STIKSTOF @ Trix: Brusselse koningen in Antwerpen

Donderdag 17 augustus 2017. Ergens rond 19:00 breekt een regenbui uit boven de weide van Pukkelpop en het publiek gaat even schuilen in een tent, de Lift. Door de regenbui komt er spontaan meer volk binnen dan de vijftig personen die initieel naar STIKSTOF stonden te kijken. Meteen worden de nieuwe toeschouwers meegezogen naar het podium, in de energie die Omar-G, Jazz, Astro en Rosko uitstralen. Jammer genoeg zit hun set er bijna op en de regenwolken (en het volk) verdwijnen ook. Na het optreden kramen de jongens van STIKSTOF zelf hun instrumenten op en komt Omar-G (toen nog niet bekend als Zwangere Guy) kwistig pintjes uitdelen onder zijn aanwezige maten. Het typeert waar STIKSTOF vandaan komt: jongens van de straat (guttergang) die door hard werk en levenslessen geraakt zijn waar ze nu staan. En dat is zeker niet in de goot, maar op de rez-de-chaussée van de Belgische hiphopscene.

Intussen groeide STIKSTOF uit tot dé referentie in de Nederlandstalige snelle woordenkunst, want de woorden waarmee ze goochelden zijn hedendaagse kunst. Hun album Overlast hamerde bikkelhard de nagel op de kop, terwijl FAMILIE BOVEN ALLES minder rauw en gevoeliger klinkt. STIKSTOF is hard en fragiel. Het is rauw, puur en onversneden, en tegelijk intelligent en gesofisticeerd. STIKSTOF weet op een belachelijk sublieme manier levenservaringen te combineren met vette beats, om er een concept van te maken waar old school hiphopfans in België en Nederland al jaren naar snakken. Of hoe een Nederlandse fan het als comment op hun 101Barz zomersessie perfect verwoord: ‘Nooit gedacht dat we België nodig zouden hebben om Nederlandse rap in leven te houden.’ Om te ondervinden hoe ze dit immense respect op zo’n korte tijd verdiend hebben, moesten we ze toch eens live aan het werk zien. Na afloop moesten we eventjes bekomen en gingen we met keekebisj (kippenvel, red.) naar huis.

De ouverture van de avond was voor RonnyHuana, die een thuismatch speelde en zijn nieuwe single “Achterban” (in samenwerking met STIKSTOF) voorstelde aan het grote publiek. Samen met zijn makkers SEL en DEPRI slaagde hij erin om de mooi volgelopen zaal alvast op te warmen voor het hoofdgerecht. Zijn eerlijke bars werden gespekt met een flow van rauwe beats en de zelfverklaarde ‘burgemeester van het donkere leven’ had er alleszins veel zin in. Zijn set liep zelfs een kwartiertje uit, maar tijdens het optreden werd geen enkele keer naar de horloge gekeken.

STIKSTOF speelde zijn twaalfde optreden op zestien dagen en begon, naar goede gewoonte en respectvol voor hun fans, stipt op tijd. Jazz Brak droeg een zwart shirt en Zwangere Guy een spierwit. Het contrast tussen deze Brusselse Yin en Yang bleek alleszins enkel visueel, want hoe deze twee heren elkaar complementair aanvullen is ronduit bewonderenswaardig. Terwijl Guy de pitbull is die graag zijn tanden toont, vertelt Jazz op een spraakwaterval van ingetogenheid en subtiele grimmigheid zijn verhalen. Het optreden begint steevast met “NITRO” en bij het horen van deze ‘intro’ gaat het volk alvast een eerste keer uit de bol. Deejay Vega en Astrofisiks bouncen eveneens lustig mee op de achtergrond tijdens het heerlijke oldskoolnummer “BRAK & GUY”. Hierna nemen ze echter wat gas terug, want er zouden gevoelige snaren geraakt worden.

Eerst liet Jazz ons kennismaken met zijn muizenissen tijdens “SCHADUWBOKSEN”, waarna hij voor de “SPIEGEL” ging staan en de hele zaal muisstil kreeg, bijna zelfs met een krop in de keel. In zowat elk nummer van STIKSTOF zitten teksten met zoveel herkenbaarheid uit het eigen leven. Dit was poëzie met een grote P. Wanneer Zwangere Guy het woord nam in “BEELDEN”, hoorden we met welke demonen hij soms vocht: ‘Constant verleid door de drank, was altijd op zoek naar een roes…’ Na dit momentum nam hij even het woord, waarin hij bekende dat hij effectief zes maanden gestopt is met drinken. Hij kreeg er zowaar een spontane staande ovatie voor. Meteen was de toon dan ook gezet voor het feest dat zou losbarsten.

Voor “2010” kwam Astro voor de eerste keer naar voor en meteen werd duidelijk hoe populair deze kerel bij het publiek is. Met hun drietjes stonden ze als fiere koningen uit Brussel te vertellen hoe ze elkaar gevonden hebben en van waar ze komen. Even werd ook aan ex-member Rosko gedacht, want initieel was STIKSTOF met vier. Met Astro erbij zie je dat Zwangere Guy en Jazz zich pas echt compleet voelen, en wanneer Guy zijn shirt uittrekt, weet je dat het menens wordt. Voor de eerste keer werd ‘OPEN! OPEN! OPEN!’ geroepen, waarna de mensenmassa als een ware Rode Zee uit elkaar ging, om zich zo vanaf de drop heerlijk in elkaar te mengen. Over de chronologie van de setlist was zeker nagedacht, want wanneer de zaal écht helemaal chaud was, klonk de intro van “FRONTAL”. Zowat iedereen (tieners, skaters, rasta’s, rockers en boomers) brulden de eerste bars mee alsof hun leven er vanaf hing. Wanneer de menigte nogmaals openging, waren er zelfs enkele breakdancers die het beste van zichzelf gaven met enkele gewaagde salto’s. Ze mochten dit nummertje later zelfs op het podium opvoeren.

Wat later werd het eventjes wat gemoedelijker en bracht STIKSTOF een hommage aan alle vrouwen, moeders en grootmoeders. ‘Sinds het begin heb ik haar rug’, zegt Jazz over zijn liefje en we vonden dit een heerlijke uitdrukking. Daarna gingen ze op dit elan verder met een heus anthem “FAMILIE BOVEN ALLES”, dat naast “FRONTAL” veruit hun populairste nummer is. Het viel op hoeveel mensen de talrijke teksten van STIKSTOF gewoonweg van buiten kennen en dan ook lustig meegingen in de geweldige flow die onze Brusselse koningen opzetten. Tijdens “24/7” en “AMBRAS” werd de moshpit groter en talrijker, en de rauwe beats van Deejay Vega misten hun effect niet. Het volk werd uitzinnig en het dak ging er nét niet af in de Trix.

Op een hoogtepunt stoppen is een droom voor elke artiest, maar het volk wil meer en dus kwam STIKSTOF nog even tevoorschijn voor een bisnummer. Natuurlijk werd “FRONTAL” weer bovengehaald en dat bleek het summum van het optreden te zijn. De cirkel was rond, de gevoelige snaren waren geraakt en het zweet was helemaal op. STIKSTOF speelde in Antwerpen alsof het in Brussel stond, als dé absolute drie koningen van de Nederlandstalige hiphop die ze zijn. Hier kunnen veel beginnende artiesten uit het genre een voorbeeld aan nemen en zich aan spiegelen. STIKSTOF is vanaf nu officieel en officieus by far de beste Nederlandstalige hiphopband ooit, meer woorden hoeven we daar niet vuil aan te maken. Zoals gezegd: keekebisj!

Fan van de foto’s? Op onze Instagram staan er nog veel meer!