drummer Mozgawa en bassiste Lindberg het kloppend hart zijn van zowat elke song.
Het is gelukkig niet allemaal broeierig onheil, want op Radiate Like This horen we ook een totaal andere kant van de band. Een kant die zowaar grapjes vertelt en zichzelf niet al te serieus neemt. “Send Nudes” valt dan wel het meest op door zijn laidback verzoekjes om pikante foto’s, ook de manier waarop Kokal over pudding zingt op “Proof” heeft iets absurds. Het is Warpaint in haar meest relaxte versie. Als gevestigde waarde hoeft het niemand iets te bewijzen en kan het ongestoord haar zin doen.
Dat losser jasje zit de band echt wel als gegoten. In het meeslepende “Hard To Tell You” zingt Kokal smachtend dat ze van gedacht veranderd is. ‘It’s hard to tell you that what I want isn’t what I wanted,’ klinkt het met enig gevoel van spijt. Even later lijkt ze tot haar pasgeboren kindje te zingen op “Stevie“: ‘I’m your moon and stars through any kind of weather / You’re the sun, I feel you forever.’ Ook “Like Sweetness” bulkt van de liefdevolle tederheid. ‘I’ll wait forever for you to take you home’, zien we Kokal binnen enkele jaren al mompelen terwijl ze in de auto wacht om haar zestienjarige zoon op te pikken van een Chirofuif.
Op Radiate Like This horen we een herboren band die definitief het juk van ‘vrouwelijke Radiohead’ van zich afschud en radicaal haar eigenzinnige weg gaat. Die weg brengt hen langs platgetreden paden die ze ondertussen met hun eigen smaakvolle accenten hebben ingericht (“Melting” en “Champion”), maar ook op onverwachte plaatsen waar ze niet cool en serieus hoeven te zijn (“Stevie”, “Send Nudes”). Waar de band vroeger nog haar eigen onzekerheden en angsten omzette in donkere en mysterieuze songs, loopt haar nieuwste werk over van de positiviteit en tederheid. Is het door het ouder worden, het prille oudergeluk of gewoon door het terugvinden van rust en ruimte? De nieuwe Warpaint straalt als een pasgeboren baby en klinkt als een frisse wind of een welverdiende zucht van opluchting.
Op 26 mei presenteert Warpaint haar nieuwe album in de Ancienne Belgique
Facebook / Instagram / Website
Ontdek nog meer nieuwe muziek op onze Spotify.
